آسودگی

موجیم که آسودگی ما عدم ماست

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم.

موجیم که آسودگی ما عدم ماست؛ یعنی لحظه هایی که ما می آساییم، قطعاً مرده ایم و در وادی خاموشانیم! گویی که آسودگی، مترادف با مرگ انسان هاست. 

 

+ فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ . وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ

++ آسوده زیستن را دوست ندارم. باید تلاش کنم، مرگ آسوده ای داشته باشم..

پ.ن: بیت از جناب صائب تبریزی است.