رقاصه‌ای مشوّش...

خواب دیدم ملوسک‌های خودشیفته، در آرزوی شُهره‌گی، به دریوزگی می‌رفتند و دیدم که در پستوی هزارتوی هنر، آدمکی سرخ‌گونه، با طناب آزادی، استحیای خَلق را حلق آویز می‌کرد! و کمی آن سوتر، رقاصه‌ای مشوّش، تندیسی از تقدیس بر سینۀ ابلیس می‌آویخت!

 

تلخ دارد یاد محشر زندگانی را به ما

خواب ما از دهشت تعبیر بر هم می‌خورد

 

+خدا به خیر گرداند خواب‌های سخت و پرتشویش را.

از چشم واژه های واژگون

 

دیشب، از روزن خواب بوی گلاب به مشامم می رسید... مردانی گشاده رو، کامم را به شهد و شراب نواختند و ولوله ای عمیق به جانم انداختند... کمی آشفته و بی تاب بودم، اما تا پشت دروازۀ شهر خراب، شاداب بودم و سرخوش از شراب ناب.

 ... حس کنجکاوی ام تا آن سـوی مـرز مهتاب و از آن جا تا وادی آفـتاب سرک کشید و لحظه ای بـعد صدایی قریب از ثواب و عقاب را شنیدم.

گوش هوشم را گشودم و چشم حیرتم را به تماشا دوختم... دیدم که صدای صمیمیت یوسف از قعر قرابۀ اقرار می رویید و قطره های خون از چشم واژه های واژگون می چکید.! دیدم که آن جا باد، هوای طوفان داشت و غنچۀ نسیم در آغوش تبسّم می پَژمُرد!! نگاهم روی صفحه مِهر بود و دستم روی شانۀ شعر!! با خودم گفتم:

امشب، جواب درد مرا با ناله می دهند

امشب تمام ناله ها بوی لاله می دهند...

 

 

پ.ن:

1. کاش جناب یوسف خوابم را می شُنود و گرۀ تعبیرش را می گشود.
2. هرکس چیزی از تعبیر خواب می دانید، کلامی به یادگار بنگارید.