https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

........... بسم الله الرحمن الرحیم ...........

این جــا کلبــۀ کـــلام و رشـحات قـلمی من است. روزنگاشتــه‌های این جــا نوعاً کوتاه و مختصـر است که گـهـــگاهی رنگ دیانت بـه خــــود می‌گــیرد، گــــاهی با بـوی سیاست عجـین می‌شود، گــاهی بـه مسائل تربیتی و رخــدادهای زنــدگی می‌پردازد، گــاهی با حس و حال خـانواده و سبک زندگیِ مؤمنانه می‌درخشـد و در پـاره‌ای اوقـات نیـز با الفـاظ شاعرانه به وادی ادب و هنر اصیل این مـرز و بوم ورود می‌کند...
یادداشت‌ هـای این وبـلاگ گــاهی با طعــم واژه‌هایی از جنس سپیده و سحر می‌آمیزد. گاهی با صبغــۀ فـرهـنگ و اخـلاق نگاشتــه می‌شود و گـــاهـی نیــز با تیـشۀ عـقـــل و اندیشه، ریشه‌های جـهل و خرافه را هــدف می‌گیرد
نویسنده این وبلاگ خود را مدیون شهیدانی می‌داند کـه در روزهای عسرت و گــلولــه و خون مردانه جنگیدند و از حریت و استقلال و آزادی کـشور حـراست کـردند. از ایـن جـهت تـلاش دارد تا از تجـلیــل و نکــوداشت یـاد و حماسۀ آن‌ها نیز غفلت نورزد و هـر از گاهی با قـــلم صـداقت و مـهر، یاد و نام و خــاطرۀ شهامت و اخلاصشان را زینت‌افـزای صفحات این وبـلاگ کـند. باشد تا یادشان جاودانـه و راهشان ماندگار شود.
هــیـچ یــک از سیـاهــه‌ هــای ایـن وبــلاگ، کـپی‌پـیست نیست. امـــا کـپی بـــرداری از مــــطالب ایـن‌جــــا با ذکــــر مـنبــع و آدرس بــلامـانـع است...
پیشنهادها و نـقـدهــای منصفـانۀ دوستان و کاربـران عـزیز را پذیرایم،
از کامنت‌های چالشی و پرسشی عزیزان استقبال می‌کنم. ولی با عرض پوزش از پاسخ بـه کامنت‌هـای ناشناس معذورم. به کامنت‌های بدون آدرس هم در صورتی که آشنا نباشند پاسخ داده نخواهد شد.

شنبه, ۶ آذر ۱۴۰۰، ۰۸:۰۴ ب.ظ

برای همسران جوان (2)

حل و فصل اختلاف زن و شوهر و رفع کدورت های خانوادگی همسران جوان، فقط با عزم و انصاف و انعطاف و فهمِ جامع الاطراف خودشان امکان پذیر است. نظر مشاوران بی ریشه و وساطت فامیل و آشنا و حتی دخالت والدین، نه تنها به حل مسئله کمک نمی کند، بلکه گاهی عمق تنش ها را بیشتر و بهانۀ اختلاف آنها را گسترده تر می کند... اگر قبول ندارید، نگاهی دقیق و منصفانه به اطرافتون بیندازید و نمونه هایش را ببینید

پ.ن:

  1. تجربه و نمونه های پژوهشی نشان داده است که دخالت والدین در اختلاف عروس و داماد یا داماد و عروس، اگر نگوییم 100 درصد، یقیناً 99 درصد آن جانبدارانه و غیر منصفانه است. به همین دلیل در هنگام مداخله یا مصالحه، حرف هایی بین آنها رد و بدل می شود که هم حریم حرمت ها را می شکند و هم، راه  برگشت بر مدار یک رنگی و همدلی را می بندد...
  2. منکر تدبیر خیرخواهانه والدین برای آشتی و رفع اختلاف زوج های جوان نیستم. اما متأسفانه شنیده اید که گفته اند: گشتیم نبود، نگرد نیست.

 

نظرات  (۷)

تکمله:

هر اختلافی لزوماً منجر به طلاق و جدایی نمی شود، اما اگر اختلاف از بین نرود، همانند ویروسی خطرناک تکثیر می شود  و به سرعت روح آرامش و همنوایی را از بین می برد و در نتیجه محیط خانه را برای همسران محترم، سرد و سخت و نا همساز می کند.

اختلاف، سایۀ شوم کدورت را می گستراند و شاخ و برگ درخت صمیمیت و سازگاری را در باغ زندگی می خشکاند..

