اللَّهُمَّ إِنَّکَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ یَکُنْ مَا کَانَ مِنَّا تَنَافُساً فِی سُلْطَانٍ وَ لَا الْتِمَاساً مِنْ فُضُولِ الْحُطَامِ وَ لَکِنْ لِنُرِیَ الْمَعَالِمَ مِنْ دِینِکَ وَ نُظْهِرَ الْإِصْلَاحَ فِی بِلَادِکَ وَ یَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبَادِکَ وَ یُعْمَلَ بِفَرَائِضِکَ وَ سُنَّتِکَ وَأَحْکَامِک.
خداوندا! تو می دانی که آن چه ما کردیم، رقابت برای رسیدن به سلطنت نبود. به هوس زیاد کردن کالای بی ارزش دنیا نبود! بلکه تلاش ما این بود که پرچم دین تو را برافرازیم، انحرافات جامعه را اصلاح کنیم و شایستگی ها را رواج دهیم تا بندگان ستمدیده ات امنیت یابند و به واجبات و ضوابط تو عمل شود…
+ منبع ---> تحف العقول، ص 170 و بحارالانوار، ج 97، ص 79.
پ.ن: ترجمه از خودم
۲ نظر
۲۰ مرداد ۰۱ ، ۱۹:۵۵