پای ملخی نزد سلیمان بردن...

خیلی اتفاقی بود که آن شب بر خلاف عادت، پیچ های اینستاگرام را پیش از اذان صبح باز کردم... خبر آنقدر برایم سنگین بود که باورش را در حد هرگز می دانستم! ناگزیر به زیرنویس های تلویزیون پناه بردم. به این امید که شایعه بودنش خوشحالم کند. اما دیدم و خواندم آنچه را که اصلاً حاضر به باورش نبودم...

هنوز چند دقیقه ای به اذان صبح باقی بود و ما بهت زده، فقط چشم به فضای سنگین سکوت سپرده بودیم... بعد از نماز، باز نگاهمان به صفحۀ تلویزیون برگشت که جز زیرنویس های یکنواخت، پیامی نداشت. گویا هنوز جناب تدوین گر و عوامل گروه خبر، آمادگی گزارش این حادثۀ دردناک را نداشتند...

مرزبانان عقیده و ایمان...

 

وقتی خبر ارتحال آیت الله مصباح یزدی را شنیدم، بی اختیار گریستم... یادش بخیر،

آن شبِ گرم تابستان که افتخار میزبانی اش را داشتم تا اذان صبح نخفتم. آن شب در خلوتی صمیمانه، فقط شمّه ای از آشوب 78 و حوادث تلخش را برای ایشان گفتم، اما آن بزرگوار درسهایی از صلاح و فلاح را به من آموخت که حلاوت آموزه هایش هنوز در کام جانم باقیست...

امروز خلأء نبودن علامه آیت الله مصباح یزدی مرزبان عقیده و ایمان، بین اهل معرفت کاملاً احساس می شود.

 

با جرأت می توانم بگویم فقط معدودی از بزرگان و آنها که افتخار شاگردی اش را داشتند، می توانند بفهمند که چه گنجینۀ عظیمی را از دست داده اند. خداوند برّ درجاتش بیفزاید.

 

 

پ.ن: وعدۀ ما فردا، مصلای بزرگ تهران در مراسم نکوداشت سردار دل های ملت و امت، مرزبان اقتدار و عزت جمهوری اسلامی ایران و جبهۀ مقاومت، شهید سلیمانی عزیز،