https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

........... بسم الله الرحمن الرحیم ...........

این جــا کلبــۀ کـــلام و رشـحات قـلمی من است. روزنگاشتــه‌های این جــا نوعاً کوتاه و مختصـر است که گـهـــگاهی رنگ دیانت بـه خــــود می‌گــیرد، گــــاهی با بـوی سیاست عجـین می‌شود، گــاهی بـه مسائل تربیتی و رخــدادهای زنــدگی می‌پردازد، گــاهی با حس و حال خـانواده و سبک زندگیِ مؤمنانه می‌درخشـد و در پـاره‌ای اوقـات نیـز با الفـاظ شاعرانه به وادی ادب و هنر اصیل این مـرز و بوم ورود می‌کند...
یادداشت‌ هـای این وبـلاگ گــاهی با طعــم واژه‌هایی از جنس سپیده و سحر می‌آمیزد. گاهی با صبغــۀ فـرهـنگ و اخـلاق نگاشتــه می‌شود و گـــاهـی نیــز با تیـشۀ عـقـــل و اندیشه، ریشه‌های جـهل و خرافه را هــدف می‌گیرد
نویسنده این وبلاگ خود را مدیون شهیدانی می‌داند کـه در روزهای عسرت و گــلولــه و خون مردانه جنگیدند و از حریت و استقلال و آزادی کـشور حـراست کـردند. از ایـن جـهت تـلاش دارد تا از تجـلیــل و نکــوداشت یـاد و حماسۀ آن‌ها نیز غفلت نورزد و هـر از گاهی با قـــلم صـداقت و مـهر، یاد و نام و خــاطرۀ شهامت و اخلاصشان را زینت‌افـزای صفحات این وبـلاگ کـند. باشد تا یادشان جاودانـه و راهشان ماندگار شود.
هــیـچ یــک از سیـاهــه‌ هــای ایـن وبــلاگ، کـپی‌پـیست نیست. امـــا کـپی بـــرداری از مــــطالب ایـن‌جــــا با ذکــــر مـنبــع و آدرس بــلامـانـع است...
پیشنهادها و نـقـدهــای منصفـانۀ دوستان و کاربـران عـزیز را پذیرایم،
از کامنت‌های چالشی و پرسشی عزیزان استقبال می‌کنم. ولی با عرض پوزش از پاسخ بـه کامنت‌هـای ناشناس معذورم. به کامنت‌های بدون آدرس هم در صورتی که آشنا نباشند پاسخ داده نخواهد شد.

شنبه, ۱۰ ارديبهشت ۱۴۰۱، ۰۱:۳۶ ق.ظ

نادرجان عزیزم!

شخصاً به دانش و بینش مرحوم طالب زاده عزیز و به فهم و کمالش و به اخلاص کم نظیر او غبطه می خورم و می دانم که خیلی از مدیران عرصه سیاست، مدیریت و هنر این سرزمین نیز به سلوک فردی، سیاسی، علمی و هنری ایشان عمیقاً غبطه می خورند.

من که از نزدیک با افکار، اندیشه، اعتقادات، تلاش انقلابی و با سلوک رفتاری و گفتاری ایشان آشنایی داشتم، به جرأت گواهی می دهم که خدمات گرانقدر این شخصیت کم نظیر، با کارنامۀ هیچ یک از چهره های سیاسی و فرهنگی حاضر که با هزینه و انتخاب ما ظهور و بروز یافته اند؛ قابل مقایسه نیست و اصولاً معتقدم که مشی و سلوک ایشان را با ترازویی هوشمندتر از عقل و ادراک شاهدان و راویان و قاضیان و غازیانِ نشان دار باید به ارزیابی نشست...

من با تمام وجود شهادت می دهم که شخصیت وجودی مرحوم طالب زادۀ عزیز، در معرفی انقلاب و صدور انقلاب، به ویژه در عرصۀ رسانه و هنر، نه تنها مصداق حقیقی «قلیل المؤنه، کثیر المعونه بود، بلکه او در این راه از جان و مال و عِرض و آبروی خود نیز مایه گذاشت.

