https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current
ساعت 30 دقیقه بامداد، جلوی نگهبانی ساختمان پزشکان ایستاده بود و نرم نرمک قدم می‌زد.
بهشن گفتم این وقت شب این‌جا چه می‌کنی؟
گفت منتظرم تا صبح دولتم بدمد! :))
گفتمش خیر است ان‌شاءالله. فقط حواست باشد که به اندک دستاورد سحر قانع نشوی!
گفت: نگران همین نکته‌ام!
+ دکتر زرگر،
پ.ن:
یا حسین!
شادم به مرگ خود که هلاک تو می‌شوم
با زندگی خوشم که بمیرم برای تو...
De sire
ارغوان پنجه خونین زمین
دامن صبح بگیر
وز سواران خرامنده خورشید بپرس
کی بر این دره‌ی غم می‌گذرند؟
ارغوان خوشه خون
بامدادان که کبوترها
بر لب پنجره‌ی باز سحر غلغله می‌آغازند
جان گل رنگ مرا
بر سر دست بگیر
به تماشاگه پرواز ببر...
به‌به!
شعر ابتهاج! با طراوت صبح، با حلاوت پرواز!
ممنونم.
و از جناب حافظ:
داده‌ام بازِ نظر را به تَذَرْوی پرواز
بازخوانَد مگرش نقش و شکاری بکُند
شهر خالیست ز عُشّاق، بُوَد کز طَرَفی
مردی از خویش برون آید و کاری بکند؟
صبح دولت...
زرگر کیست؟