به حکم وظیفه، به رسم ادب...

دوست ندارم شتابزده در بارۀ فعل و انفعالات پاستور، ابراز ناامیدی کنم. بلکه دوست دارم به تبعیت از رهبر عزیزم، به حکم وظیفه دینی و ملی و به رسم ادب، قضاوتم را از جهت‌گیری سیاسی آقای پزشکیان کنار بگذارم و فی‌الحال از خودش و کابینه‌اش حمایت کنم و به تلاش و کوشش و توانایی و خیرخواهی‌ دولت ایشان امیدوارم باشم.

 

+ خدا کند آن‌چه قبلاً در بارۀ توانایی و تحزب ایشان نوشته بودم اشتباه از آب در بیاد و من شجاعانه در همین وبلاگ از طرفدارانش عذرخواهی کنم.

++ برای اثبات حسن نیتم، فعلاً بیتی از جناب مولوی را به جناب دکتر هدیه می‌کنم:

و الوعد من الحبیب حُلو

و السَعی الی السَعودٍ مسعود