راهش مستدام و درگذشت شهادت گونه اش بر شیفتگان خدمت تسلیت باد...

+ کاش برخی سیاست پیشگان ما در عرصه قانون گذاری و دیپلماسی و بعضی از اهالی قلم و هنر ما، به اندازۀ نمی از شخصیت بی ادعای او، اثر وجودی و صداقت کلامی می داشتند...

موافقین ۲ ۰ ۰۱/۰۲/۱۰

نظرات  (۶)

سلام برادر

از وقتی شنیدم غم دارم

استوری گذاشتم یه باسواد رفت

و چه میدونیم باسواد ینی چی!

اصلا باسواد مگه چند تا داریم که یکیشم بره؟؟؟؟؟

آوینی ما بود

می دونی؟ دوستش داشتم

عمیقا

پاسخ:
سلام بر حضرت شما.
واقعاً باسواد بود. باسواد متعهد، باسواد دغدغه مند، باسواد دلسوز و مسئول، باسواد جهاندیده و جان شمول، باسواد پرمغز..... خدایش رحمت کناد، دعای خوبان بدرقه راهش.
من به همه محاسن و نیکی هایش غبطه میخورم.
۱۱ ارديبهشت ۰۱ ، ۰۱:۵۳ دامنه | دارابی

برادر گرامی‌ام جناب مرآت سلام و احترام

مویه‌ی جناب در فراق رفیق ازدست‌رفته‌ی‌تان را خواندم. ان‌شاءالله تألم آن دوست با نشر افکار ایشان به آرامش منجر شود. خداوند آن مرحوم را در بشارت منجی چه خوب درخشید رحمت کناد.

پاسخ:
سلام و یک دستهٔ گل تقدیم شما.
سپاس، 
خداوند بر درجات او و به پاداش اخلاص او بیفزاید و به ما هم عاقبت بخیری عطا کند.

و اون دنیا هر روز داره با آدمهای متخصص - بزرگ - صالح و مجاهد قشنگتر میشه..

پاسخ:
 بأنهم  لاحقون ان شاء الله.
دعا کنیم ما هم جزو صلحا و مجاهدان راه خدا باشیم.
ممنون از جناب کادح 

خدا رحمتشون کنه.. 

پاسخ:
آمین...
درود بر پسر آبی

سلام 

وقت بخیر 

ضمن تبریک عید سعید فطر و همچنین تسلیت به خاطر فوت آقای طالب زاده 

فقط می خوام ی سوال بپرسم 

چرا ما ایران بعد از مرگ شخصی از خوبی ها و تاثیر گذاری اون در تمام جوانب صحبت می کنیم . چرا وقتی زنده است قدر نمیدونم و حتی سراغی نمیگیریم و حتی یک  نوشته براش نمینویسیم . 

وقتی فوت میکنه توی بوق و کرنا می کنیم که این فرد چنین بود و چنان و .... آخرشم ی تاسف  که دیگر هیچ دردی را دوا نمیکند . 

بیاید تا نفرات زنده هستند برایشان بنویسیم و از خوبی های آنها و تاثیر گذاریشان بنویسیم تا همگان بدادند . 

روح همه رفتگان شاد . 

ببخشید اگه زیادی گفتم . 

