https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current
نسخۀ اربعین
هرسال قبل از اربعین، بعضی همسران جوان و دخترخانم‌ها و آقاپسرها در باره رفتن و نرفتن به زیارت اربعین از من می‌پرسند و توقع هم دارند که براشون نسخۀ موافقت بنویسم و مثلاً راهنمایی‌شون کنم که چه‌وقت بروند، چگونه بروند، با چه‌کسی بروند، چی ببرند، چی بخورند، چی بپوشند و چه‌کار بکنند تا در طول سفر سختی نبینند، بیمار نشوند، از همراهان جا نمانند و خلاصه بی دردسر بروند و با کلی خاطرات شیرین و ماندگار برگردند! منم با توجه به شناختی که از روحیاتشان و از فیزیک جسمانی‌شان دارم، بعضی‌ها را قاطعانه منع می‌کنم و برای بعضی‌ها هم تمام موانع و دشواری‌ها و مخاطرات سفر را شرح می‌دهم. اونوقت اگر عزم سفر کردند، متناسب با وضعیت‌شان نسخه باید و نباید می‌نویسم.
به همین دلیل تعجب می‌کنم از اونهایی که عبور از مرز مهران و خسروی را، تردد و حمل و نقل جاده‌ای را، مشایه را، پیاده روی را، موکب‌های اسکان و پذیرایی را و زیارت پرفیض اربعین را فقط از قاب دوربین گزارشگران صدا و سیما و از دریچۀ زیبانویسی بعضی خاطرات می‌بینند و با این ذهنیت که همه چیز آماده و گل و بلبل است راهی سفر می‌شوند. اما وقتی به مرز می‌رسند و یا وارد عراق می‌شوند، می‌فهمند که تصوراتشان واقعی نبوده و در نتیجه با کلی دل‌زدگی و خاطرات تلخ و وارونگی اعتقادات برمی‌گردند.
یادم هست بعضی از مسئولان اربعین و دوستان رسانه‌ای ما چندسال قبل در شهر نجف خدمت آیت‌الله سیستانی رسیده بودند تا گزارش کار بدهند و از ایشان رهنمود بگیرند. جملۀ معروف آیت‌الله در آن دیدار نقل به مضمون این بود که فرمودند: مراسم پیاده‌روی اربعین را این‌قدر ساده و راحت و اطوکشیده در تلویزیون نمایش ندهید و برای مردم به ویژه برای خانم‌ها و فرزنددارها جوری تبلیغ نکنید که فکر کنند پیاده روی اربعین راحت و بدون مشکل است...
از نظر من، مسافرت به خودی خود سختی دارد، اما سفر اربعین سختی‌هایش مظاعف و بلکه منحصر به فرد است. به همین دلیل اونهایی که عزم این راه را دارند، باید آن‌قدر عاشق و شیفته باشند که حتی تلخی‌های مسیر هم برای‌شان شیرین باشد...
پ.ن:
- از اربعین امسال کلی جلوه‌های ویژه و سوژه‌های شوق‌انگیز و تعدادی هم نکته‌های آموزنده دارم که اگر شرایط سیاسی روز اقتضاء کند به یادگار خواهم نوشت...
- در همۀ صحنه‌های خدمت و زیارت به یاد عزیزان مجازی بودم و به نیابت از همه‌تون دعا کردم.
من هیچوقت زبونم نچرخیده به کسی بگم نرو، اما قطعا به هرکسی با هرشرایطی هم نمیگم برو! دیدم کسانی رو که با بچه کوچیک رفتند و خودشون تحملش رو داشتند و به هرکسی که حتی بچه چند ماهه داره میگن برو شدنیه! طاقت و توان همه یکی نیست. توان جسمی هم به نظرم فرع قضیه‌ست. مهم توان روحیه.