https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current
هر وقت سایۀ خستگی به سراغم می‌آید؛ شرابِ شیدایی‌ام بیشتر گُل می‌کند و دامنۀ شعر و شعورم گسترده‌تر می‌شود! آن‌قدر که به تمنّای لحظه‌ای تماشا، خودم و خستگی‌هایم را به وادی السلام سُرور می‌سپارم و در سایه‌سار نماز به آرامش می‌رسم...
خدایا،
نماز من هیچ‌گاه نیاز تو نیست.
اما نیاز من همیشه به رنگ نماز است.
خدایا بی نیازم مکن...
+ # نه به خستگی..
۳ نظر
۳۱ شهریور ۰۲ ، ۲۳:۱۲