طوبی لهم!

قَالَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَلَیهِ السَّلام

طُوبَى لِشِیعَتِنَا الْمُتَمَسِّکِینَ بِحُبِّنَا فِی غَیْبَةِ قَائِمِنَا الثَّابِتِینَ عَلَى مُوَالَاتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا أُولَئِکَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ قَدْ رَضُوا بِنَا أَئِمَّةً وَ رَضِینَا بِهِمْ شِیعَةً وَ طُوبَى لَهُمْ. هُمْ وَاللَّهِ مَعَنَا فِی دَرَجَتِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ.

خوشا به حال شیعیان ما، همان ها که:

• در عصر غیبت قائم ما به رشتۀ محبت ما چنگ می زنند.
• بر ولایت ما پایداری می ورزند.
• از دشمنان ما بیزاری می جویند.
• آن ها از ما هستند و ما از ایشانیم،
• آن ها به امامت ما راضی اند و ما نیز از آن ها به عنوان شیعیانمان رضایت داریم.
• و خوشا به حالشان...
• به خدا قسم، فردای قیامت آن ها با ما هستند و خداوند آن ها را در جایگاهی که ما داریم مُقام می بخشد...

سند حدیث: محمدبن علی بن بابویه قمی، کمال الدین، ج2 صفحۀ 361