دوشنبه, ۱۰ آبان ۱۴۰۰، ۱۱:۳۱ ب.ظ
همسرانه.
عهدِ معهود ما این است که ساز همسرانه را در گاه و بی گاهِ زندگیمون بنوازیم و خوشه های شیرینِ سلام و کلام را بر چلچراغ زندگیمون بیاویزیم.
به لطف خدای مهربان، خوشحالیم و خوشنودیم که سکوت و بی صدایی و بی مهری، راهی به جَلوَت و خلوتِ خانۀ ما ندارد.
پ.ن: بیاییم به صمیمیت و مهرورزی و اخلاق کریمانه در زندگی های مؤمنانۀ خود بنازیم و از آن برای دنیا و آخرتمون شادمانی و لذت بسازیم...
۰۰/۰۸/۱۰
جناب مرآت سلام
تعبیر «زندگی مؤمنانه» (باورمند) زیباست. یک نمونهی تمامعیار این نوع زندگی معنوی و طیّبه، زندگانی اویس قرَنی است که به عشق رؤیت روی پیامبر اکرم ص روزگار گذراند و به عشق نگهداری مادر پیرش در یمن، نتوانست جمال پیامبر رحمت ص را ببیند. روزی هم که خود را از یمن به مدینه رسانیدهبود، باز هم رسول خدا ص ندیده بود چون نبی خدا ص آن روز در شهر نبود. همین اویس، سرانجام خود را در صفین به صف امام علی ع رساند و در رکاب مالک اشتر سلام الله علیه در مصاف با معاویه ایستاد و غیورانه شهید شد و لشگر حق را در برابر لشگر باطل نصرت رساند. و مهم اینکه در زندگیاش به عشق هیچ عشق زمینی نباخت و سالم و پاک زیسته بود. درود.