پاسخ:
سلام و وقت بخیر و با عرض تبریک متفابل،
سئوالی رو پرسیدید که خیلی ها می پرسند و خیلی ها هم دوست دارند جوابش را بشنوند، اما کاش آدم بلدتری غیر از من اینجا بود و می تونست به این سئوال پاسخ کافی و وافی بدهد!
به نظر من، این موضوع از چند منظر قابل تأمل است:
اول اینکه بسیاری از چهره های انقلاب به دلیل صبغه دینی و اخلاقی که دارند، راضی نیستند که در زمان حیاتشان از آنها تعریف و تمجید شود. لذا، در این زمینه نوعاً مبلغین و اصحاب رسانه با یک مانع اساسی مواجه هستند.
دوم این که، تعریف و تمجید از چهره ها در زمان حیاتشان اگرچه ممدوح و پسندیده است، اما همواره این خطر وجود دارد که ممکن است فرد تمجید شونده تحت وسوسهٔ هوای نفس قرار بگیرد و در اثر تعریف هایی که از او میشود در چنگال رذیلهٔ ناپسند خودشیفتگی و خودبزرگ بینی گرفتار شود و اجرش ضایع شود و خیلی چیزهای دیگر. در عین حال ممکن است به لحاظ امنیتی و حفاظتی نیز، ارزش وجودی و قابلیت شغلی او در معرض تهدید امنیتی قرار گیرد و این نه به صلاح خودش هست و نه به صلاح کشور و حکومت! مثل شهید محسن فخری زاده و شهید قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس.
سوم این که انسان ها در مراحل مختلف زندگی، دچار افت و خیزهای زیادی هستند که در صیرورت حیات جزو بدیهیات است و امری تقریباً اجتناب ناپذیر شناخته می شود. لذا، از این منظر وقتی می شود با اطمینان در بارهٔ یک شخصیت علمی، دینی و سیاسی حرف زد و او  را ستود که او به آخر خط کمال خود رسیده باشد و دورهٔ آزمون و خطای خود را به پایان برده باشد.
چهارم این که چهره های علمی یا دینی وقتی دار دنیا را وداع میکنند، بازماندگان و همکیشان و سایر مردمان عصر او و آیندگان بعد از او، با دو حقیقت مواجه اند. یکی این که آن منع و معذوریتی که در زمان حیات ایشان وجود داشت و باعث می شد که نتوانند از او تعریف و تمجید کنند، حالا دیگر آن منع برداشته می شود و افراد در بیان خوبی های او آزاد و مختارند و دیگر این که دوستان و آشنایان و اصحاب رسانه، نه فقط دیگر منعی ندارند، بلکه در نقل خوبی ها و نشر ارزش های وجودی آن فرد، مسئولیت و حتی وظیفه هم دارند.
پنجم این که حیات انسان، محدود به دورهٔ جسمانی او نیست، بلکه حیات او به شکل دیگری همچنان تداوم دارد. لذا، وقتی خوبی ها و ویژگی های ارزشی متوفی را بازگو میکنیم و در بارهٔ او به تعریف و تمجید می پردازیم، در حقیقت داریم او را در چرخه کمال و در صیرورت حیاتش یاری می دهیم و خوبی هایش را به جسم و روح جامعه تزریق می کنیم. بعلاوه اینکه، با این کار، زندگی شخص سفر کرده را تداوم می بخشیم. چون به مصداق سخن سعدی: سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز// مرده آن است که نامش به نکویی نبرند...
ششم اینکه در سیره ائمه هم همین شیوه جریان داشته است. مثلاً علی علیه السلام بعد از شهادت مالک اشتر، سخن میگوید و در وصف کمال و معرفت و عظمت مالک مطالبی را بیان می دارد و ویژگی های او را در حضور مردم بازگو می کند که توصیف معروف آن حضرت را در نهج البلاغه می شود دید.
هفتم اینکه در زمان زندگی یک چهره محبوب علمی، دینی و یا هنری، دوستان و علاقمندانش فقط وظیفهٔ پیروی، همراهی، همصدایی، احترام، محبت و علاقمندی نسبت به او دارند. نه وظیفهٔ تعریف و تمجید و ستایش از او!!
پاسخی که به عقل ناقص من می رسد، همین بود. ان شاء الله دلایل متقن و صحیح تر را از افراد باسوادتر بشنوید.

سلام و احترام.

درگذشت دوست و برادر ارجمندتان را تسلیت میگم.

ان شاءالله هم نشین امیر بیان حضرت علی(ع) باشن.

 

پاسخ:
سلام و ادب.
ممنونم. 
الهی آمین.

ارسال نظر

کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">