https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

........... بسم الله الرحمن الرحیم ...........

این جــا کلبــۀ کـــلام و رشـحات قـلمی من است. روزنگاشتــه‌های این جــا نوعاً کوتاه و مختصـر است که گـهـــگاهی رنگ دیانت بـه خــــود می‌گــیرد، گــــاهی با بـوی سیاست عجـین می‌شود، گــاهی بـه مسائل تربیتی و رخــدادهای زنــدگی می‌پردازد، گــاهی با حس و حال خـانواده و سبک زندگیِ مؤمنانه می‌درخشـد و در پـاره‌ای اوقـات نیـز با الفـاظ شاعرانه به وادی ادب و هنر اصیل این مـرز و بوم ورود می‌کند...
یادداشت‌ هـای این وبـلاگ گــاهی با طعــم واژه‌هایی از جنس سپیده و سحر می‌آمیزد. گاهی با صبغــۀ فـرهـنگ و اخـلاق نگاشتــه می‌شود و گـــاهـی نیــز با تیـشۀ عـقـــل و اندیشه، ریشه‌های جـهل و خرافه را هــدف می‌گیرد
نویسنده این وبلاگ خود را مدیون شهیدانی می‌داند کـه در روزهای عسرت و گــلولــه و خون مردانه جنگیدند و از حریت و استقلال و آزادی کـشور حـراست کـردند. از ایـن جـهت تـلاش دارد تا از تجـلیــل و نکــوداشت یـاد و حماسۀ آن‌ها نیز غفلت نورزد و هـر از گاهی با قـــلم صـداقت و مـهر، یاد و نام و خــاطرۀ شهامت و اخلاصشان را زینت‌افـزای صفحات این وبـلاگ کـند. باشد تا یادشان جاودانـه و راهشان ماندگار شود.
هــیـچ یــک از سیـاهــه‌ هــای ایـن وبــلاگ، کـپی‌پـیست نیست. امـــا کـپی بـــرداری از مــــطالب ایـن‌جــــا با ذکــــر مـنبــع و آدرس بــلامـانـع است...
پیشنهادها و نـقـدهــای منصفـانۀ دوستان و کاربـران عـزیز را پذیرایم،
از کامنت‌های چالشی و پرسشی عزیزان استقبال می‌کنم. ولی با عرض پوزش از پاسخ بـه کامنت‌هـای ناشناس معذورم. به کامنت‌های بدون آدرس هم در صورتی که آشنا نباشند پاسخ داده نخواهد شد.

دوشنبه, ۲۲ بهمن ۱۴۰۳، ۱۰:۰۲ ب.ظ

شش بند از هفت‌ساعت حضور،

راهپیمایی من امسال با سال‌های قبل تفاوت داشت. اول این که تنها بودم و آزادی عمل بیشتری داشتم. دوم این‌که از میدان فردوسی شروع کردم و تا میدان آزادی رفتم،

خیلی از غرفه‌ها و موکب‌ها را ورانداز کردم. چندتا از خبرنگارها و گزارشگران معروف را دیدم و سوژه‌های خوب به سمتشون فرستادم. جلوی خیلی از غرفه‌های سرود ایستادم، گوش کردم و با بعضی‌هاشون هم همراهی کردم 😊

از تفاوت‌های دیگه این که بر خلاف سال‌های قبل که از غرفه‌های صلواتی هیچ‌وقت خوراکی نمی‌گرفتم، امسال سه‌جا چای و کیک و آش و عدسی خوردم. چون قصد داشتم وقت بیشتری بگذارم و حتی صحنه‌های پس از مراسم را هم ببینم 😊

اما نتیجه:

  1. نزدیک درب اصلی دانشگاه تهران غرفه خطاطان سنتی که تراکت‌ها و پلاکاردهای تظاهرات قبل از پیروزی انقلاب و راهپیمایی‌های دهه اول و دوم بعد از انقلاب را می‌نوشتند، خیلی جالب، هنرمندانه و خاطره‌انگیز بود.
  2. تولید سرود‌های جدید افزایش چشمگیری داشت. بعضی‌هاش خیلی جالب بودند و بیشتر برای من جلب توجه می‌کرد. اما سرود‌های گروه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خیلی پرمحتواتر و هنرمندانه‌تر از بقیه بود...
  3. در بین خبرنگاران، بازار مصاحبه‌های آقای یوسف سلامی خیلی داغ‌تر، پربارتر و پرماجراتر از بقیه بود. بعضی مصاحبه‌شونده‌ها موضوع مشکلات کشور و راه حل‌ها را کارشناسانه‌تر، واقع‌بینانه‌تر و کاربردی‌تر از مسئولان بیان می‌کردند. (کاش صدا و سیما بدون سانسور همه مصاحبه‌ها را پخش کند)
  4. سخنرانی معاون سیاسی حماس خیلی به دلم نشست. هم شجاعانه بود، هم اندیشمندانه و مبتنی بر آموزه‌های قرآنی و هم نسبت به کمک‌های مردم ایران حق‌شناسی جالبی داشت. ولی آقای مترجم، نتوانست آن‌طور که باید در برگردان سخنرانی ایشان حق مطلب را ادا کند (هرچند که می‌دانم ترجمه را از قبل تنظیم کرده بودند) 
  5. امسال بعضی مسئولان کشوری و لشگری، مردمی‌تر از سال قبل در مراسم حضور داشتند.
  6. حضور خانم‌ها بازهم پررنگ‌تر از آقایون بود..

