https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current
ای یگانۀ دوران؛ مهدی جان!
تو، وجاهتِ حاجتِ هر تمنایی! تو شکوهِ قبلۀ قبیلۀ مایی. ای جادۀ همیشۀ رجاء و التجای ما؛ کاش می دانستم کجایی تا به گونه ای دیگر بخوانمت: «لیت شعری این استقرت بک النوی»
جهان را در انتظار بعثتی دوباره می بینم. یا صاحب الزمان ادرکنی
۳ نظر
۱۰ اسفند ۰۰ ، ۲۲:۰۳