https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current
میدان مسابقه ای به وسعت یک عمر زندگی.
احساس خوشبختی در خانواده بر اساس یک رابطۀ اعتقادی و رفتاریِ متقابل شکل می گیرد. یعنی اینکه اگر زن و شوهر از زندگی مشترک خود، درک صحیحی داشته باشند و در انجام وظایف و امور روزمره تفاهم کنند و هر دو نیز بر این هدف مصمم باشند، میدان مسابقه ای برای آنها گشوده می شود به وسعت یک عمر زندگی که هر کدام سعی می کنند نسبت به دیگری پیشتاز تر عمل کنند و شرایط را برای پیشبرد هدف مشترک تسهیل نمایند.
با این نگاه، زن و شوهر هردو می کوشند برای رسیدن به هدف و تلاش می کنند برای اینکه هر مانعی را از سر راه بردارند تا به نقطۀ مطلوب برسند. مسلماً در چنین شرایطی، دیگر من و منیّت ها مفهومی ندارد و غم هرکدام غم دیگری و شادی هرکدام شادی آن یکی محسوب می شود. کما اینکه حقوق زن و شوهر نیز در چنین وضعیتی حکم واحد را پیدا می کند. یعنی حقوقی فراتر از آنچه در فقه و قانون برای زن و مرد تعریف شده است...
اگر در کنار آن چه گفته شد، خداباوری، فرهیختگی، نشاط، حُسن ظن، خوش اخلاقی، گشاده رویی، شوخ طبعی و صداقت و یکرنگی هم در زن و شوهر وجود داشته باشد، در چنین حالتی، زندگی می شود نورُّ علی نور و رابطۀ همسران می شود خوبِ خوبِ خوب. و می رسند به آنچه که ما آن را لذت زندگی اش می نامیم.