تلخ و گزنده

هرجا پای نقد رجال سیاسی یا عملکرد مسئولان و یا سیاست‌های دولت و مقامات اجرایی و فرهنگی به میان می‌آید و هرجا شرایط برای بیان واقعیت‌های تلخ مناسب باشد، تیزترین و گزنده‌ترین حرف‌ها را برای گفتن دارم. به حدی که اگر کسی شناخت قبلی از من نداشته باشد، تصور ضدانقلاب‌ترین آدم را در بارۀ من خواهد داشت.

حالا اگر این نقد و آسیب‌شناسی راجع به افراد حوزوی و مناصب روحانی و یا علمای دین باشد، حرف‌ها و اعتراضاتم به مراتب تلخ‌تر، گزنده‌تر و بیرحمانه‌تر خواهد بود.

 

 

پ.ن:

1. پیشاپیش عرض پوزش دارم از حضرات علمای اصیل، روحانیون فرهیخته و طلاب پرتلاش به خاطر این تلخ‌نگاشته وبلاگی.
2. من همان‌قدر که حامی نظام و کشته‌مرده روحانیت اصیل هستم، به همان اندازه از ضعف عملکرد و تخلفات بعضی روحانیون دنیازده و کم‌سواد و امام‌جماعت‌های بی‌خاصیت بیزار و متنفرم و متأسفانه هفته‌ای نیست که با یکی دوتا از آن‌ها چالش جدی نداشته باشم...