https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current
سرنوشت محتوم آدم های ناامید این است که یا در ابتدای جادۀ جدّ و جهد، دچار ایستایی و وقوف می‌شوند و یا در نیمۀ راه با حرکتی نامألوف به درّۀ درماندگی سقوط می کنند!
*** *** ***
پ.ن: هر دو بیت از جناب حافظ است.
+ چندروزی از نت جدا بودم. گاهی چه زیباست بدون نت بودن! :))
ساعت 30 دقیقه بامداد، جلوی نگهبانی ساختمان پزشکان ایستاده بود و نرم نرمک قدم می‌زد.
بهشن گفتم این وقت شب این‌جا چه می‌کنی؟
گفت منتظرم تا صبح دولتم بدمد! :))
گفتمش خیر است ان‌شاءالله. فقط حواست باشد که به اندک دستاورد سحر قانع نشوی!
گفت: نگران همین نکته‌ام!
+ دکتر زرگر،
پ.ن:
یا حسین!
شادم به مرگ خود که هلاک تو می‌شوم
با زندگی خوشم که بمیرم برای تو...
امروز حوالی میدان جهاد (میدان فاطمی) یک گروه وابسته به ستاد آقای پزشکیان داشتند در بارۀ نتیجۀ انتخابات و شور و حال شهروندان در پسا انتخابات از مردم مصاحبه می‌گرفتند.
خانم مصاحبه‌گر از من خواست صحبت کنم. می‌دانستم که توقع دارد مثل بعضی‌ها حرف‌های کلیشه‌ای بزنم و مثلاً به‌به و چه‌چه کنم و به جناب پزشکیان تبریک بگم و او را هدیه خدا و فرشتۀ نجات معرفی کنم و از این چیزها.
اما جلوی دوربین بهش گفتم:
گفت توضیح می‌دی برامون؟ گفتم یعنی:
خندید و گفت میشه شفاف تر بگید؟
گفتم خلاصه‌ش اینه: خلایق هرچه لایق!!
گفت حرفی برای رئیس جمهور منتخب داری؟
گفتم: امیدوارم فرصت را قدر بداند و داغ پشیمانی بر پیشانی مردم نگذارد...
إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ سوره رعد آیه 11
ایرانی‌ها فردا برای چهارسال آینده خود، تصمیم می‌گیرند.
یا به سمت خودباوری و استقلال و آقایی
یا به سمت دستبوسی آمریکا و التماس از کدخدا... تا مرز وادادگی و درماندگی و انفعال.
فقط یادمان باشد که استقلال و آقایی هزینه دارد. اما تاریخ می‌گوید که هزینۀ تسلیم، بیشتز از هزینۀ مقاومت است...
+ از ما گفتن بود. نگید که نگفتیم!
به قول جناب شاعر:
*** *** ***
امشب حوالی جام جم دیدمش، بی رمق بود و کمی آشفته.
خودش گفت: رمقی برای گفتن و شنفتن ندارد.
انگار قبل از این که به خط پایان برسد، به پایان خط رسیده بود.
غیر از اعضای خانواده و فامیل، از بین دوست و آشنا و همسایه و رهگذر در دور اول انتخابات, 96 رأی برای آقای جلیلی جمع کردم.
همه به آقای سعید جلیلی رأی دادند و عکس و فیلم هم برام فرستادند...
+ راستش را بخواهید در این ماجرا خیلی اذیت شدم. اما به نظرم لازم بود و بلکه واجب...
++ آن قدر که با مبلغین آقای قالیباف کلنجار رفتم و از بی منطقی و جو دادن‌هاشون حرص خوردم برای متقاعد کردن مخالفین انتخابات و برای مجاب سازی طرفداران پزشکیان آن‌قدر اذیت نشدم...
پ.ن: یک چالش جدی هم داشتم با آقای پناهیان به خاطر مواضع و استدلال‌های ضد و نقیضش در بارۀ نامزد صالح و اصلح که خیلی مفید و اثرگذار بود
بالاخره روز آخر تبلیغات انتخابات رسید. اما بر خلاف قول و قرارها و برخلاف پیش‌بینی‌ها و احتمالات، هیچ یک از دو نامزد معروف کنار نرفتند.
