https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

........... بسم الله الرحمن الرحیم ...........

این جــا کلبــۀ کـــلام و رشـحات قـلمی من است. روزنگاشتــه‌های این جــا نوعاً کوتاه و مختصـر است که گـهـــگاهی رنگ دیانت بـه خــــود می‌گــیرد، گــــاهی با بـوی سیاست عجـین می‌شود، گــاهی بـه مسائل تربیتی و رخــدادهای زنــدگی می‌پردازد، گــاهی با حس و حال خـانواده و سبک زندگیِ مؤمنانه می‌درخشـد و در پـاره‌ای اوقـات نیـز با الفـاظ شاعرانه به وادی ادب و هنر اصیل این مـرز و بوم ورود می‌کند...
یادداشت‌ هـای این وبـلاگ گــاهی با طعــم واژه‌هایی از جنس سپیده و سحر می‌آمیزد. گاهی با صبغــۀ فـرهـنگ و اخـلاق نگاشتــه می‌شود و گـــاهـی نیــز با تیـشۀ عـقـــل و اندیشه، ریشه‌های جـهل و خرافه را هــدف می‌گیرد
نویسنده این وبلاگ خود را مدیون شهیدانی می‌داند کـه در روزهای عسرت و گــلولــه و خون مردانه جنگیدند و از حریت و استقلال و آزادی کـشور حـراست کـردند. از ایـن جـهت تـلاش دارد تا از تجـلیــل و نکــوداشت یـاد و حماسۀ آن‌ها نیز غفلت نورزد و هـر از گاهی با قـــلم صـداقت و مـهر، یاد و نام و خــاطرۀ شهامت و اخلاصشان را زینت‌افـزای صفحات این وبـلاگ کـند. باشد تا یادشان جاودانـه و راهشان ماندگار شود.
هــیـچ یــک از سیـاهــه‌ هــای ایـن وبــلاگ، کـپی‌پـیست نیست. امـــا کـپی بـــرداری از مــــطالب ایـن‌جــــا با ذکــــر مـنبــع و آدرس بــلامـانـع است...
پیشنهادها و نـقـدهــای منصفـانۀ دوستان و کاربـران عـزیز را پذیرایم،
از کامنت‌های چالشی و پرسشی عزیزان استقبال می‌کنم. ولی با عرض پوزش از پاسخ بـه کامنت‌هـای ناشناس معذورم. به کامنت‌های بدون آدرس هم در صورتی که آشنا نباشند پاسخ داده نخواهد شد.

دوشنبه, ۱۲ تیر ۱۴۰۲، ۱۰:۰۴ ب.ظ

احساس بی‌کسی پدرها

گاهی پدرهای ما به دلیل ناهمسانی فکری و اخلاقی با فرزندان، حتی در خانۀ خودشان هم احساس غربت می‌کنند و خود را بی‌کس و بی‌خاصیت می‌بینند؛ در چنین شرایطی، آن‌ها به جای این که احساس نابودگی و فرسودگی کنند. باید شرایط زندگی را به نفع تعالی خود تغییر دهند و باقیماندۀ عمر را با عزت و لذت سپری کنند وگرنه قافیۀ زندگی را خواهند باخت. در عین حال حتم دارم که فرزندان نامهربان آن پدر هم، طعم خوشبختی را نخواهند چشید، مگر آن که مسیر رفتارشان را به سمت دلجویی از پدر تغییر دهند...

موافقین ۱۴ ۰ ۰۲/۰۴/۱۲

نظرات  (۷)

۱۲ تیر ۰۲ ، ۲۳:۱۱ سوسن جعفری
پاسخ:
سلام بر شما.

برای بخش اول نظرتون شجاعانه میگم: لا ادری!
برای بخش دوم: از بس پدرهای ما مأخوذ به حیا هستند. صبورند و دردها و غم‌ها را می ریزند توی دلشون. 
۱۲ تیر ۰۲ ، ۲۳:۱۴ سوسن جعفری
پاسخ:
پناه بر خدا،

از غفلت گاهگاهی مرآت است که گاهی پاسخ ها به تأخیر می افتد :)

وقتی متوجه شدم که یه سری داستانها برا پدربزرگ پیش اومد و بعد از اون برای پدر ترسیدم و خدا نکنه همچین حسی سراغش بیاد! 

ان شاء الله بتونیم در هر شرایطی:) وظایف فرزندی رو به جا بیاریم. 

ممنون از شما به خاطر یادآوری این موضوع مهم.

