مراقب زیورهای خود باشیم

 

اول- تقابل جریان باطل با جریان حق، یک جدال تاریخی و یک ماجرای توقف‌نا‌پذیر است که امروز و دیروز هم متولد نشده، ماجرایش از دورۀ هابیل و قابیل شروع شده و تا امروز ادامه یافته، بعدهم ادامه خواهد داشت. فقط ماهیتش هرروز پیچیده‌تر، عمیق‌تر، وسیع‌تر، رنگین‌تر و سنگین‌تر می‌شود.

دوم- تقابل جریان‌حق با باطل براساس یک قاعدۀ اصیلِ مبتنی بر ایمان و اندیشه و ایثار شکل می‌گیرد. اما جریان غیرحق با ابزار زیاده‌خواهی، با نادیده‌انگاری دیگران و نابودسازی ارزش‌ها عمل می‌کند که اساس آن مبتنی بر دغلبازی، تفرقه‌اندازی، یکه‌تازی، مشابه‌سازی، بدل‌سازی و تحمیق مردم است.

سوم- هروقت دیدید که بازار ضدیت‌سازی و بدل‌سازی مفاهیم دینی و مذهبی داغ است، بدانید که تقابل دو جریان تاریخی حق و غیرحق، جدی‌تر شده و دارند ارزش‌های جریان حق را از اعتبار می‌اندازند. دارند با این ترفند جوامع دینی را نسبت به داشته‌های اصیل خود بی اعتماد و آن‌ها را مقهور و مسحور و تابع دستور خود می‌کنند...

چهارم- یادمان باشد که جنس‌های مشابه و بدلی را معمولاً برای زیورآلات طلا و الماس و فیروزه و عقیق و اشیاء عتیق و گران‌بها می‌سازند. برای خرمهره و سنگریزه و کلوخ کسی بدل نمی‌سازد. پس در دنیای بدلیجات مراقب زیورهای اصیل خود باشیم.

 

بعداً نوشت: چند نمونه از بدل‌سازی‌ها را در قسمت نظرات نوشتم.

 

 

 

 

 

با کی باید درد ودل کنم؟

کسی را در نظر بگیرید که بندرعباس رو خوب بشناسد، وجب به وجب بندر شهید رجایی را دیده باشد، تعلق خاطر به اون استان داشته باشد، حداقل با 30 نفر از بندرعباسی‌های خونگرم رفاقت و صمیمیت داشته باشد، کلی خاطرات خوش و ناخوش از بهار و تابستان و ساحل اون شهر و صیادهای صبورش و کارگرهای عزیز شاغل در بندرگاه داشته باشد، سه نفر از دوستانش جزو جانباختگان حادثه باشند، خواهرِ دونفر از همکارانش هم در شیراز بستری باشند.

بعلاوه این که از فردای روز حادثه تا همین الآن درگیر راست و ربست کردن وضعیت دوستانش و تسکین داغ اون‌ها باشد. از همه مهم‌تر این که خودش هم وضعیت مشابهی را قبلاً تجربه کرده باشد و دردسرهای مصیبت‌های بعدی ماجرا را هم بداند و...

اما برای این که کام دیگران را تلخ نکند، این‌جا نه فقط حرفی نمی‌زند و چیزی نمی‌نویسد، بلکه شرایطش را عادی جلوه می‌دهد تا کمتر خاطر این و آن مکدر شود. به نظر شما این آدم با این وضعیت چه حال و روزی می‌تواند داشته باشد؟

حالا اگر در چنین شرایطی یک آدم بدبین و بددهن و لاشخور صفت بیاید و در بارۀ حادثۀ بندرعباس برایش فحش و ناسزا بنویسد، زخم زبان بزند و داغ دلش را تازه کند. با کی باید درد و دل کند؟!

 

باور کنید ناراحت نشدم، نفرینش نکردم. اما دلم سوخت.

راه نظراتش را بستم و آرزو کردم که حداقل به اندازۀ یک مثقال فهم اجتماعی و ادب انسانی یاد بگیرد.

 

تحریک‌های هدفمند

از مهم‌ترین حوادث این روزها:

• حملات شدید اسرائیل به غزه و سوریه
• بمباران‌ شدید یمن توسط آمریکا و انگلیس
• قتل عام علویان و مردم عادی سوریه توسط تروریست‌های وابسته به الجولانی..
• درگیری‌های تحریک‌آمیز تروریست‌های تکفیری سوریه در مرزهای زمینی لبنان.

همۀ این‌ شرارت‌ها اگرچه عادت همیشگی آمریکا و اسرائیله. اما به نظرم دلیل اصلی و همزمانی این وحشیگری‌ها این است که می‌خواهند جمهوری اسلامی را تحت فشار قرار دهند تا به یکی از دوهدف برسند:

1. یا ایران را وادار به تسلیم کنند و عزت و مقاومت ما را بشکند،
2. یا ایران را وارد یک جنگ تمام عیار کنند...

 

+ قبلاً در بند چهارم این یادداشت نوشته بودم که احتمالاً امتحان‌های سختی پیش رو خواهیم داشت و...

++ هنوز درحال تمرین هستم برای تحمل حوادث روزهای مبادا.

