13 نکته از 13 سال

13 نکته از 13 سال وبلاگ نویسی:

1. خوش ندارم وبلاگی را به صورت خاموش دنبال کنم. اما خودم 6 دنبال کنندۀ خاموش دارم.
2. در 13 سال وبلاگ نویسی حتی یک مورد هم کامنت ناشناس برای کسی ننوشتم.
3. هنوز با اسم غیر وبلاگی برای هیچ کس کامنت نگذاشتم.
4. کامنت‌های دریافتی را تا نیم ساعت اول نه می‌‌خوانم و نه پاسخ می‌دهم! چون احتمال می‌دهم کامنت‌گذار محترم بخواهد نظرش را ویرایش، حذف و یا تغییر دهد.
5. مطالب تمام وب های دنبال شده را می خوانم. اما لزوماً برای همۀ اونها کامنت نمی گذارم.
6. هر وبلاگی را که روشن شدن چراغش خوشحالم نکند، قطع دنبال می زنم.
7. از کامنت های ناشناس و بی آدرس بدم نمیاد. اما، پاسخ دادن به آنها برایم خوشایند نیست، با این همه بعضی از کامنت های ناشناس و بدون آدرس را جواب داده ام.
8. دیروز کامنت های این وبلاگ را آمار گرفتم، دیدم بطور میانگین به ازای هر پست حداقل 2 کامنت خصوصی دارم! و این تعداد به نظرم خیلی نامتعارفه! ولی من هیچ مشکلی باهاش ندارم :)
9. افزونۀ موافق یا مخالف وبلاگ‌ها (لایک و دیس لایک) را معیار دقیقی برای ارزشیابی پست ها نمی دانم. اما اگر افزونۀ موافق وبلاگی باز باشد، در صورتی که پسندم باشد اصرار دارم که حتماً تیک بزنم.
10.  اگر برای پستی دیس‌لایک بزنم، حتماً و حتماً مخالفتم را به نویسنده‌‌اش اطلاع می دهم، اما برای افزونۀ لایک، توضیح نمی‌دهم.
11. هیچ وقت از پست های رمزدار وبلاگ ها درخواست رمز نمی‌کنم مگر این که خودشون رمز را بدهند. خودم هم پست رمز دار کم می‌نویسم ولی اگر بنویسم، به همین صورت رفتار می‌کنم. البته اگر کسی هم رمز را درخواست کرده، تقدیمش کردم :)
12. یکی از دنبال کننده‌های خاموش وبلاگ فعلی ام را به صورت اتفاقی شناسایی کردم. دوست داشتم دلیلش را بدانم اما نگفت :)
13. با وبلاگ‌هایی که سازمان یافته و تحت هدایت نهادهای خاص، به صورت کلیشه ای پست می‌ذارند، نمی‌توانم ارتباط برقرار کنم و معتقدم که این جور وبلاگ‌ها حتی برای اهداف خودشان هم اثرگذاری لازم را ندارند.

 

پ.ن:

• دست شکسته وبال گردن است. دو انگشتی و با دست چپ تایپ کردم این پست را :)
• سر خم می سلامت شکند اگر سبویی