نماز نیاز من!

خدایا،

نماز من هیچگاه نیاز تو نیست.

اما، نیاز من

همیشه به رنگ نماز است.

خدایا،

هرگز بی نیازم مکن.

کوه، کاخ، کتاب و حجاب

چهارشنبه 27 اردیبهشت ساعت 5 صبح رفته بودیم کوه در محلۀ دارآباد، ساعت 10 از کوه برگشتیم، مستقیم رفتیم نمایشگاه کتاب با یک بازدید 6 ساعته، بعدهم ساعت 5 بعدازظهر رفتیم محل قرار گاهگاهی‌ خودمون در کاخ سعدآباد تا هم، عصرانه‌ای بخوریم (به جای ناهار) و هم گپ و گفتی داشته باشیم با جمعی از دوستان...

اما در این سه مکان نامتجانس، علاوه بر هدف اصلی، نگاهی آماری هم داشتیم به یک پدیدۀ نامبارک فرهنگی_سیاسی کشور به نام پدیدۀ شوم بی‌حجابی! یعنی یک برآورد دقیقِ عینی داشتیم از میزان حضور خانم‌های جلف و بی‌حجاب در این سه مکان مشخص که به نظرم نتیجه‌اش کمی معنادار است. لطفاً بخوانید:

آمار حضور خانم‌ها در کوه (نوبت صبح) معمولاً کمتر از آقایان است. که با برآورد نزدیک به صحت، می‌شود گفت 65درصد از جمعیت حاضر، آقایان بودند و 35 درصد خانم‌ها. اما از همین 35 درصد خانم‌های حاضر در کوه، غیر از 2 نفر، بقیه همه با حجاب بودند! (منظور از باحجاب یعنی چادری، غیرچادری پوشیده و غیر چادری کم‌پوشش)

اما در نمایشگاه کتاب، آمار خانم ها و آقایان دقیقاً قابل تفکیک نبود. یعنی ساعت‌هایی از روز، آقایون بیشتر بودند و در ساعت‌هایی هم خانم ها بیشتر بودند. اما در مجموع می‌شود گفت که از بین زنان حاضر در نمایشگاه، حدوداً 25 درصد بی‌حجاب و 75درصد با حجاب بودند. (چادری، پوشیده و کم‌پوشش)

اما در کاخ‌موزۀ سعدآباد که محل گردش و پیاده‌روی و گپ و گفت عمومی است؛ حدوداً 40درصد از افراد حاضر در کاخ موزه، آقایان بودند و 60 درصد بقیه خانم‌ها بودند که از این تعداد خانم‌های حاضر در کاخ‌موزه، حدود 15 درصد غیر چادری کم‌پوشش و 75 درصد بقیه بی حجاب و جلف بودند.

 اما معنای این آمار:

کوه در نوبت صبح، معمولاً جنبۀ ورزشی دارد، این آمار نشان می‌دهد که خانم‌هایی که صبح خیز هستند و ورزش را دوست دارند، نوعاً با پوشش هستند و گرایش چندانی به بی حجابی ندارند.

نمایشگاه کتاب، مخصوصاً در تهران اگرچه تا حدودی جنبۀ تجاری، تفریحی و سیاسی دارد، اما در عُرف جامعه، نمادی از فرهنگ و فرهیختگی و دانش محسوب می‌شود. بنابراین، حتی اگر سهم تفریحی، تجاری و سیاسی نمایشگاه کتاب را هم در نظر نگیریم، می‌شود گفت که اهالی فرهنگ و دانش این کشور، همچنان حجاب را جزئی از هویت ایرانی اسلامی خود می‌دانند و به آن پایبندند. از این رو، میل به بی حجابی در آن‌ها بسیار کمتر از بقیه دیده می‌شود.

اما کاخ سعدآباد به لحاظ مکانی واقع در شمال شهر تهران است. محلی زیبا و خوش آب و هواست برای خانواده‌های مرفه، بی‌مسئولیت، راحت‌طلب و وقت‌گذران.

حالا با مقایسۀ آمار زنان بی حجاب در این سه مکانِ متفاوت، می شود نتیجه گرفت که سهم زنان صبح خیز، ورزش دوست و فرهیخته از بی‌حجابی چه‌قدر است!

و می‌شود نتیجه گرفت که اکثریت قریب به اتفاق زنان بی حجاب تهران از چه قشر و طایفه‌ای هستند، در کجاها دیده می‌شوند و بیشترین اشتغالات و دغدغه‌های آن‌ها چیست؟

 

در آرزوی بهاری دیگر.

وقتی فانوس دلنوشته‌هایم روشن بود، آرزوهای عطرآگینم را با گلواژه‌های موجود، در میدان قیام و قعود به یادگار می‌نوشتم و بر سینۀ بهار می‌آویختم. اما اینک که بهار جوانی‌ام دست‌فرسود خزان شده است، دل‌نگاره‌هایم را با کلامی از جنس انتظار آرایه می‌بندم و در آرزوی بهاری نیکوتـر، به صندوق آرزوها می‌ریزم. شاید از این میان یکی کارگر شود...

 

+ اللَّهُمَّ اکْشِفْ هٰذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هٰذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ، وَعَجِّلْ لَنا ظُهُورَهُ، إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیداً وَنَرَاهُ قَرِیباً، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.