 

 

پ.ن: بیشتر از هروقت امیدوارم که روند حوادث ناخواسته در منطقه، به نفع کشورمان و جهان اسلام رقم خواهد خورد. فقط خدا کند که سهم ما از این حوادت، شرمندگی و انفعال نباشد.

 

دل بیدار از این صومعه داران مَطَلب...

طوفان الاقصی جغرافیای دنیا را تکان داد، وجدان‌های خفتۀ را بیدار کرد. حتی خواب را از چشم بیدادگران دنیا گرفت، اما عده‌ای از وطنی‌های خودمون هنوز خوابِ خوابِ خواب‌اند.

و غم‌انگیزتر، حال اون جماعتی است که برای فرار از مسئولیتِ بیداری، خود را به خواب می‌زنن! جوری که هرچی تکانشون بدیم، هرچی قلقلکشون بدیم و هرچی التماس‌شون کنیم، بی فایده است...

*** * ***

می‌خوام بگم گاهی پیغام و پسغام و فلسفه و کلام برای این جماعت افاقه نمی‌کند. شاید منتظرن صدای پای قشونِ اشقیاء را پشت دیوار خانه‌هایشان بشنوند؟!  به قول جناب صائب:

 

دل بیدار ازین صومعه‌داران مَطَلب

کاین چراغی است که در دیر مغان می‌سوزد

 

 

پ.ن- پیام امیر کلام:  مَنْ نَامَ عَنْ نُصْرَةِ وَلِیِّهِ انْتَبَهَ بِوَطْأَةِ «عَدُوِّهِ» کسی که به هنگام یاری پیشوایش بخوابد، با لگدهای دشمن بیدار خواهد شد!

خانه‌های ارزان قیمت.

نمای اصلی هر سایت یا وبلاگ را خانه می‌گویند. خانه‌هایی که بسیار فراوان و ارزان قیمت و کم‌هزینه است. طوریکه هر خانم و آقایی حتی با کمترین درآمد، می‌تواند یک یا چندتا از این خانه‌ها را داشته باشد. چون نه وام می‌خواهد، نه مشروط به شرط تأهل است، نه سابقۀ سکونت نیاز دارد، نه تأییدیه شورای محل می‌خواهد و نه املاکی‌های بی‌رحم می‌توانند در خرید و فروش آن دخیل باشند. این خانه‌ها در قواره‌ها و موقعیت‌های مختلف، دو نبش، سه‌نبش، خوش نقشه با سند تک‌برگی و فول امکانات در تمام ساعات شبانه روز آمادۀ واگذاری به شهروندان است.

خانه‌ها در فضای مجازی چند ویژگی خوب و ناخوب دارند. خوبی خانه‌های مجازی این است که بالاشهر و پایین شهر ندارد، خوبی دیگرش این است که فقیر و ثروتمند و عامی و نامی همه در کنار هم‌اند و نسبت به هم فخر‌فروشی ندارند!

خوبیِ دیگرِ خانه‌های مجازی این است که صاحبانش اگرچه در روش و منش و پیشه و اندیشه، با هم بُعد مسافت دارند، اما، فاصلۀ مکانی آنها به هم نزدیک است! و دید و بازدیدشان در کسری از دقیقه انجام می‌شود!

و باز از ویژگی خوب خانه‌های مجازی این است که همسایگان فرهیخته‌اش، با این‌که همدیگر را نمی‌شناسند، ولی به شوقِ شنیدن کلامی و سلامی، گاه‌گاهی در گلستان فهم و ادب یکدیگر می‌چَمند و رائحه‌ای از نسیمِ زندگی را به باغ اندیشه هایشان می‌دمند :)

اما، از ناخوبی خانه‌های مجازی همین بس که هیچ صاحبخانه‌ای به همسایه‌اش اعتماد ندارد و کلید خانه‌اش را به او نمی‌سپارد. چرا؟ چون می‌ترسد زندگی حقیقی‌اش به تلی از خاکستر بدل شود! پس هرکس برای خداحافظی از دنیای مجاز، ترجیح می‌دهد خانه‌اش را بکوبد و یا دَرَش را گِل بگیرد. اما به کسی نفروشد و به احدالناسی اجاره‌اش ندهد!

بیش از نیمی از صاحبخانه‌های این مجازآباد، فرهیخته و فحول و فرزانه‌اند و یار و غمخوار همسایه‌اند. هم آداب معاشرت و هم اندیشی را می‌دانند و هم، مرام نیک‌اندیشی و عاقبت‌اندیشی را می‌فهمند. اما، معدودی هم هستند که شدیداً اهل فساد و فسون و فسانه‌اند و در دل‌های رمیده این و آن، بذر نفاق و شقاق می‌افشانند. عده‌ای دیگر نیز هستند که چراغ کلبه‌هایشان به خاموشی گراییده و یاران و همسایگان را به فراموشی سپرده‌اند. گویی که برای همیشه دل از دنیا بریده و در کُنجی خلوت آرمیده‌اند...

 

+ این روزها خیلی سرم شلوغه. آن‌قدر که گاهی فرصت ویرایش مطالب خودم را هم ندارم..

++ این یادداشتِ پر از چرند و پرند را هم بگذارید به حساب ترافیک مشغلۀ این روزهای من:))

 

پ.ن: ویروس خمودگی و فرسودگی و کم‌بودگی و نابودگی از جسم و جانتان به دور و دل‌هایتان پر از نشاط و شادی و نور باد...