پاسخ:
اگر نسبت به این نظر کسی اعتراضی دارد. می تواند مطرح کند.
۰۶ آذر ۰۰ ، ۲۲:۵۹ ملیحه قنادیان

سلام و احترام حضور عموی بزرگوارم

فرمایش شما کاملا متین است ولی کاش نسل حاضر صبورتر بودند واز کاه کوه نمی ساختند وبا کمی گذشت زندگی‌شان  را رها نمی کردند.من نمی‌دانم چرا کتاب‌های درسی به دختران وپسران ما مهارت برقراری ارتباط را نمی آموزد همه دغدغه دانش آموزان سد کنکور است که درعمل هیچ کارایی ندارد.بعضی از دانش آموزان من حتی نمی‌دانند که در کلاس درس چگونه بادوست خود یاحتی معلمشان برخورد کنند چه برسد به زندگی آینده شان .وقتی با والدینشان صحبت میکنم متاسفانه نتیجه خوبی نمیگیرم .

پاسخ:
سلام و ادب خدمت ملیحه خانم.
درست میفرمایید، نسل امروز ما متأسفانه ضعف هایی دارد. یکی از اونها صبور نبودنه، کم طاقت بودنه، نازپروردگی و عدم خوداتکاییه. روابط عاطفی و حقیقی و آداب اجتماعی هم که متأسفانه در فضای مجازی مفقود و به عواطف مصنوعی تبدیل شده و این خود مزید بر علت است.

در خصوص اختلافات دنباله دار زندگی های جدید. به نظر من اصلی ترین عامل این است که حرف ها، کاستی ها و احیاناً برخی بگومگوهای زن و شوهری را بلافاصله به خانواده ها منتقل می کنند و دلخوری هایشان را نزد پدر مادرها بروز می دهند. در نتیجه یک اختلاف را به دو اختلاف تبدیل می کنند. اونوقت به جای کاهش اختلاف دچار افزایش اختلاف خواهند شد و حالا اگر این اختلافات ضلع سوم یا چهارمی هم پیدا کند که دیگر وامصیبتا. می شود یک دعوای طایفه ای و... و... که راه حل های موجود یقیناً چاره ساز آن نخواهد بود.
۰۷ آذر ۰۰ ، ۰۸:۵۷ ابراهیم طالبی دارابی دامنه

جناب مرآت سلام

چنین به نظر می‌رسد که همه‌اش از تجربه است؛ البته پی‌نوشت حرف از نمونه‌پژوهش‌ها زده‌اید، اما  آیا این توصیه‌ها استناد علمی هم دارد؟ مثلاً به علوم روانشناسی یا دروس اخلاق؟

پاسخ:
سلام جناب طالبی.
بله، همه اش متکی به تجربه ها و بررسی های عینی همراه با روش های علمی است که به سفارش بعضی از نهادهای فرهنگی و با هماهنگی دادگاه های خانواده انجام شده و پایه علمی آن متقن است.
البته همانطور که هر قاعده استثنائاتی دارد، نمی شود با ضرس قاطع گفت که همۀ مشاوران و نزدیکان در این دایره می گنجند. قطعاً مشاوران خوبی هم داریم. به ویژه مشاورانی که از جنبۀ دینی و اخلاقی و بدون داشتن منافع مادی به قضیه ورود می کنند و قصدشان واقعاً اصلاح ذات بینکم است. اما، در خصوص اطرافیان و مخصوصاًخانواده پسر و دختر موارد استثناء تقریباً در حد صفر است. چون یا والدین روش میانجی گری را خوب بلد نیستند و کار را از آنچه هست خراب تر می کنند و یا جانبدارانه به نفع فرزند خودشون رفتار می کنند که اونوقت کار را به جاهای باریک و حتی به مرز طلاق می کشانند...
در خصوص این که این توصیه آیا استناد علمی دارد یانه، به نظرم طرفین دعوا، خود به نفس خود آگاه ترند (بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ) و اگر انصاف و عقلانیت و عزم و فهم جامع الاطراف داشته باشند، خودشون می دانند و باید بدانند که هیچ کس در حل اختلافات زندگی آنها نسبت به خودشون ارجحیت ندارد و در نتیجه پای دیگران را به اختلاف خود باز نمی کنند و یا حداقل در مراحل اولیه کمی صبوری می ورزند و از بازگویی و بدگویی نسبت به یکدیگر پیش این و آن که دلسوز نیستند و نزد والدین که نسبت به فرزند خود تعصب دارند، خودداری می کنند... 
امیدوارم توضیحاتم قانع کننده باشد.

سلام

از نظر من انتقال به والدین غلط ترین کاره. حتی اگه اون والدین منطقی ترین و منصف ترین والدین دنیا هم باشن باز هم بیشتر جانب بچه خودشون رو می‌گیرن و این مشکلهای کوچیک رو هم بزرگ می‌کنه. سختی دوران عقد هم به همینه که زوجین باید ماهر باشن نذارن اطلاعات از حریم دونفره شون عبور کنه.

