چه با نام، چه گمنام. چه پیدا، چه پنهان

کار خیر اگر با انگیزۀ الهی و به قصد قربت باشد، حتی اگر علنی و نمایشی هم باشد، ریا نخواهد بود. بلکه خیلی هم آموزنده و اثرگذار است. چون خداوند خودش به هردو گروه انفاق کننده (بانام و گمنام) عنایت دارد و به هردو گروه پاداش می‌دهد.

بعضی از مؤمنان در زمان پیامبر معتقد بودند که نباید به صورت آشکار انفاق کنند. چرا؟ چون معتقد بودند ریا می‌شود. اما خداوند به مؤمنان تأکید فرمود: همانگونه که نماز را گاهی آشکار می‌خوانند و گاهی در خلوت؛ انفاق را هم به هردو صورت (پنهان و آشکار) انجام دهند.

در نتیجه اونهایی که میگن کار خیر نباید علنی باشد، عملاً دارند با بخشی از کلام خدا مخالفت می‌کنند:

«قُلْ لِعِبادِیَ الَّذینَ آمَنُوا یُقیمُوا الصَّلاةَ وَ یُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فیهِ وَ لا خِلالٌ» (ابراهیم، 31)

ترجمه: به بندگان من که ایمان آورده‌‏اند بگو: پیش از آن که روزى برسد که نه معامله‌ای در آن وجود دارد و نه رفیق‌بازی، نماز را به پای دارند و از آن‌چه به آن‌ها آ رزق و روزی داده‌‏ایم، پنهان و آشکار انفاق کنند.

وحتی خداوند تصریح فرموده است که مؤمن واقعی اونهایی هستند که کار خوب را هم پنهانی انجام می‌دهند و هم آشکارا.

«الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِیَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ (بقره، 274)

ترجمه: کسانى که اموال خود را شب و روز نهان و آشکار انفاق مى‌‏کنند پاداششان نزد خداوند محفوظ است، آن‌ها نه ترسى دارند و نه غمگین مى‏‌شوند.

و حالا با این دو سند قرآنی پیشنهاد می‌کنم اگر خواستید به مردم غره یا به مردم نیازمند خودمون کمک کنید، گاهی کمک‌هاتون را آشکار کنید تا ان‌شاءالله یادآوری و مشوقی باشد برای جذب کمک‌‌های سایر هموطنان عزیزمون.

 

 

+ عهدی که ماه‌های اول طوفان‌الاقصی برای کمک به مردم غزه بسته بودم، هنوز جریان دارد و هنوز در حد بضاعتم کمک‌های ماهاینه را ادامه می‌دهم. حتی اگر حماس توافق آتش‌بس پیشنهادی ترامپ را بپذیرد.