البته شخصاً با این وضعیت موافقم و فکر می‌کنم دلسوزان سیاسی و مذهبی هرکاری لازم بود کردند. ولی خب نتیجه این شد که هیچکس انتظارش را نداشت و کسی باور نمی‌کرد که یکی از دو نامزد زیر قولش بزند. در نتیجه، هم آقای جلیلی و هم آقای قالیباف هر دو در صحنۀ انتخابات باقی ماندند.
اما در همین روزهای تبلیغات خیلی از حقایق برای من روشن شد، ماهیت خیلی آدم‌ها و چهره‌های مذهبی- سیاسی برملا شد، موضع پنهان بعضی آقایان هم بالاخره رو شد.
در این چند روز، موافق و مخالف حرف‌هایشان را زدند، ستادها رأی سازی کردند، به شیوه‌های مقبول و نامقبول و معقول و نامعقول متوسل شدند و هرکاری که در شأن‌شان بود و نبود انجام دادند تا رأی مردم را به سمت خود جذب کنند.
آما، رأی من:
اصلی‌ترین معیار من برای رأی دادن این است که در انتخابم حجت شرعی داشته باشم. چون وقتی با حجت شرعی قضیه را پیگیری کنم، وجدانم راحت است. در این دوره هم با کلی بالا و پایین کردن نامزدها و بررسی اخلاق و رفتار و شخصیت وجودی نامزدها و بررسی برنامه و عملکردشان و پاکی و سلامت زندگی‌شان به این نتیجه رسیدم که با حفظ احترام به نامزدهای خوب و نازنین، به آقای ؟... به آقای ؟...به آقای ؟ ......... رأی بدهم
به آقایی رأی بدهم که خیلی دقیق می‌شناسمش و از سلامت خانواده و فرزندانش اطمینان دارم و هنوز نقطه ضعفی ازش ندیده‌ام. یعنی آقای سعید جلیلی! بقیه‌ش هم می‌ماند بر عهدۀ شخص ایشان که اگر رأی بیاورد بدا به حالش! چون باید شبانه روز بِدَوَد، باید بتواند پاسخگوی مطالبات به حق مردم و پاسخگوی محاسبات خدا باشد، باید مراقب حرف و کار و تصمیماتش باشد. باید مراقب اطرافیانش و مشاورانش باشد، باید افق نگاهش به جهان اسلام و آن سوی مرزها باشد، باید بتواند در پیشگاه خدا و شهیدان انقلاب رو سفید باشد... اما اگر به هر دلیلی رأی نیاورد، باید خدا را شاکر باشد که انجام وظیفه کرده، خودش را در معرض خدمتگزاری قرار داده، ولی چون منتخب اکثریت نشده، از بابت رأی مردم هیچ مسئولیتی برعهده‌ش نخواهد بود. والسلام.
آقای پور محمدی را نماد عینی حسن روحانی می‌دانم. هم به لحاظ فریبکاری، هم از نظر تخریب کردن، هم از نظر بی محتوا بودن و خاله زنکی حرف زدن، هم از لحاظ حرف‌های بدون تفکر، هم از نظر خودبرتر بینی و تکبر، هم از نظر دروغگویی و استحمار دیگران.
به نظرمن ایشان به جای بیان ایده و برنامه و به جای ارایۀ راه حل، بلده با عصبانیت و با حرکات چکشی دست و سر و گردن و اعصابی نا آرام داد بزند و چندتا جملۀ کلیشه‌ای و تکراری بگوید. مثل این حرف‌ها:
«بگذارید مردم به شما اعتماد کنند، بگذارید مردم امنیت داشته باشند، اجازه بدید جوان‌ها حرفشان را بزنند، چرا با دختر مردم با خشونت رفتار می‌شود، چرا اینترنت را قطع می‌کنید، چرا نمی‌گذارید مردم راحت باشند...، باید مردم را باور کنیم، باید حرف مردم را بشنویم... باید... باید... و باید» دقیقاً همان جور که روحانی باید باید می‌‍‌‌گفت! و البته در بین حرف‌های تکراری گاهگاهی هم تکیه‌ای به دیوار سفارت عربستان می‌زد و نرده‌های آهنینش را به تبرک می‌بوسید.
