https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

........... بسم الله الرحمن الرحیم ...........

این جــا کلبــۀ کـــلام و رشـحات قـلمی من است. روزنگاشتــه‌های این جــا نوعاً کوتاه و مختصـر است که گـهـــگاهی رنگ دیانت بـه خــــود می‌گــیرد، گــــاهی با بـوی سیاست عجـین می‌شود، گــاهی بـه مسائل تربیتی و رخــدادهای زنــدگی می‌پردازد، گــاهی با حس و حال خـانواده و سبک زندگیِ مؤمنانه می‌درخشـد و در پـاره‌ای اوقـات نیـز با الفـاظ شاعرانه به وادی ادب و هنر اصیل این مـرز و بوم ورود می‌کند...
یادداشت‌ هـای این وبـلاگ گــاهی با طعــم واژه‌هایی از جنس سپیده و سحر می‌آمیزد. گاهی با صبغــۀ فـرهـنگ و اخـلاق نگاشتــه می‌شود و گـــاهـی نیــز با تیـشۀ عـقـــل و اندیشه، ریشه‌های جـهل و خرافه را هــدف می‌گیرد
نویسنده این وبلاگ خود را مدیون شهیدانی می‌داند کـه در روزهای عسرت و گــلولــه و خون مردانه جنگیدند و از حریت و استقلال و آزادی کـشور حـراست کـردند. از ایـن جـهت تـلاش دارد تا از تجـلیــل و نکــوداشت یـاد و حماسۀ آن‌ها نیز غفلت نورزد و هـر از گاهی با قـــلم صـداقت و مـهر، یاد و نام و خــاطرۀ شهامت و اخلاصشان را زینت‌افـزای صفحات این وبـلاگ کـند. باشد تا یادشان جاودانـه و راهشان ماندگار شود.
هــیـچ یــک از سیـاهــه‌ هــای ایـن وبــلاگ، کـپی‌پـیست نیست. امـــا کـپی بـــرداری از مــــطالب ایـن‌جــــا با ذکــــر مـنبــع و آدرس بــلامـانـع است...
پیشنهادها و نـقـدهــای منصفـانۀ دوستان و کاربـران عـزیز را پذیرایم،
از کامنت‌های چالشی و پرسشی عزیزان استقبال می‌کنم. ولی با عرض پوزش از پاسخ بـه کامنت‌هـای ناشناس معذورم. به کامنت‌های بدون آدرس هم در صورتی که آشنا نباشند پاسخ داده نخواهد شد.

۱ مطلب در ارديبهشت ۱۴۰۴ ثبت شده است

هندوستان بیش از یک میلیارد و چهارصدمیلیون نفر جمعیت دارد.

هندوستان پر است از گروه‌های متعصب و خرافه‌پرست.

هندوستان معروف است به سرزمین فرقه‌ها و ادیان.

 

امروز داشتم به این فکر می‌کردم چرا هندوستان با این همه جمعیت، با این همه تنوع فرهنگی و خرافه‌پرستی و با این همه تعصبات قومی‌مذهبی، مردمش راحت کنار هم زندگی می‌کنند و چرا مثل ما دچار دوقطبی و تعارض فرهنگی نمی‌شوند.

ولی این‌جا با وجودی که 98 درصد ما در شناسنامه‌هامون مُهر مسلمانی خورده و از یک دین و آئین پیروی می‌کنیم اما متأسفانه در زمینه‌های سیاسی، مذهبی، فرهنگی و کلامی با هم فاصله و اختلاف نظر داریم. حتی بعضی وقت‌ها سر یک موضوع بی‌ارزش باهم بگومگو و دعوا می‌کنیم. گاهی هم تیغ تعصبات و جهالت‌هامون آن‌قدر بُرّنده می‌شود که تا مرز تکفیر و درگیری و لشگرکشی علیه یکدیگر پیش‌ می‌رویم.

 

  • گاهی لازم است در تعاملات زندگی آستانۀ تحمل خودمون را بالا ببریم.
  • گاهی لازم است مراقب اختلاف افکنی‌ها و دوقطبی سازی‌های اینستاگرامی باشیم.
  • گاهی هم لازم است قند پارسی همین‌جا بماند و به بنگاله نرود!

+ کاش قند پارسی به بنگاله نرود :))

۱ نظر ۰۱ ارديبهشت ۰۴ ، ۲۱:۴۰
مرآت