همون بهتر که هیچ کاره ام :)

 

اگر به من بود، با مردان جامعه ایران شبیه کرۀ شمالی رفتار می کردم. یعنی قانونی را وضع می کردم که ریشۀ نخوت و رخوت برای همیشه در کشورمون بخشکد. مثلاً فعالیتِ روزانۀ آقایون را این جور برنامه ریزی می کردم:

• هشت ساعت کار مفید در هریک از مشاغل. 
• چهار ساعت با خانواده بودن،
• دو ساعت مطالعۀ هدفمند،
• سه ساعت فعالیت اجتماعی عام المنفعه
• یک ساعت ورزش،
• یک ساعت وبگردی
• پنج ساعت بقیه هم خواب و استراحت.

وقت فرایض دینی هم در دل هرکدام از فعالیت ها جای خود را داشته باشد...

 

پ.ن:

1. یادم هست که مرحوم پدر می گفت: اگر شده برو برای کسی مجانی کار کن، اما بی کار نباش...
2. حیف که توی این مملکت کاره ای نیستم... :(  البته همون بهتر که هیچ کاره ام :))