احساس خوشبختی در خانواده بر اساس یک رابطۀ اعتقادی و رفتاریِ متقابل شکل می گیرد. یعنی اینکه اگر زن و شوهر از زندگی مشترک خود، درک صحیحی داشته باشند و در انجام وظایف و امور روزمره تفاهم کنند و هر دو نیز بر این هدف مصمم باشند، میدان مسابقه ای برای آنها گشوده می شود به وسعت یک عمر زندگی که هر کدام سعی می کنند نسبت به دیگری پیشتاز تر عمل کنند و شرایط را برای پیشبرد هدف مشترک تسهیل نمایند.
با این نگاه، زن و شوهر هردو می کوشند برای رسیدن به هدف و تلاش می کنند برای اینکه هر مانعی را از سر راه بردارند تا به نقطۀ مطلوب برسند. مسلماً در چنین شرایطی، دیگر من و منیّت ها مفهومی ندارد و غم هرکدام غم دیگری و شادی هرکدام شادی آن یکی محسوب می شود. کما اینکه حقوق زن و شوهر نیز در چنین وضعیتی حکم واحد را پیدا می کند. یعنی حقوقی فراتر از آنچه در فقه و قانون برای زن و مرد تعریف شده است...