اما در بارۀ آقای پزشکیان: راستش تا همین دیشب به خاطر تعلقش به خطۀ آذربایجان و به خاطر پاکدستی و محفوظات روایی و دعایی‌اش، برایم مورد احترام بود و جرأت نداشتم در باره‌اش نظر منفی بدهم. اما در مناظره دیشب کلاً ازش ناامید شدم. فهمیدم که از سیاست و کیاست و ریاست هیچ بهره‌ای ندارد. یک جوب دستش گرفته و با همون چوب، مرتب به سر نظام می‌کوبد تا دل دشمن را شاد می کند. فهمیدم که اختیار سیاسی‌اش از اساس دست دیگران است و از خودش هیچ ایده و اندیشه‌ای ندارد. فهمیدم که محفوظات قرآنی و حدیثی ایشان هم -اگر نگویم غرض‌آلود است- حداقل تا 50 درصد غلط یا انحرافی است. و بالاخره فهمیدم که ایشان در عالم سیاست و حکومت فقط دستبوس کسانی است که خود آنها با افتخار دست آمریکا و انگلیس را می‌بوسند. یعنی ظریف و حسن روحانی!! که این منش، برازندۀ رئیس جمهور ما نخواهد بود. چون هرجا که آنها بگویند می‌رود و هرکاری که آنها دیکته کنند انجام می‌دهد.
اما در مورد آقای ظریف که چند نفر خصوصی نظرم را خواسته بودند:
به نظر من شخصیت آقای ظریف اظهر من‌الشمس است. ایشان بیش از آنکه نسبت به ایران و ایرانی‌ها دلبستگی داشته باشد، بر قبلۀ آمریکا و انگلیس سجده می‌کند، ایشان هرچه ادب و مرام و انسانیت دارد، خرج هیئت حاکمۀ آمریکا می کند، ایشان حتی سگ آمریکایی را بر مخالفین ایرانی خودش ترجیح می‌دهد. اگر می‌خواهید بدانید رفتار و ادب ایشان در برابر ایرانی‌ها چگونه است فقط کافی است نطق برجامی ایشان را در مجلس خبرگان و توضیحات برجامی ایشان را در مجلس شورای اسلامی و سخنرانی انتخاباتی ایشان را در کاشان و اصفهان گوش کنید.
اما ظریف در سخنرانی‌های انتخاباتی‌اش بی‌ادبانه تر از همیشه حرف می‌زد. جوری که من تا حالا از هیچ شارلاتانی نشنیده بودم. خداییش دریغ از به کار بردن یک ذره ادب و معرفت و عفت کلام برای هموطنانش.
+ فردا (چهارشنبه) آخرین روز برنامۀ تبلیغاتی نامزدهاست و ان‌شاءالله آخرین یادداشت انتخاباتی بنده.
پنج خبر جدید از انتخابات و نامزدها
*** *** ***
اما تحلیل شخصی من این است که یکی از دو نامزد اول (قالیباف و جلیلی) کنار خواهند رفت در نتیجه رقابت اصلی بین دو نفر از نامزدها خواهد بود با این هدف که انتخابات به دور دوم کشیده نشود.
با فهم سیاسی خودم، معتقدم که آقایان زاکانی و قاضی‌زاده بهتر است فداکارانه تا آخر بمانند و کنار نروند. اگر چنین کنند، نتیجۀ کارشان مقرون به صواب و ثواب خواهد بود...
درسته که این روزها بازار انتخابات داغ داغه و دغدغۀ خیلی‌ها تبلیغات سیاسی و فضای پرهیاهوی انتخاباته، درسته که انتخابات توی فضای حقیقی و مجازی و در اکثر شبکه‌های خبری، مسئلۀ اول شده و نامزدها و ستادهای انتخاباتی متأسفانه رنج و غم مردم غزه و رفح را فراموش کرده‌اند، اما، جنایت صهیونیست‌ها و مقاومت مردم بی پناه همچنان ادامه دارد و من در عین حال که انتخابات را بسیار مهم و معنی‌دار می‌دانم، ولی بدون اغراق بگویم که مسئلۀ غزه و فلسطین هنوز در فکر و ذهن من مسئلۀ اول است و هنوز بر عهد خودم در حذف یک وعده غذا برای کمک به مردم مظلوم غزه ایستاده‌ام.
نظر من این است که یک وعده غذا با حجم معمولی به اضافۀ چندتا خرما و مویز برای تأمین انرژی خیلی از آدم‌ها در شبانه روز کافی‌ست و می‌شود به همین مقدار اکتفا کنیم.
+ با کمی صرفه‌جویی می‌توانیم مقداری از نیاز غذایی کودکان و مجروحان بی پناه غزه را تأمین کنیم... لطفاً اگر براتون ممکنه دریغ نفرمایید...
