پل پشت سر

گاهی باید راه برگشت را بست و گاهی باید پل های پشت سر را خراب کرد!

به قول جنابِ شهریار عزیز:

       هرچه پل، پشت سرم هست

       خرابش بنما

       تا به فکرم نزند

       از رَهِ تو برگردم...

 

پ.ن:

1. پل‌های پشت سرم ویران است و سال‌هاست که راه برگشت خودم را بسته‌ام...
2. هنوز فرزندان خون و شهادت، با سنگرهای عزم و رزم اُنسی صمیمانه دارند!
3. درد ما، زن زندگی هرزگی نیست، درد ما، درد انقلاب است، درد محرومان و تهیدستان است. ننگ بی دردی بماند برای فریدون‌زادگان روحانی که سیاهی و تباهی، ارمغان امید و تدبیرشان بود...
4. پیرو خط رهبری رنگ عوض نمی‌کند!

 

+ وقتی با بلوز و شلوار لی و کتانی سفید انگلیسی دیدمش، به خودباختگی و خودفروختگی‌اش تأسف خوردم :((

 

تیغ سانسور حسن روحانی!

 

...به امامت هیچ عمامه به سری از جنسِ روحانی! نماز نمی خوانم مگر آن که آخوند باشد. یعنی عالم و فاضل باشد و اهل فقاهت و دیانت باشد. یعنی سیاست را با نور قال الباقر و قال الصادق بجوید. یعنی آموخته های دینی اش بر آموزه های انگلیسی اش بچربد...

 

 

 

پ.ن:

1. در ماه های پایانی دولت روحانی کتابی در 168 صفحه با این عنوان داده بودم برای چاپ. بعد از دوماه به خاطر گزارۀ بالا و دو گزارۀ مشابه دیگر، مجوز انتشار ندادند. گفتند این سه عبارت را که به اندازۀ نیم صفحه بود، حذف کنم تا مجوز انتشار بدهند. من هم قبول نکردم.
2. در دولت جدید هم موضوع را پیگیری کردم. گفتند اگر برای کتاب عنوان جدید انتخاب کنی و ناشر دیگری درخواست مجوز کند، اجازۀ چاپ داده می شود. اما هنوز به تصمیم نرسیده ام...

 

این قصۀ عشق تو عجب دردسری بود

یک هفته قبل از مراسم تحلیف آقای رئیسی، یکی از مدیران بهینه سازی صنعت برق داشت در جمع عده ای مردم معترض و درحضور خبرنگاران، با حرارت تمام از طرح ها و سازه های آینده سخن می گفت و از آمایش های خوش رنگ و لعاب در دست اقدام خبر می داد. درحین سخنرانی یادداشتی نوشتم و توسط مجری برایش رساندم. با این مضمون:

جنابعالی حق نداری راجع به فردای ما حرف بزنی
وقتی از حال دیروز و امروز ما بی خبری!

عمر سیاست بازی شما تمام شده، داریم اعلامیه تکفین و تدفین شما را می نویسیم،

شما واقعاً از این همه وعدۀ سر خرمن که به مردم دادید خسته نشدید؟

محض رضای خدا حیا کنید و به جای این حرف های توخالی کمی خجالت بکشید و از مردم عذر تقصیر بخواهید.