اشارت سبز

استخفاف فکر و استضعاف خِرَد،

 دو ویژگی بودند و دو امتیاز، در روزگار قحطی اندیشه - در عصر جاهلیت انسان!

و زخم مأیوس زمان با نگاه سرخ انتظار، تنها رونده ای بود که در جست و جوی جرعه ای نجابت و اجابت،

زمین را می نَوردید و وادیه ها را می کاوید!

اما کمی آن سوتر، در صحرای خشک حجاز - در جبل النور، 

چشمه ای از زلال ایمان بود که می جوشید و می تراوید.

 و آنجا، کاروانسالار بعثت - سرمست از بادۀ الست،

سروش جاودانۀ بیداری و خیزش را بر بلندای سقف عطش می سرود!

آن روز، در عصر حاکمیت تیغ و توحّش و جهل، بی هماننده ترین اشارت سبز رسول نور؛ محمد -صلی الله علیه و آله-

در اولین کلام، خواندن بود و آموختن،

و دیدند و دیدیم که در ضرب آهنگِ کلام وحی،

برای رهایی انسان در همۀ عصرها و نسل ها، کلامی نهفته بود از جنس خورشید...که فرمود:

بخوان...! خدا را بخوان...! همیشه بخوان...!

بخوان و بخوان و بخوان:  اقرأ بسم ربک الذی خلق

عرض تبریک و شادباش بر پیروان محمد و محبان آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین

 

پ.ن: دل نوشته