قدیس چاقوکش

رسانه‌ها می‌توانند از کاه، کوه بسازند. دروغ را راست جلوه ‌دهند، قدیس را هیولا معرفی کنند و از هیولا برای مردم قدیس بسازند.

رسانه می‌تواند نام آدم‌کش‌های داعش را عوض کند و به جای فرشتۀ نجات بر مردم سوریه حاکم کند.

کار رسانه مخصوصاً از نوع صهیونیستی‌اش این است که حوادث را تحریف کند، آدم‌ها را فریب دهد، ذهن‌های سطحی نگر را به تسلیم وادارد و یک چاقوکش تهی مغز را آرایش کند و یک شبه به حکومت برساند.

محمد الجولانی- تروریستِ تحت تعقیبِ دیروز

و ناجی امروز سوریه

 

به قول یک دوست: رسانه‌ها از سلاح هسته‌ای خطرناک‌ترند.

+ برای فریب نخوردن، داشتن سواد رسانه‌ای از نان شب هم واجب‌تر است. 

 

بعداً نوشت: بخشی از تصویر قبلی اشتباه بود. از عزیزانی که تذکر دادند ممنونم. 

و اما بعد...

آقای علی معلم دامغانی توی ترانۀ لالۀ عاشق میگه:

• برید از اونا بپرسین
• که شنیده‌ها را دیدن

اما من شاید تا مدت‌ها نتونم دیده‌هام را برای کسی بگم.

حتی شاید نتونم بگم کجا بودیم، چه جوری رفتیم و چه کردیم؟

و حتی‌تر در لفافه هم شاید مصلحت نباشد به این ماجرا اشاره کنم.

فقط می‌تونم بگم که بعضی صحنه‌ها اصولاً گفتنی نیستند. ترسیمی و تصویری هم نیستند.

بعضی جاها را فقط باید رفت. بعضی صحنه‌ها را فقط باید دید و بعضی ناملایمات را به هر قیمتی باید چشید! همین.

اما بعد:

1. در احکام مبطلات روزه فرقی نداره که کسی از اول صبح روزه‌ش را بخوره یا نزدیکای غروب آفتاب روزه‌ش رو باطل کنه. در هر دو صورت او روزه‌ نگرفته و حکم روزه خواری بر او جاری می‌شه...
2. حافظ اسد (پدر بشار اسد) در جنگ هشت‌ساله با ما خوب رفتار کرد. بشار هم در جبهه مقاومت و مبارزه با صهیونیست‌ها و داعش تا جاهایی خوب آمد. اما در ادامه راه گفت که ارتش او عزمی برای مقابله مستقیم با اسرائیل و گروه‌های تروریستی ندارد و بالاخره توی دقیقۀ 90 همه چی را خراب کرد، او البته به باغ سبز عربستان و امارات و پیغام پسغام‌های آمریکا هم خوش‌بین شده بود و در نتیجه فرجام بدی را برای مقاومت و مردم سوریه رقم زد.
3. نابسامانی سوریه نتیجه لجبازی یک عده آدم‎‌ تهی مغز و خائن وهابی است که مطمئناً مردم سوریه حالا حالاها روز خوش نخواهند دید اما من برای شیعیان، علویان و مسیحیان سوریه بیشتر دلم می‌سوزد.
4. براساس یک قاعدۀ کلی، هزینۀ تسلیم و سازش همیشه بیشتر از هزینۀ مقاومت است.
5. در انجام تکلیف، تلخی‌‌ها هم برای ما شیرین است و ما باور داریم که سرنوشت جهاد و مقاومت به زلف هیچ حاکم و حکومتی گره نخورده است.

 

پ.ن: ممنونم از دوستان و عزیزانی که نگرانم شده بودند... 

حراج آغوش ها!!

اعتراضات سیاسی سوریه در سال 89 یک موج سازمان یافته ای بود که نه جنبۀ اقتصادی داشت، نه اصالت فرهنگی داشت و نه ماهیت هنری و ورزشی! بلکه معترضان سوری از همان ابتدا، به اسم آزادی، تغییر حکومت را نشانه رفتند. بی آنکه بدانند به کجا می روند و بی آن که بفهمند عاقبت کارشان چه خواهد شد.

در اعتراضات سیاسی سوریه هر روز جماعت زیادی به معترضان اضافه می شد، شاید آخرین گروهی که به جمع معترضان سوری پیوستند، دانشجویان و دانش آموزان بودند که با شک و تردید تصمیم خود را گرفتند و حلقۀ مردمی آشوب ها را تکمیل کردند. اما هنوز چندروزی از تکمیل حلقۀ معترضان نگذشته بود که ناگهان دیدند 15 گروه تروریستی داعش زیر پایشان سبز شده است. آن هم با شبکۀ مدرن رسانه ای، با سیستم ترابری لجستیک نظامی و با تسلیحات پیشرفتۀ جنگی که تا آن موقع مشابه اش را هیچکس ندیده بود. به این ترتیب، معترضان سوری تا خواستند به خود بجنبند و همدیگر را پیدا کنند؛ دیدند که کار از کار گذشته و جنایتکاران داعش تا عمق اتاق خواب خانواده های سوری یورش برده اند و حتی جان و مال و ناموس آن ها را هم برای خود حلال کرده اند.

آری، پیش نیاز حضور داعش در سوریه، اعتراضات کورکورانه ای بود که با هدایت بیگانگان و بر پایه هیجانات سخیف مردم طراحی شده بود. بی آن که خود بدانند و بفهمند و درک کنند.

اما دستاورد اعتراضات سوریه:

اعتراضات نابخردانه سوریه حدود ۷ سال داعش را بر این کشور مسلط کرد و این اشغال 650 هزار نفر قربانی داشت. (یعنی بیش از دوبرابر شهدای ترور و جنگ تحمیلی ایران) حدود 7 میلیون و 600 هزار نفر بی خانمان و آواره شدند که از این تعداد 1700000 نفر به ترکیه، 1200000 نفر به لبنان، 625 هزار نفر به اردن و 245 هزار نفر به عراق پناهنده شدند! علاوه بر تلفات جانی و انسانی، خسارت های مالی و اقتصادی جنگ سوریه نیز بسیار مهم است که می شود گفت: مناطق تحت سلطۀ داعش به کلی ویران شده و از ذخایر نفتی سوریه نیز آنچه قابل استفاده بود بردند و آن چه را که باقی مانده بود، منهدم کردند.

 

پ.ن: با تمام این جنایت ها و با وجود حمایت های تمام عیار آمریکا، اسرائیل، عربستان، ترکیه، اردن و کشورهای اروپایی! و با وجود شخم زدن خاک سوریه و تاراج منافع نفتی آن کشور، نه سوریه فرو ریخت، نه بشار اسد از قدرت افتاد و نه جریان مقاومت از بین رفت. فقط روسیاهی به چهرۀ معترضان بی مغز باقی ماند و خون های به ناحق ریخته اش بر صفحۀ تاریخ ماندگار شد تا ان شاءالله درس عبرتی باشد برای آن ها که به بهانه آزادی، غیرتشان را و ناموسشان را و آغوششان را برای منفعت داعشی های جنایتکار به حراج می گذارند.