برای همسران جوان

 

هیچ‌گاه به بهانۀ همراهی و رضایت همسر و خانوادۀ محترم او، حرمت پدر و مادر خود را نشکنید و تکریم آن‌ها را فدای خوشایند همسرتان نکنید. حتی اگر پدر و مادر در حق شما کوتاهی کرده باشند. حفظ حقوق همسر و رعایت حقوق والدین هر دو واجب است.

 

پ.ن: از تجربه های زندگی.

 

+ از خانم لیلا خدایار بسیار سپاسگزارم که متن این یادداشت را در وبلاگ خودشون به صورت عکس نوشته بازنشر دادند. 

در توفان قضا و قدر

سه سال قبل، بابای دوستم در بیمارستان شیراز بستری بود. حال بسیار ناخوشی داشت و نفس های آخر را می کشید. اما این دوست عزیز که تک پسر خانواده و عاشق باباش بود به خاطر ایام امتحانات دانشگاه امکان رسیدگی به پدر را نداشت. برایم پیامک زد و مشورت خواست که بر سر دوراهی پدر و دانشگاه چه کند؟ برایش نوشتم:

 

یقیناً، دقت ناقص من به قامت بلند مشق عشق شما قد نمی دهد! و گوشِ هوشِ من صدای سکوت نفس های جا مانده در سینۀ پدر را نمی شنود! اما می دانم که کشتیِ مُرادِ مردانِ روزگار، در توفانِ قضا و قدر، جز بر ساحل رضایت پدر پهلو نمی گیرد! سعادتمند باشی و سرافراز و از نگاه رضایت او بهره مند...