زیر آفتابِ جنون به اشک هایم بوسه می زنم...

 

 

قدم به راه اربعین. ان شاءالله 

جانم به فدایت یا اباعبدالله، ممنونم از نگاهت آقای بی کفن، ممنونم از نوکر نوازی ات ای کشتی نجات امت.

حسین جان، ای پسر فاطمه سلام الله علیها؛ همین قدر که لطف کردی و با تمام محدودیت های موجود و درماندگی و بی نوایی خودم، کار ویزا و بلیط سفر را ناباورانه برایم فراهم فرمودی تا بار دیگر جزو زائرانت باشم و به پابوسی ات قدم بگذارم، برایم افتخاری بزرگ و فرصتی مغتنم است. ان شاءالله توفیق داشته باشم با انفاس قدسیه و نگاه مهرورزانۀ خودتون، وظیفه نوکری و خدمتگزاری ام را به آستان مقدس و ملکوتی تان در حد بضاعت ناچیزم ادا کنم.

 

به لطف خدا، در زیارت ها و اربعین های قبلی به یاد همۀ دوستان و همراهان حقیقی و مجازی بودم و افتخار دارم که همیشه بیشتر از خودم، درد و تقاضا و حاجتمندی دوستان، آشنایان و سفارش کنندگان را در سینه داشتم...

البته بر اساس یک وظیفه دینی، دعای اصلی و همیشگی ما بچه شیعه ها، سلامتی و ظهور مولایمان حجت بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف و نجات شیعیان مظلوم جهان، پیروزی مقاومت لبنان و یمن و بحرین و عراق و افغانستان... و تعالی مقام امام عزیز و شهدای گرانقدر و سلامتی مقام معظم رهبری است.

اما در کنار این دعای همیشگی، این بار هم ان شاءالله و به یاری حضرت حق، از طرف همۀ عزیزان، بستگان، آشنایان و همراهان مجازی و غیر مجازی نایب الزیاره هستم و به یاد همه تون خواهم بود. به یاد دنبال کنندگان، به یاد دنبال شوندگان، به یاد خوانندگان این وبلاگ و وبلاگ های قبلی، به یاد کامنت گذاران، به یاد کنکوری ها، به یاد آقا پسرهای جوون، دخترخانم های دم بخت، عروس خانم های نازنین و آقا دامادهای گل، به یاد اونهایی که در آستانۀ رسیدن به مقام مادری هستند و قراره به زودی نوزاد ناز و دلنوازشون را در آغوش بگیرند، به یاد اجاره نشین ها، به یاد بیماران کرونایی و غیر کرونایی، به یاد مشتاقان زیارت ائمۀ طاهرین علیهم السلام، به یاد اونهایی که به قول خودشون جامانده اند. به یاد اونهایی که تلاش کردند بروند اما به خاطر شرایط خاص کشور و سهمیه بندی زائران یا به خاطر تنها بودن و یا به هر دلیل دیگری نتونستند عازم شوند، و خلاصه به یاد همه کسانی که به نوعی در ذهن و فکر من حضوری نیکو و خاطره انگیز دارند، خواهم بود. ان شاءالله الرحمن.

 

عذر تقصیر و طلب حلالیت و التماس عفو و بخشش و دعا دارم...

 

+ کامنت هاتون را می خوانم. اما شاید در این چند روز فرصت جواب دادن نداشته باشم...

 

آه بر من و اُف بر دیده های بی اشک

وای بر روزهای خالی از غیرت. وای بر دل های بی رشک! و اُف بر دیده های بی اشک! همان دل های سنگ و چشم های بی رمق که سال 61 هجری نظاره کردند روزگار قحطی عشق را و دیدند که بر خاکِ داغِ تألّم، غنچه های سرخِ تبسّم می رویید!

و امروز، حسرت و آه بر من که هنوز سایه های سردِ سکوتم در سرمای زمان می رویَد و تکثیر می شود و باز هم مأیوسانه مثل سالی که گذشت از قافلۀ زائران اربعین جا می ماند...

 

پ.ن: دعا کنید تسهیل ویزا و بلیط و اعزام برای من هم رقم بخورد.

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است.

بِاَبی اَنتَ و اُمّی یا حسین

از چشم واژه های شهلا.

قلم، این جا هیچ گاه به رنگ نیرنگ نمی رقصد و واژه های سلام، هرگز در قاب کلام نمی گنجد.

این جا، جای فسون و فسانه نیست،

و مجالِ بهانه های ابلهانه نیست،

اینجا عرصۀ شعر و شعور و ترانه است.

اینجا میدان گاه شمشیر و خون و خنجر

و بارانگاه ارادتِ عاشقانه است،

اینجا تنور آتش و جام عطش و انتخاب آگاهانه است.

اینجا، از تن ها بلا می خیزد.

و از چشم واژه های شهلا، دانه دانه کربلا می ریزد!

 

همه ذرات دنیا اگر چشم شوند باز هم قادر به دیدن چشمه های عشق در کربلا نخواهند بود.

زیارت عاشورا با 18 مقام

در قرائت زیارت عاشورا، هجده مقام را از خدا طلب می کنیم که هیچ کدام از آن ها مادی و دنیوی نیستند.

بعضی از دعاهای زیارت عاشورا، به ‌قدری بالاست که اگر در متن این زیارت نبود، شاید نمی شد باور کنیم که کسی جرأت درخواست آنها را از خدا داشته باشد.

