مدح زیاده از حدِ انسانها، ستایش زودهنگام و ستایش دیرهنگام از کسی، مدح غیرِ منطبق با ممدوح، و بالاخره تعریف و تمجید از کسی بدون شناخت دقیق، از نظر آموزه های دینی، نه تنها وجاهتی ندارد، بلکه از اساس آسیب زا و خطرناک است. یعنی ممدوح را ناخودآگاه با چهار خطر جدی مواجه میسازد:
- یا او را انگشت نما میکند و میرنجاند (کمترین آسیب)
- یا باعث غرور او میشود
- یا حسادت دیگران را نسبت به او بر میانگیزد
- یا او را سوژۀ انتقام بدخواهان میکند.
پ.ن:
- ستایش اگر با اوصاف ممدوح منطبق نباشد، آفت محسوب میشود.
- حتی اگر لازم شد بنا به وظیفۀ اخلاقی از کسی تقدیر، تشکر و یا تجلیل کنیم، باز هم باید حد و اندازه نگه داریم و فقط چیزی را در بارهاش بگوییم که در خور شأن و ظرفیت ممدوح باشد...
۶ نظر
۲۹ ارديبهشت ۰۲ ، ۲۲:۵۶