به خاطر گل روی خانم های محجّبه.
از تجربه های مکرر زندگی این است که هر خانم محجّبه ای باید به ازای هر ساعت حجاب گذاشتن و بیرون از خانه بودن، در بازگشت به خانه حداقل سه چهار دقیقه برای آراستگی سر و موی خود وقت بگذارد. وگرنه کم کم هنر سلیقه داشتن را فراموش می کند و به احتمال زیاد از چشم همسرش می افتد...
+ می دانم که این ها برای خانم های فرهیخته ای که این جا را می خوانند، توضیح واضحات است. اما مطمئنم که گفتن و دوباره شنیدنش خالی از لطف نیست.
+ منظور از آراستگی، لزوماً آرایش کردن نیست. منظورم در حد شستن، شانه زدن و مرتب سازی موی سر است.
پ.ن: تجربه های زندگی را بر اساس مشاهدات عینی و با اتکاء به نمونه ها و مستندات شغلی خودم می نویسم که متأسفانه ارزان به دست نیامده است...
سلام و عرض ادب و احترام
با احترام وافری که برای شما قائلم و حتما احساس کردید (از دل برآمده، بر دل نشنیند) دویست درصد با این فرمایش شما مخالفم!
مردی که به خاطر آراستگی، زنش از چشمش بیفته، مرد نیست، بماند چیه!
به شخصه همسرم رو در هر شرایط و شکل و شمایلی عاشقم و این رو وظیفه م میدونم.
دلگرمی هر آراستگی زنانه رو هم، در درجه اول و آخر، توجه و محبت خودم (شوهر) می دونم.
باز هم بابت مخالفت عذرخواهم.