کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود..

انسان های آزاده، روحی بزرگ دارند. روح وقتی بزرگ باشد، اجازه نمی دهد انسانیتِ انسان در پیچ و خم مرارت ها و مصیبت ها، پایمال شود. بلکه رنج ها و مرارت ها هرچه بیشتر شوند، دستاویزی می شوند برای صعود روح به قلّۀ کمال و فرصتی می شوند برای درخشش جسم در عرصه های خوف و خطر.

برخوردار بودن از نعمت های زندگی، هیچگاه ماهیت فکری و روحی انسان های بزرگ را تغییر نمی دهد. دارایی و ثروت و مکنت و شهرت و موهبت های دنیایی، فقط افراد ضعیف النفس را می تواند از مسیر تکامل باز دارد و آن ها را از اصالت های انسانی و هدف های الهی دور سازد.

اما انسان های هوس مند، روحی قوی و پرورش یافته ندارند. به همین دلیل، در برابر دشواری ها و در مواجهه با سرد و گرم روزگار، بی درنگ، رنگ می بازند و خیلی زود تسلیم نکبت و خفت می شوند.

روح انسان های ضعیف، زیر سلطۀ نفس قفل می شود و به مرتبه ای می رسد که عقیم و مقیم ِجسم می شود و مجال پرواز پیدا نمی کند.

تمام تاریخ نویسان شیعه و سنی نوشته اند که حضرت زینب کبری سلام الله علیها، در خانۀ همسرش، از زندگی بسیار منزّه، مرفه و پر رونقی برخوردار بوده است، همسرش عبدالله بن جعفر، مردی ثروتمند و دارای خدم و حشم بوده و در عین حال آن قدر بخشنده و سخاوتمند بوده که به گره گشایی از  مستمندان و گرفتاران بلاد، شهرۀ شهر بوده است.

اما زندگی فراخ و بی کم و کاست جناب عبدالله، حضرت زینب سلام الله علیها را هرگز نازپرورده نکرد و میل به تن آسایی، هیچگاه بر روح و جان این بانوی بزرگ مستولی نشد.

در واقعۀ جانگزای عاشورا و حوادث پس از آن، خوانده ایم و شنیده ایم که حضرتش در برابر شکنجه های جسمی و روحی سپاه عبیدالله و یزید ملعون ایستاد و بار تمام مصیبت های شکننده را یکّه و تنها بر دوش کشید. اما در برابر طوفان حوادث و حادثه های طوفان زا هرگز سر تسلیم فرود نیاورد.

روح انسان های تهی از معنویت، همیشه در زندان جسم محبوس است ولی روح انسان های الهی، مثل مرکبی راهوار، جسم را از موج ها و طوفان ها عبور می دهد و به اوج می رساند...

تقدیم به پیشگاه مقدس عقیلۀ بنی هاشم، پیام رسان حماسۀ کربلا، حضرت زینب کبری سلام الله علیها...

پ.ن: سه سال مدام دنبال تاریخ های معتبر می گردم تا بدانم زندگی این بانوی استقامت و ایثار بعد از واقعه کربلا چگونه رقم خورده است. متأسفانه موفق نشدم. هرچه تحقیق کردم، جز مختصری از احوالات این بانوی عظما، آن هم با نقل های متفاوت چیزی دستگیرم نشد. لطفاً اگر کسی کتاب معتبری در این زمینه سراغ دارد، معرفی کند...