https://blog.ir/panel/a-ghannadian/template_edit/current
با هر غروبِ غریبانۀ خورشید، در آسمان
دلم به سینۀ زمان چنگ می زند،
شرمنده ام، خرده مگیر،
من دیده ام
از بام نیرنگ این دیار،
هر بار آشفته کودکی، بر جنازۀ پدر سنگ می زند.
باید نگاهی دوباره کنم بر دفتر جنون، در سرزمین خون،
شاید پیغام حادثه ایست؛
که شیپور جنگ می زند!!
پ.ن: دلنوشته ای است آزاد و شعرگونه، برداشتش به هر گونه ای آزاد است :)
۲
۰۰/۰۸/۰۲
لیلا خدایار
چه جالب!
ممنون که توضیح دادین.
حسین مرجانی
سلام
هم جالب بود
هم غم انگیز
ابراهیم طالبی دارابی دامنه
جناب مرآت سلام
ترکیبات وصفی زیبایی درین نظم نزدیک به نثر، دیده می‌شود که چنگ بر دل می‌زند. متوجه‌ی منظورت در دم شده‌ام که خواستی ناآراستگی‌های فرهنگی را بربشماری که گویا حریم میان بزرگ و کوچک، ترَگ (شاید هم با املای کاف، تردید دارم) برداشته است و رسم دیرین این سرزمین، چاک خورده است. هجوم سهمگین مغول به ایران در فرهنگ برتر ایران و اسلام هضم شده بود و مغولان جذب تفکر ما شده بودند، اما اینک الیناسیون -به رنگ دیگران و بیگانگان درآمدن- و خود را باختن امان را بریده است. سپاس از بذل توجه به این حیطه.
اما بعد؛
ترکیب خورشید زمین بهتر نبود؟ چون بر زمین می‌تابد و برای زمین.
غروب شفق است و طلوع فلق، آیا فلق را هم می‌آوردی تا باز هم طلوع کنیم بهتر ازین نمی‌شد؟
سنگ می‌زند و چنگ می‌زند عجب قافیه‌های جوری بوده است. بهره بردم.
ابراهیم طالبی دارابی دامنه
سلام سه‌باره و آرزوی سلامتی سرمدی
همان آوردن «در» بر سر آسمان کار را تمام کرد. فراوان‌سپاس.
لیلا خدایار
جالب گفتن من برا این کار شعراست که گاهی حرص آدم رو درمیارن و خودشون لذت می برن!
سارا سماواتی منفرد
سلام
به عنوان یک خواننده باید بگویم که شعر کاملا زیبا و دلنشین هست و توضیحاتش را هم که شما فرمودید بیش از پیش در ذهنم مانا شد قبل از خواندن نظرات داشتم با خودم کلنجار می رفتم که منظورتان چه بوده است (((-:
مسعود علیان
سلام جناب قنادیان .
خوبید . انشاا... که سالم و سلامت تندرست باشید .
این اواخر کار ماست دیگه داریم به زمره بازنشسته ها نردیک میشیم و تازه میفهمیم که بازنشستگی ببخشید اول بدبختی . چرا که تا این مدت خودت رو مشغول میکردید و متوجه نمیشدید . ولی از این به بعد می فهمی که دیگر باید عادات گذشته که سی سال با انها بودی ( بیدار شدن اول صبح ) را ترک کنی جون دیگه خبری از کار نیت . دوستان نیستند و هر کسی به یک سوی رفته اند و برای خود مشغولیتی ایجاد کرده اند . متاسفانه در مملکت ما بازنشسته یعنی تلاش مضاعف برای زندگی . نه استراحت .
ببخشید زیاد نوشتم و گفتم .
متن عالی بود . ممنونم از تون . دوستان شما و صاحب نظر در این وبلاگ زیاد هستند . متی رو برای بازنشسته ها بنویسید و نظرشان را بخواید . دوست دارم نظر این دوستان رو در این مورد بدونم . البته اگه صلاح میدونید . ممنونم از لطفتون .
22 Aril
سلام
اقا خیلی قشنگ بود دمتون گرم
سلام و درود
خیلی زیباست.
من گاهی شعر نو یا متن ادبی می خونم متوجه بعضی استعاره هاش نمیشم و همیشه دوست دارم از نویسنده اش بپرسم که منظورش چی بوده.
الانم متوجه این قسمت از دلنوشته شما نشدم: هر بار آشفته کودکی...