https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current
کاش قند پارسی به بنگاله نرود
هندوستان بیش از یک میلیارد و چهارصدمیلیون نفر جمعیت دارد.
هندوستان پر است از گروه‌های متعصب و خرافه‌پرست.
هندوستان معروف است به سرزمین فرقه‌ها و ادیان.
امروز داشتم به این فکر می‌کردم چرا هندوستان با این همه جمعیت، با این همه تنوع فرهنگی و خرافه‌پرستی و با این همه تعصبات قومی‌مذهبی، مردمش راحت کنار هم زندگی می‌کنند و مثل ما دچار دوقطبی و تعارض فرهنگی نمی‌شوند.
ولی اینجا با وجودی که 98 درصد ما در شناسنامه‌هامون مُهر مسلمانی خورده و از یک دین و آئین پیروی می‌کنیم، متأسفانه در زمینه‌های سیاسی، مذهبی، فرهنگی و کلامی با هم فاصله و اختلاف نظر داریم. حتی بعضی وقت‌ها سر یک موضوع بی‌ارزش باهم بگومگو و دعوا می‌کنیم. گاهی هم تیغ تعصبات و جهالت‌هامون آن‌قدر بُرّنده می‌شود که تا مرز تکفیر و درگیری و لشگرکشی علیه یکدیگر پیش می‌رویم.
- گاهی لازم است در تعاملات زندگی آستانۀ تحمل خودمون را بالا ببریم.
- گاهی لازم است مراقب اختلاف افکنی‌ها و دوقطبی سازی‌های اینستاگرامی باشیم.
- گاهی هم لازم است قند پارسی همین‌جا بماند و به بنگاله نرود!
+ کاش قند پارسی به بنگاله نرود :))
با عرض سلام و ادب
لطفا درباره قندپارسی به بنگاله رفتن توضیح بدین
با ذکر مثال