https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

........... بسم الله الرحمن الرحیم ...........

این جــا کلبــۀ کـــلام و رشـحات قـلمی من است. روزنگاشتــه‌های این جــا نوعاً کوتاه و مختصـر است که گـهـــگاهی رنگ دیانت بـه خــــود می‌گــیرد، گــــاهی با بـوی سیاست عجـین می‌شود، گــاهی بـه مسائل تربیتی و رخــدادهای زنــدگی می‌پردازد، گــاهی با حس و حال خـانواده و سبک زندگیِ مؤمنانه می‌درخشـد و در پـاره‌ای اوقـات نیـز با الفـاظ شاعرانه به وادی ادب و هنر اصیل این مـرز و بوم ورود می‌کند...
یادداشت‌ هـای این وبـلاگ گــاهی با طعــم واژه‌هایی از جنس سپیده و سحر می‌آمیزد. گاهی با صبغــۀ فـرهـنگ و اخـلاق نگاشتــه می‌شود و گـــاهـی نیــز با تیـشۀ عـقـــل و اندیشه، ریشه‌های جـهل و خرافه را هــدف می‌گیرد
نویسنده این وبلاگ خود را مدیون شهیدانی می‌داند کـه در روزهای عسرت و گــلولــه و خون مردانه جنگیدند و از حریت و استقلال و آزادی کـشور حـراست کـردند. از ایـن جـهت تـلاش دارد تا از تجـلیــل و نکــوداشت یـاد و حماسۀ آن‌ها نیز غفلت نورزد و هـر از گاهی با قـــلم صـداقت و مـهر، یاد و نام و خــاطرۀ شهامت و اخلاصشان را زینت‌افـزای صفحات این وبـلاگ کـند. باشد تا یادشان جاودانـه و راهشان ماندگار شود.
هــیـچ یــک از سیـاهــه‌ هــای ایـن وبــلاگ، کـپی‌پـیست نیست. امـــا کـپی بـــرداری از مــــطالب ایـن‌جــــا با ذکــــر مـنبــع و آدرس بــلامـانـع است...
پیشنهادها و نـقـدهــای منصفـانۀ دوستان و کاربـران عـزیز را پذیرایم،
از کامنت‌های چالشی و پرسشی عزیزان استقبال می‌کنم. ولی با عرض پوزش از پاسخ بـه کامنت‌هـای ناشناس معذورم. به کامنت‌های بدون آدرس هم در صورتی که آشنا نباشند پاسخ داده نخواهد شد.

جمعه, ۲۹ ارديبهشت ۱۴۰۲، ۱۰:۵۶ ب.ظ

بدون شرح.

مدح زیاده از حدِ انسان‌ها، ستایش زودهنگام و ستایش دیرهنگام از کسی، مدح غیرِ منطبق با ممدوح، و بالاخره تعریف و تمجید از کسی بدون شناخت دقیق، از نظر آموزه های دینی، نه تنها وجاهتی ندارد، بلکه از اساس آسیب زا و خطرناک است. یعنی ممدوح را ناخودآگاه با چهار خطر جدی مواجه می‌سازد:

  • یا او را انگشت نما می‌کند و می‌رنجاند  (کمترین آسیب)
  • یا باعث غرور او می‌شود
  • یا حسادت دیگران را نسبت به او بر می‌انگیزد
  • یا او را سوژۀ انتقام بدخواهان می‌کند.

پ.ن:

  • ستایش اگر با اوصاف ممدوح منطبق نباشد، آفت محسوب می‌شود.
  • حتی اگر لازم شد بنا به وظیفۀ اخلاقی از کسی تقدیر، تشکر و یا تجلیل کنیم، باز هم باید حد و اندازه نگه داریم و فقط چیزی را در باره‌اش بگوییم که در خور شأن و ظرفیت ممدوح باشد...

 

نظرات  (۶)

ممنون.. پست مفیدی بود.. 

پاسخ:
ممنونم.
نظر لطف شماست.

احسنت.

چقدر خوب است همیشه، هرکار ما، با علم و معرفت باشد.

قبول یا رد.

ایمان یا انکار،

اقبال یا ادبار.

حتی تولی و تبری.

حتی مدح و ذم.

همه باید بر مبنا و اصولی باشد و مبتنی بر شناخت.

اگر از روی شناخت و آگاهی و ضابطه باشد، 

آسیب پذیری اش کمتر خواهد بود.

و مهمتر اینکه

همه اینها، باید صبغه الهی داشته باشد. وگرنه نفسانیت خواهد بود و میراننده دل.

 

پاسخ:
ممنونم،
و چه‌قدر زیبا می‌شود اگر علم و معرفت باشد و صبغهٔ الهی هم داشته باشد!
نورٌ علیٰ نور.
سپاس از شما.

قالب قبلی بهتر بود 

البته انتخاب با خود شماست :)

پاسخ:
:)
موافقم.
تغییرش دادم.

ممنونم

خیلی خوب شد

پاسخ:
ممنون از شما‌

مأجورین ان‌شاءالله...

 

+ سلام علیکم و رحمه الله و برکاته

دست‌تون بهتره؟ سلامتید ان‌شاءالله؟

پاسخ:
ممنون از شما.

+ و علیک السلام...
بحمدالله رو به بهبود است.

سلام 

لپ مطلب شما همون خوف و رجا میشه؟؟

پاسخ:
لب مطلب میشه این ضرب المثل:
اندازه نگهدار که اندازه نکوست.

یعنی این‌ کهه که باید موقع شناس، موضوع شناس و تکلیف شناس باشیم و بدونیم که چه حرفی را کِی، کجا و چگونه بزنیم.


ارسال نظر

کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">