وَ أَیْقَنْتُ

وقتی دعای افتتاح می خوانم، وقتی ابوحمزه را زمزمه میکنم، به یقین می رسم که فاصله ای بین خاک تا افلاک نیست و در گوشۀ قلبم سایۀ حضور کسی را می بینم که دل گویه های غربتم را می شنود و دل شوره های حیرتم را تا ساحل آرامش و امید، همراهی می کند. وَأَیْقَنْتُ أَنَّکَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ فِى مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ.

پ.ن: در فرصت های باقی مانده از ماه زیبای برکت و رحمت و مغفرت رمضان، شیعیان دربند بحرین و قطیف، حزب الله لبنان، رزمندگان مظلوم و مقاوم غزه و فلسطین، مردم بی پناه یمن و افغانستان را به یاد داشته باشیم و برای سلامتی و پیروزی شان دست به دعا برداریم...

 

 

دلواپسی من

برای یمنی های مظلوم و حزب الله مقاوم هر روز دعا میکنم و برای هر دو آرزوی پیروزی و عاقبت بخیری دارم. اما برای خودم بسیار نگران و دلواپسم. همه اش خدا خدا می کنم در این جهش جهانی، جُربُزه این را داشته باشم که اگر اهل مبارزه و استکبار ستیزی نیستم!! اقلاً در شعار و ایده های انقلابی از آنها عقب تر نباشم... 

خدایا به دولتمردان ما ذره ای شجاعت و مناعت طبع عنایت فرما.