با قرائت زیارت عاشورا درجاتی از سلوک را می آموزیم که سیر آن از مرتبۀ پایین تا مراتب بالا را در بر می گیرد.

مقاماتی که در زیارت عاشورا از خدا طلب می کنیم عبارتند از:

1. مقام خونخواهی امام حسین علیه‌السلام «ان یرزقنی طلب ثارک» که مرتبه ای بس بزرگ است. از این جهت که خونخواهِ اصلی ابا‌عبدالله الحسین علیه السلام شخص امام زمان است.
2. مقام وجاهت عندالله (آبرومندی نزد خدا) با این عبارت: «اللهم اجعلنی عندک وجیهاً بالحسین»
3. مقام معِیَّت (همراهی با امام معصوم) «ان یجعلنی معکم فی الدنیا و الآخرة» که این درخواست، بسیار ویژه است، یعنی درخواستی است که تمام  انبیا و اولیا آرزویش را داشته‌اند.
4. مقام شباهت زندگی با پیامبر اسلام و ائمۀ معصومین علیهم السلام از گهواره تا گور. «اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد»
5. مقام شباهت درشهادت 14 معصوم «و مماتی ممات محمد و آل محمد» چون شیعه به حسب روایات معتبر معتقد است که پیامبراسلام تا امام حسن عسکری علیهم‌السلام، همه با شهادت از دنیا رفته اند.
6. رسیدن به مقام محمود «ان یُبِلِّغنی المقام المحمود» با اشاره به آیۀ 79 سورۀ اسراء که خداوند به پیامبر امر می کند: نماز شب بخواند تا به مقام محمود برسد. (مقام محمود از نگاه اکثر مفسران، یعنی مقام شفاعت) خود شفاعت شدن، مقامی است که به هر کس نمی‌رسد (لا یملکون الشفاعة...) تا چه رسد به مقام شفاعت کردن..
7. مقام مشارکت در مصیبت امام معصوم علیه السلام. «لقد عظمت الرّزِیّة... بک علینا» «و اسئل الله بحقکم... ان یعطینی بمصابی بکم... » (یعنی مصیبت شما را، مصیبت خودم می‌دانم) «الحمد لله علی عظیم رزِیّتی» که مقامی بس عظیم است و بسیار جای بحث دارد. در واقع این فراز از زیارت عاشورا، داستانِ یکی‌شدن با اهل‌بیت است که درخواست می کنیم از این طریق، به شجره طیبۀ حیات معصومین علیهم السلام متصل شویم.
8. مقام برائت «و بالبرائة من اعدائکم» (بیزاری ‌جستن از دشمنان خدا و رسول و ائمه اطهار علیهم السلام)
9. مقام لعن و نفرین بر ظالمان. «اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد» این مقام در زیارت عاشورا مقدم بر سلام است. یعنی اول صد بار بر ظالمین به حقوق پیامبر و آل او لعنت می فرستیم و بعد صد بار به محضر اباعبدالله علــیه السلام درود و ســلام هدیه می کنیم. (اول بروب خانه، سپس مهمان طلب) نکته مهم: چهره اصلی برائت و لعن، بعد از واقعۀ ظهور دیده می‌شود، چون تا قبل از ظهور نمی توانیم درک کنیم کسانی که باعث ماجرای کربلا بوده‌اند، ما را از چه نعمت بزرگی محروم کرده‌اند. به عبارت دیگر، ما الآن ادراک درستی از دنیای بعد از ظهور نداریم. از این رو اصل برائت در آن زمان قابل درک خواهد بود.
10. مقام سِلم «انی سلم لمن سالمکم» «و ولیّ لمن والاکم» این مقام، مقام دوستی با دوستان اهل‌بیت، برای تشکیل یک شبکه متحد در راه تحقق کامل دین خداست.
11. مقام تحارب. «حرب لمن حاربکم» این مقام، یعنی جنگیدن با دشمنان اهل‌بیت، برای پالایش آن شبکه متحد و همچنین مبارزه با موانع رشد بشر. که وصول به این مقام، برازندۀ هرکس نیست.
12. مقام ایثار و جانفشانی: «بابی انت و امی»
13. مقام قرب الی الله. « انی اتقرب الی الله»  «اللهم انی اتقرب الیک» مقام قرب مقامی است که فقط با عنایت ولیّ‌ خدا امکان پذیر خواهد بود.
14. مقام دوستی و نزدیکی به اهل‌بیت «انی اتقرب الی الله و الی رسوله و الی امیرالمومنین و...» این مقام، مقدمۀ وصول به مقام قرب الهی است.
15. مقام معرفت اهل‌بیت.«فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِی أَکْرَمَنِی بِمَعْرِفَتِکُمْ وَ مَعْرِفَةِ أَوْلِیائِکُمْ وَ رَزَقَنِی الْبَرَاءَةَ مِنْ أَعْدَائِکُمْ»
16. مقام ثبات قدم و متزلل نبودن «ان یثبّت لی عندکم قدم صدق»  «وثبّت لی قدم صدق عندک مع الحسین و اصحاب الحسین»
17. مقام رجعت. «و ان یرزقنی طلب ثاری مع امام منصور» که جز با توفیق الهی کسی به مقام رجعت نمی رسد.
18. رسیدن به مقام تحیت خدا. «اللهم اجعلنی فی مقامی هذا ممن تناله منک صلوات و رحمة و مغفرة...»

پ.ن: 

1. برای رعایت اختصار، خیلی خلاصه و فهرست وار نوشتم.
2. عزاداری هاتون قبول و التماس دعا...