این چند روزه داشتم در مورد همین موضوعات فکر میکردم به خاطر شرایط، شاید این مطلب نشانه یا تلنگری باشه!:)

پاسخ:
و چقدر وجدآفرین است این کامنت شما برای من :)
به نظرم همین پاسخ مثبت شما به این موضوع، نشان وظیفه شناسی شماست. خدا حفظتون کنه.
پدرها بحمدالله آن‌قدر عزت نفس دارند که حاضر نیستند کمترین مزاحمتی برای فرزندان ایجاد کنند، فقط همین‌که بی احترامی به آنها نشود، برای آنها کافیست. اما فرزندان نباید به این حد اکتفا کنند.
خوش به حال فرزندانی که افتخار خدمت به پدر و مادر نصیبشون میشه.
۱۳ تیر ۰۲ ، ۰۱:۳۲ سوسن جعفری

خب! بخش اول کامنت اولم برمی‌گردد به اینکه کامنت نوشتم برای پست قبل و بیان نگفت برو فردا بیا تأییدت کنن، وقتی نظر فرمودم دیدم نوشته اهالی بیان لازم نیست برن بنشینن منتظر! خیال ناقص نمودم که نظردهی فقط برای اهالی بیان مقدوره و غمگین رفتم. قصه این بود. نابلدی از ما بود.

لکن، در بازی ما شرکت نکردید چرا؟ بازی نیست ها، تمرینه :)

پاسخ:
صحیح!
ممنون از توضیحات شما
بذارید منم اعتراف کنم که منظور از کلمه «بیان» را متوجه نشده بودم وگرنه گیج نمی‌زدم. ما برای این جور مواقع میگیم جناب «بیان» یا «آقای بیان» :))
جهت اطلاع شما، جناب بیان در خصوص نظرات قابلیت‌های مختلفی داره و این بستگی دارد که مدیر وبلاگ برای هر پستی چه گزینه‌ای را فعال کند. میتواند نظرات را برای غیر اعضای بیان مسدود کند. می‌تواند انتخاب کند که اعضای بیان نظراتشان فی‌الفور تأیید شود و بقیه نشود و... و....
حتی این قابلیت را دارد که برای بعضی نظرات آدرس‌سازی کند، مثل کامنت قبلی شما که متن نظرتون را به سایت خودتون لینک داده‌ام. یعنی روی متن کامنت قبلی کلیک کنید به سایت خودتون هدایت میشوید. 
روی اون بازی فکر کردم. فعلاً عقلم به جایی قد نداد. حالا دوباره میام در باره‌اش فکر می‌کنم

من هم از این ماجرا دلتنگم... خیلی دلتنگ. خیلی. در کلام نمیاد.

فقط یاد گرفتم سکوت کنم تا خراب‌کاری نکنم؛ وگرنه عرضهٔ تغییر شرایط رو نداشتم هرگز.

پاسخ:
دلتنگ از چی؟ از صبوری کردن؟

به نظرم سکوت در چنین مواقعی حتی اگر همراه با ناگزیری و اکراه هم باشد، باز بعنوان حداقل وظیفه‌مندی قابل قبول و با ارزش است.
اما، لذت قضیه این است که از این حداقل‌ها عبور کنیم و به سمت پذیرش حداکثری کار پیش بریم. به سمت تمرین شرایط سخت و سخت‌تر، به حدی که آرام آرام برسیم به جایی که میل و سلیقه و نظر ما، دیگر برای ما اصالت نداشته باشد و فقط امر خدا و رضایت او مبنا و محور کارمان باشد.
البته وظیفه شناسی در چنین مواقعی دشوار است و عمل به وظیفه بسی دشوارتر. ولی خدا هم به تناسب سختی و صعوبت کار تقرب بیشتری می‌دهد.

ببخشید. نمی‌دانم چی شد این‌ها را نوشتم.
فکر کنم برای خودم نوشتم :))
۱۴ تیر ۰۲ ، ۱۲:۴۲ سوسن جعفری

سلام. 

اوووه چه جذاب. اون سری یادمه توی کامنت لینک روی اسم وبلاگ گذاشته بود آقای شاگردبنا.

اما جواب را نوشتم.

دلتنگ از اینکه هر نسل محکوم به جاموندنه... جاموندن از نسل جدید، جاموندن از سرعتِ پیشرفت دنیا و... معصومیتی که از این جاموندن توی اعمال و سکنات والدین می‌بینیم و نمی‌تونیم هول‌شون بدیم جلو بلکه باید باهاشون مراعات کنیم و سکوت...

 

حرف بسیار است...

پاسخ:
به نظر من بهترین کار اینه که بتونیم مراعاتشون کنیم و به آداب و رسوم اونها احترام بگذاریم و حتی المقدور شاد و سر حال نگهشون داریم.. این کار، احساس جا موندن اونها را جبران میکنه. 
چون فردا نوبت خود ما میشه و همین انتظار را از نسل جدید اون موقع خواهیم داشت.

ارسال نظر

کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">