 

نظرات  (۵)

سلام

 

سلامی رو بار اول و آخر توی دیدار آقای رئیسی توی قم دیدم. منتظر آقای رئیسی بودیم که دیدم یه جا غلغله شد! رفتم جلو و خیال کردم چه خبره؟! دیدم سلامی اومده و ملت دارن خفه اش می کنن :)) فرار کرد بنده خدا :)) 

 

اما سرود! اینجانب با دلی خونین نسبت به وضعیت سرود کشور... :(

با شروع کرونا و ورود امثال رضا هلالی به مقوله سرود، به نظرم سرود چند پله توی کشور ارتقا پیدا کرد و خوب هم بود و درست. سرود های خوبی هم تولید شد. اما چند تا رویه اشتباه داره جا میفته و این داره اذیتم می کنه! من هنوز سعی می کنم هرجا سرود می شنوم وایسم گوش بدم و شعرش رو بالا و پایین کنم و ظرافت های نغمه و ... . یعنی راحت از کنار سرود نمی گذرم. اما! اما بعضی رویه ها به نظرم غلطه.

یکی غلبه موسیقی بر محتواست! که خودش دو تا آفته! یکی رفتن به سمت موسیقی و نغمه پرت و پلا! اشاره نکنم به آخرین کار گروه نجم الثاقب... یکی هم ضعیف شدن شعر! بی سر و ته می چسبونن به هم...

یکی لب زدن بچه هاست!!! یه آفت سنگینی این ماجرا داره و اونم اینه که دیگه سرود به جای تکیه بر صدا، بر چهره تکیه می کنه!!! هرکی خوشگل تر، میارنش بالا که لب بزنه :| 

اما

با همه اینها من رشد گروه های سرود رو خیر می بینم. خیلی خوبه! ظرفیتی که زمان ما انقدر فراگیر نبود تا اونجایی که یادمه...

پاسخ:

سلام و تشکر.

با نظر شما موافقم،

منم روی ضعف شعر (از نظر وزن) و ضعف محتوا (از نظر مضمون و مفاهیم) در سرودهای اخیر خیلی حرف دارم. اما متأسفانه.

لب زدن هم در اکثر اجراهای مراسم مشهود بود. البته دلیلشون سهولت در اجرا و تپق نزدن بچه‌هاست.

چهره را هم درست میفرمایید. ولی بحمدالله دیروز در مراسم این گزینه وجود نداشت.

سلام 

خدا قوت به شما 

 

پاسخ:

سلام بر شما.

متشکرم.

ولی ناراحت شمام برای داستان بعد مراسم 

سلام علیکم

خدا قبول کند و سلامتتان بدارد.

پاسخ:

و علیک‌السلام برادر

سپاسگزارم. 

زنده باشید.

سلام

آدم در این مسیر که راه میرود خود به خود خاطرات سالهای قبل براش زنده میشه

حتی جاهایی که افرادی رو دیده و سلام و حال و احوال کرده

پاسخ:

سلام جناب برادر.

من خاطرات قشنگی از جشن‌های 22 بهمن دارم. 

منشأء آشنایی با خیلی‌ها برام بوده.

من عاشق انقلاب و امام و رهبرم بوده و هستم؛

ولی اینجور ظاهر سازیها و نمادین عمل کردنها هیچوقت نتونسته کار بنیادی کنه.

پاسخ:

عشقتون به خوبی‌ها برقرار باشه. همیشه


آخه یه سری نمادسازی‌ و ماکت‌سازی و مانورهای نمایشی اقتضای مراسم جشن‌ و سروره

و اتفاقاً بعضی وقتا خیلی هم کارسازه...

ارسال نظر

کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">