حق دارم غبطه بخورم.

بعضی وقت‌ها که پای حرف‌ مادران شهدای دفاع مقدس می‌نشینم، بدجوری کُپ می‌کنم، بدجوری دچار حیرت‌ می‌شم و بدجوری احساس دلتنگی می‌کنم.

گاهی هم به این نتیجه می‌رسم که ارزش کار مادران شهدا و مقام‌شون نزد خدا، اگر از خود شهید بالاتر نباشد، کمتر هم نیست...

مادرهایی که خیلی‌هاشون با فقر و تنگدستی و رنج، با مشکلات تغذیه و بهداشت، با شرایط سخت زندگی آن روزها، با سفره‌های ساده و در خانه‌های بی‌آلایش شهری و روستایی زندگی کردند، اما دسته‌گل‌هایی تحویل انقلاب دادند که فهم و درک و مرام و معرفت و مسئولیت‌پذیری‌ و اثر وجودی هرکدومشون از صدها آدم برخورداری مثل من بالاتر است.

 

+ واقعاً حق دارم به انتخابگری دقیق و عمیق شهدا و به این همه ویژگی‌های خوب مادران‌شون غبطه بخورم.

 

++ خدا کند شرمندۀ شهیدان و خانواده‌های محترمشون نباشیم.