الصلوة، الصلوة...

دقیقاً 27 ساعته که نخوابیدم. الآن از مصلی برگشتم برای این که زودتر بخوابم تا بتونم ساعت 6 صبح به ایستگاه مترو برسم برای رفتن به دانشگاه و مراسم نماز بر پیکر شهیدان عزیزمان.

باید مثل نمازی که به امامت رهبر برای شهید حاج قاسم خواندیم، با صدای بلند و با اشک و گریه بگویم:

 اللّهمّ انّا لا نعلم منه (منهم) الاّ خیرا...

شهیدان خیلی به گردن ما حق دارند. اما این کمترین کاری است که می‌تونم تقدیمشون کنم.

 

+ تلاوت جزء 27 را هم ان‌شاءالله فردا بدرقۀ راهشان خواهم کرد.

++ و نماز لیلةالدفن.

شهید خدمت

مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ فَمِنهُم مَن قَضى نَحبَهُ وَمِنهُم مَن یَنتَظِرُ وَما بَدَّلوا تَبدیلًا

شهادت رئیس جمهور مجاهد و مردمی کشورمون جناب آقای رئیسی و همراهان شهیدش را به ملت انقلابی ایران تسلیت می‌گویم.

ان شاءالله نصیب ما هم بشود شهادت در میدان.

.

.

آن‌ها که شهادت برایشان افتخار است و شهادت‌طلبی را میراث ماندگار خود می‌دانند. در هیچ صحنه‌ای از تاریخ درمانده نخواهند شد و از هیچ حادثه‌ای هراس نخواهند داشت.

 

عذر تقصیر: اینجا را باید صبح زود می‌نوشتم. اما جایی بودم که متأسفانه امکانش نبود.