همون بهتر که هیچ کاره ام :)
اگر به من بود، با مردان جامعه ایران شبیه کرۀ شمالی رفتار می کردم. یعنی قانونی را وضع می کردم که ریشۀ نخوت و رخوت برای همیشه در کشورمون بخشکد. مثلاً فعالیتِ روزانۀ آقایون را این جور برنامه ریزی می کردم:
- هشت ساعت کار مفید در هریک از مشاغل.
- چهار ساعت با خانواده بودن،
- دو ساعت مطالعۀ هدفمند،
- سه ساعت فعالیت اجتماعی عام المنفعه
- یک ساعت ورزش،
- یک ساعت وبگردی
- پنج ساعت بقیه هم خواب و استراحت.
وقت فرایض دینی هم در دل هرکدام از فعالیت ها جای خود را داشته باشد...
پ.ن:
- یادم هست که مرحوم پدر می گفت: اگر شده برو برای کسی مجانی کار کن، اما بی کار نباش...
- حیف که توی این مملکت کاره ای نیستم... :( البته همون بهتر که هیچ کاره ام :))
سلام علیکم
یاد برنامه ریزی های رها شده ی خودم افتادم:)) که خیلی کمال گرایانه می نویسم بعد ولش میکنم