شفاف، جلوی دوربین... :: گذرگـاه فــکر و ذکـــر

شنبه, ۱۶ تیر ۱۴۰۳، ۰۹:۰۱ ب.ظ

شفاف، جلوی دوربین...

امروز حوالی میدان جهاد (میدان فاطمی) یک گروه وابسته به ستاد آقای پزشکیان داشتند در بارۀ نتیجۀ انتخابات و شور و حال شهروندان در پسا انتخابات از مردم مصاحبه می‌گرفتند.

خانم مصاحبه‌گر از من خواست صحبت کنم. می‌دانستم که توقع دارد مثل بعضی‌ها حرف‌های کلیشه‌ای بزنم و مثلاً به‌به و چه‌چه کنم و به جناب پزشکیان تبریک بگم و او را هدیه خدا و فرشتۀ نجات معرفی کنم و از این چیزها.

اما جلوی دوربین بهش گفتم:

آن که هفت اقلیمِ عالم را نهاد
هرکسی را هرچه لایق بود، داد

گفت توضیح می‌دی برامون؟ گفتم یعنی:

از آن روزی که عالم را نهادند
به هرکس -هرچه لایق بود- دادند :))

خندید و گفت میشه شفاف تر بگید؟

گفتم خلاصه‌ش اینه: خلایق هرچه لایق!!

گفت حرفی برای رئیس جمهور منتخب داری؟

گفتم: امیدوارم فرصت را قدر بداند و داغ پشیمانی بر پیشانی مردم نگذارد...

۱۲ ۰ ۰۳/۰۴/۱۶

مرآت

آقای پزشکیان

رئیس جمهور منتخب

رئیس جمهور چهاردهم

مصاحبه

گذرگاه فکر و ذکر

۱۶ تیر ۰۳ ، ۲۱:۱۰

ملوچک ..

ما نیز امیدوارم داغ پشیمونی روی دل کسایی که اومدن رای دادن بهش رو نزاره

ماهایی هم که رای ندادیم رو با عملکردش کاری کنه بیایم پای صندوق

۱۶ تیر ۰۳ ، ۲۲:۴۳

De sire

چه خوبه که شعر در خدمت زندگی و جامعه باشه

پ.ن: خدا اجر بده به شما و به هرکسی که عمل کرد به نتیجه ی تلاشش برای فهم و آگاهی ...

۱۷ تیر ۰۳ ، ۱۲:۱۴

سوسن جعفری

سلام آقای مرآت.

حقیقتاً خلایق هرچه لایق. خیلی سعی کردم در همکاران و اقوام تاثیر بگذارم اما خوب متاسفانه صرفا ترک بودن این آقا باعث شد تمام کاستی‌ها و زشتی‌هایش را بگذارند کنار و به او رای بدهند.

اما قشنگ‌تر از همه سنگ پای قزوین بودن طرفداران خلبان کاپیتان است که هنوز که هنوز است دست از سر تخریب آقای جلیلی برنداشتند.

جهاد تصمیم قالیباف را به عینه مشاهده کردیم.

۱۸ تیر ۰۳ ، ۱۳:۴۰

سر مست

سلام آقای مرآت . پیشاپیش از طولانی بودن این نوشته عذر می خواهم

انتخابات گذشته، برای چند تا از دوستان من موضوع مرگ و زندگی شد. از جان مایه گذاشتند یک ماه تمام. هفته ای ده ساعت هم بعضا نمی خوابیدند. مدام به روستا ها و اهالی شهرشان سر می زدند، کارشان تا حدودی با تقسیم وظایف و گروهی هم بود. با مردم حرف می زدند و درددلهایشان را می شنیدند و بعضا پیگیری هایی هم می کردند. مخصوصا یکی از دوستان که به واسطه فعالیت تبلیغی همسر طلبه اش ساکن یک شهرستان کم برخوردار شده است، خیلی مایه گذاشت. یک مورد خیلی مناسب برای ازدواج دخترش داشت که بخاطر فعالیتهای انتخاباتی به تاخیرش انداخت و خیلی کارهای دیگر ....

بعد از اینکه نتایج به این نحو مشخص شد، ساعتها با هم حرف زدیم. دغدغه فعالیت سیاسی را به نحوی وظیفه خودش شمرده است و قصد دارد در کنار فعالیتهای فرهنگی، به تبیین بپردازد. و به قول خودش برای چهار سال دیگر به سهم خودش برای روشن تر شدن فضا کارهایی بکند.

و من دلم می خواهد به او بگویم فعالیت سیاسی نکن! نمی شود از سیاسیون زیاد دفاع کرد. نمی شود جانانه خودت را خرجشان بکنی.

ولی مطمئن نیستم توصیه درستی باشد.

گاهی شدت دغدغه مندی او من را هم به کنش گری وا می دارد.

مخصوصا مادری داشتم که رسالت خودش می دید، اخبار معمولی را از روزنامه ها و تلوزیون دنبال کند و با حافظه ای دقیق و بصیریتی عمیق، تحلیل کند و سره و ناسره را برای ما مشخص کند. خودم ایام دانشجویی عضو دفتر تحکیم شده بودم و مادرم مرتب از خاطراتش با بازرگان و شریعتمداری و از اتفاقات روز که خاتمی، درشان نقش آفرینی داشت می گفت، خاطراتی که از توی اخبار درآورده بود

و اینطوری با اینکه پای سفره صاحبان عقاید گوناگون و ایسمهای رنگارنگ نشستم، هرگز از راهی که مادر انقلابی ولایی ام می رفت دور نشدم.

و حالا همین نوع خون دل خوردن های مادرم را گاهی وظیفه خودم می بینم. مثلا اینکه برای مخاطبانی که اینجا و آنجا دارم تعریف کنم که چه ها می بینم . تعریف کنم که پیرهن عتمانی به اسم دانشگاه، چقدر مورد سوء استفاده واقع شده. تعریف کنم که هنوز این جریان بر سر قدرت مستقر نشده چه ها دارد بر سر دکتر الستی با آن میزان نخبگی در می آورد توی شریف. تعریف کنم کسی که توی مناظره با نام بردن از اساتید اخراجی، کلی توجه ها را به سوی خودش جلب کرد، عملا زیر علمش چه اتفاقاتی توی دانشگاه شریف دارد می افتد. نه تنها به الستی که رئیس ستاد جلیلی بود هجمه شده است ، به هر کسی که کوچکترین توئیتی درباره جلیلی داشته هجمه می شود. و مثل دوران روحانی تمام اساتید انقلابی از همه منصبها کنار گذاشته می شوند.

دلم نمی خواهد فعالیت سیاسی کنم.

با روحیه ام این دعواها نمی خواند، اما وقتی می بینم دور و بریهایم به خاطر بیخبری به این افراد اعتماد می کنند خونم به جوش می آید...

چاره چیست...

شما ببینید همین فقره ی سعید امامی را

داستان ستار بهشتی را

ما با ایمان جوانها مواجهیم...اگر گرد و خاک فضای سیاسی را به تن نخریم، این ایمانهای از گل نازکتر چه می شود؟

از طرفی هم به خودم می گویم دوره اطلاعات است هر کس بخواهد سره و ناسره را تشخیص بدهد بی خبر نمی ماند،و دخالت ما در این خبر رسانی ها می تواند لجاجت برانگیز و تقویت کننده ی شکاف جامعه باشد...

جدا مانده ام حیران

به نظر شما تکلیف چیست؟

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد