https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

خدا را رحمی ای مُنعم که درویش سر کویت + دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

گذرگـاه فــکر و ذکـــر

........... بسم الله الرحمن الرحیم ...........

این جــا کلبــۀ کـــلام و رشـحات قـلمی من است. روزنگاشتــه‌های این جــا نوعاً کوتاه و مختصـر است که گـهـــگاهی رنگ دیانت بـه خــــود می‌گــیرد، گــــاهی با بـوی سیاست عجـین می‌شود، گــاهی بـه مسائل تربیتی و رخــدادهای زنــدگی می‌پردازد، گــاهی با حس و حال خـانواده و سبک زندگیِ مؤمنانه می‌درخشـد و در پـاره‌ای اوقـات نیـز با الفـاظ شاعرانه به وادی ادب و هنر اصیل این مـرز و بوم ورود می‌کند...
یادداشت‌ هـای این وبـلاگ گــاهی با طعــم واژه‌هایی از جنس سپیده و سحر می‌آمیزد. گاهی با صبغــۀ فـرهـنگ و اخـلاق نگاشتــه می‌شود و گـــاهـی نیــز با تیـشۀ عـقـــل و اندیشه، ریشه‌های جـهل و خرافه را هــدف می‌گیرد
نویسنده این وبلاگ خود را مدیون شهیدانی می‌داند کـه در روزهای عسرت و گــلولــه و خون مردانه جنگیدند و از حریت و استقلال و آزادی کـشور حـراست کـردند. از ایـن جـهت تـلاش دارد تا از تجـلیــل و نکــوداشت یـاد و حماسۀ آن‌ها نیز غفلت نورزد و هـر از گاهی با قـــلم صـداقت و مـهر، یاد و نام و خــاطرۀ شهامت و اخلاصشان را زینت‌افـزای صفحات این وبـلاگ کـند. باشد تا یادشان جاودانـه و راهشان ماندگار شود.
هــیـچ یــک از سیـاهــه‌ هــای ایـن وبــلاگ، کـپی‌پـیست نیست. امـــا کـپی بـــرداری از مــــطالب ایـن‌جــــا با ذکــــر مـنبــع و آدرس بــلامـانـع است...
پیشنهادها و نـقـدهــای منصفـانۀ دوستان و کاربـران عـزیز را پذیرایم،
از کامنت‌های چالشی و پرسشی عزیزان استقبال می‌کنم. ولی با عرض پوزش از پاسخ بـه کامنت‌هـای ناشناس معذورم. به کامنت‌های بدون آدرس هم در صورتی که آشنا نباشند پاسخ داده نخواهد شد.

يكشنبه, ۲۹ خرداد ۱۴۰۱، ۰۸:۱۸ ب.ظ

چگونه و چه وقت؟

پرسیدم: چگونه و چه وقت می توانیم در مراودات و معاملات و معادلات عمومی جامعه، یک رفتار عادلانه، یک نظم اداری دقیق و یک رسم اجتماعی وثیق ایجاد کنیم؟

گفت: هروقت سه شرط محقق شود.

پرسیدم: کدام است این سه شرط؟

گفت:

  1. هروقت، گروهی زیرک، دانا، بردبار، پاک دل، پاک دست و پاک دامن، سکان ادارۀ امور را بر عهده بگیرند و مردم نیز باور کنند که مرغ همسایه غاز نیست.
  2. هر وقت آحاد مردم جامعه، ظلم ستیز شوند و عدل گریز نشوند و مطالبۀ اصلی آن ها نیز بر پایۀ علم و انصاف و عدالت باشد.
  3. هر وقت مقامات و کارگزاران حکومت، امانت دار باشند و روحانیان دربار، مال اندوز و سربار نباشند و عدالت را قبل از دیگران در بارۀ خود و نزدیکان شان اِعمال کنند.

پرسیدم: این واقعه کی اتفاق می افتد؟

گفت: اولی وقتی اتفاق می افتد که مؤمنان زمان تصمیم بگیرند دری از صلاح و فلاح به روی خود بگشایند. دومی وقتی رخ می دهد که یک جهان علیه بیداد ظالمان برآیند، سومی زمانی میسّر می شود که مردمان هفت اقلیم به انقیاد حکومت صالحان درآیند...

گفتم: رقصی چنین میانۀ میدان فریضه است // سرباز کوچکم، رکاب سلیمانم آرزوست.

 

نظرات  (۴)

سلام

به نظر شما چطوری میشه به این مراحل رسید؟ 

به همون خواستن مومنین و ... بقیه اش

پاسخ:

سلام بر شما.

چه سئوال سختی! :)

به نظر من وصول به این مرحله این جور است که مردم جوامع مختلف در سیر تحولات اجتماعی تدریجاً به حدی از ادراک می رسند که اول مفهوم ظلم را و بعد مفهوم عدل را به صورت واقعی می چشند (این جمله نیاز به دقت دارد) و همین شناخت ادراکی موجب می شود که برای رفع ظلم و اجرای عدالت آمادگی پیدا کنند. این برای کلیت جامعه است در روند تدریجی. 

اما به صورت خاص، راهش به نظر من اینه که ما باید قبل از هرچیز معرفت دینی و هوش سیاسی خود را تقویت کنیم و با پشتوانۀ این معرفت، در متن تحولات زمان حضور فعال داشته باشیم و پدیده ها را رصد کنیم. نسبت به نابسامانی های جامعه و تحولات فرهنگی خود بی تفاوت نباشیم و هرکدوم به اندازۀ استعدادمون در حوزه های پیرامونی خود ایفای نقش داشته باشیم. یعنی از ظرفیت ها استفاده کنیم، با پدیده های مثبت همراهی کنیم، در برابر کجروی ها بایستیم، جبهۀ واحد تشکیل بدهیم، کم کم نظام سازی کنیم و بر پایهٔ این نظام سازی ها یار مظلوم و مدافع حقوق مظلومین باشیم، به آنها بیداری بدهیم، با ظلم و ظالمین مقابله کنیم. در بلایا و مشکلات ناشی از حق طلبی که ناگزیر برای ما پیش می آید، ایثار و گذشت را تمرین کنیم، استقامت بورزیم و خلاصه جبهۀ عدالتخواهی را گسترش بدهیم و ان شاءالله به این طریق زمینۀ حکومت صالحان را فراهم سازیم...

و البته مهم است که در این مسیر، افق نگاه مان را تا مرتبۀ حکومت جهانی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بالا ببریم و با تکیه به همین نگاه، هیچ وقت به وضع موجود اکتفاء نکنیم و درجا نزنیم (نه اینکه رضایت ندهیم، خیر، رضایت داریم اما باید به این حد اکتفاء  نکنیم) باید در مسیر نظام سازی و استفاده از ظرفیت ها جهان شمولی فکر کنیم. آینده نگری داشته باشیم و فقط امروز را نبینیم. از آزمون و خطاها تجربه اندوزی کنیم.  برای روزهای سخت و برای کارهای دشوارتر خیز برداریم و خلاصه مجموعه ای از این کارها، می تواند ما را به این مرحله رهنمون باشد.

ببخشید که طولانی شد. خدا کند که جواب سئوال شما رو داده باشم!

۳۰ خرداد ۰۱ ، ۱۱:۳۴ دامنه ← دارابی

سلام جناب حاج‌آقا مرآت

نوید که موجب آرامش است، اما آدرس یک یوتوپیا را داده‌اید؟؟ به قول آگوستین قدیس: شهر خدا.

پاسخ:
سلام بر جناب حاج آقای دارابی عزیز،

آخه من اسنپ که نیستم تا مقصد ببرم کسی رو 
فقط بلدم آدرس بدم. تازه اگه آدرسِ غلط ندم :))

شما باید دست منو بگیری با خودت ببری به سمت مدینۀ فاضله یا همون جامعۀ آرمانی مورد نظر! :)) 
۰۱ تیر ۰۱ ، ۱۵:۲۴ عباس زاده

سلام و ارادت 

یحتمل با ظهور ان شاالله

پاسخ:
سلام و ادب،
به مدد حقتعالی ان شاءالله.


من و شب‌ها و درد انتظار و دل تپیدن‌ها
۰۶ تیر ۰۱ ، ۰۸:۱۰ دامنه ← دارابی

سلام آقای مرآت

مجدد روی این پست آمدم چون بیت آخر متن را قبلاً ندیده بودم. لابد بعد اضافه کردید: این مصرع‌اش که یک جهان سخن دارد:

"سرباز کوچکم، رکاب سلیمانم آرزوست"

به نظر من روح باطهارت شهید حاج قاسم، میان ملت‌ها، پرّان است و آدمِ اهل می‌خواهد پیام و پند گیرد. متشکرم از شما بابت توجه‌دادن به اصالت‌ها و رسالت‌ها.

پاسخ:
سلام جناب دارابی عزیز،
این بیت گونه را از اول نوشته بودم، احتمالاً ملاحظه نفرموده بودید.

ممنونم  که میخوانید و می نوازید بنده رو :)

ارسال نظر

کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">