ولی برای خودم، مشاوره کمک کننده بوده. البته نه هر مشاوری و نه برای هر موضوعی. من بیشتر سعی کردم خودم رو بزرگ کنم تا بخوام کسی رو عوض کنم

پاسخ:
علیک السلام. 
و بسیار احسنت.
خیلی عالی فرمودید. سراغ چنین صراحت کلامی بودم که شما نوشتید. دستتون درد نکنه.
کاملاً همراه و هم نظرم با شما.

یکی از دوستان من، سر همین انتقال وقایع به خانواده ها و البته کنجکاوی بیش از حد خانواده هاشون، کارشون به طلاق کشید. الکی الکی...

یه سری دلایلی برای خودش داشت ها، ولی من هیچوقت قانع نشدم که اون مسائل دلیل برای طلاق باشه! خانوادش هم البته قانع نیدن و همچنان فکر میکنن تمام حق با خودشونه.

هر دو از دوستان نزدیک ما بودن، میشناختیم شون. ولی واقعا زیادی بزرگ کردن مسائل رو

بارها بهش گفتم،به خدا این چیزایی که تو داری میگی تو زندگی ما هم بود! آدمین خب! کنار بیاین!! سنگ که نیستین!

یا مثلا بهش میگفتم فلان موضوع رو اگه من هم برم به مادرم بگم معلومه که عصبانی میشه! یا برعکسش!

چی بگم....

واقعا کاش تو مدارس یه چیزهایی یاد بدن حداقل. اگه خود بچه ها هم نرفتن سراغش، حداقل یه سرنخی گوشه ذهنشون باشه

پاسخ:
به قول مولوی: آفتاب آمد دلیل آفتاب.

ممنون از ارایۀ این تجربه. 
من هم متأسفانه نمونه های عینی زیادی در همسایگی، در آشنایان و در بین افرادی که مورد تحقیق ما بودند، سراغ دارم...
حالا علاوه بر اینکه زوجین باید راز نگهدار و حافظ زندگی خود باشند، انتقال اختلافات زندگی به والدین، از یک بعد دیگر هم اشتباه است و آن اینکه چه بسا والدین بیچاره کاری از دستشون بر نیاد و نتونند کمک کنند. اونوقت مجبورند فقط حرص و جوش ها را تحمل کنند و در نتیجه آرامش روحی و روانی از آنها سلب خواهد شد. که در این صورت اگر هر اتفاق و آسیبی از بابت این موضوع به آنها برسد، دختر یا پسر یقیناً مقصر و گناهکار خواهند بود.

ممنون از همراهی شما.
۰۷ آذر ۰۰ ، ۱۸:۳۲ محمد هادی بیات

زن و شوهر، به خاطر وجود عشق و علاقه ای که بینشون هست، راحت می تونن از خطاها و اشتباهات و بدیهای همدیگه گذر کنن. ببخشن و فراموش کنن. اما والدین طرفین این عشق و علاقه رو به عروس و دامادشون ندارن، لذا وقتی مسائل پیش اونها مطرح بشه، ناخواسته از فرزند خودشون طرفداری می کنن و نسبت به عروس یا داماد موضع گیری میکنن...

کم اند پدر و مادرهایی که واقعا حقّ مدار باشن!

پاسخ:
درود بر جناب بیات.
موافقم. در واقع زن و شوهر ها اگر بخواهند می توانند بهتر از هرکس دیگر، زمینۀ کدورت ها، ضعف ها و خطاهای خودشون را از بین ببرند و زندگیشون رو لبریز از عشق و آرامش و محبت کنند.
۰۸ آذر ۰۰ ، ۰۰:۱۱ شاگرد بنّا

سلام علیکم و رحمه الله و برکاته (این بار من در سلام پیش‌دستی کردم :) )

 

یک سال خانومم بیکار شد... یک سال من... سه ماه از این دو اتفاق با هم تداخل داشت... سه ماه که ورودی زندگی ما صفر شد! و جز خدا کسی خبردار نشد... بیشتر نمی‌تونم توضیح بدم... فکر می‌کنم برای این پست کفایته...

خونواده‌ها جز خوشی‌ها رو ندونن بهتره (به شرط هم‌پایی زن و مرد با هم... با هم... با هم)

+ امام رضا ناجی بود... امام! فقط امام!

پاسخ:
سلام برادر عزیز،
بحمدالله شما همیشه جلودار خوبی ها هستی.
خداوند بر توفیقاتتون بیفزاید.

به نظرم یک دنیا عزت و عظمت در این کار شما موج می زند. حیف که برای خیلی ها باور کردنی نیست. 
عالی بود. خدا کند کاربران و بچه مسلونا بیان و بخوانند این کامنت را تا بدانند که زندگی را باید ساخت و  با زندگی هم باید ساخت.

سطر آخر هم بسیار عالی.

بر منکرشون لعنت.

ارسال نظر

کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">