https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current
سواد داشتن را هرگز مترادف فهیم بودن و عقلانیت نمی‌دانم. همان‌طور که تهجد و عبادت و پارسایی را در تضاد با اندیشه‌ورزی و علم آموزی نمی‌دانم.
+ خوشا به حالِ پیروان آل رسول صلوات‌الله علیهم که در مسیر حیاتِ مؤمنانۀ خود، هیچ گاه به بن‌بست نمی‌رسند و هرگز قدم به وادی ناامیدی نمی‌نهند.
پ.ن: بابت کامنت‌های خوب شما در پست قبل سپاسگزارم.
خیلی سپاسگزارم.
ممنون که می‌خوانید این‌جا را.
به نظرم برای عبادت و تهجد باید یک فایل جداگانه قائل بشیم.
ضمن این که معتقدم تهجد و عبادت می‌تونن نشانۀ پارسایی باشن.
به همین دلیل باید یگ گزاره مستقل در باره‌اش بنویسم و البته می‌نویسم :)
تشکر مجدد.
عباس زاده
سلام
هر چیزی به اندازه‌اش باید باشد
به قول جناب حافظ:
صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد
ور نه اندیشه این کار فراموشش باد :))
آفرین و احسنت
یه دست قشنگ برا این پست
خیلی حق گفتین.
خیلی
ولی بهتر بود می گفتین: تهجد و عبادت را نشانه پارسایی و ایمان و تقوای افراد نمی دانم.
در هر حال
جانا سخن از زبان ما می گویی