و ما چه‌قدر دیرباوریم!

حوادث تاریخ‌ساز دنیا، چه‌قدر تندتند می‌آیند و می‌روند! و تاریخ جهان چه با سرعت کتاب می‌شود که ما حتی مجال ورق زدنش را هم نداریم.

به نظر من نامه رهبر عزیز انقلاب به دانشجویان حامی فلسطین در آمریکا، شروع یک قیام جدید نیست. فقط توصیه به آزاداندیشی نیست. تهییج آزادیخواهان جهان هم نیست. بلکه تأیید استکبارستیزی جنبش دانشجویی مغرب زمین و تصدیق جهت‌گیری دانشجویان آمریکایی در محکومیت هیئت حاکمۀ ایالات متحده و رژیم غاصب صهیونیستی است، نامه حضرت آقا، بیان حقایق دین و دعوت جهان به آموختن قرآن است...

این نامه برای ملت‌ها بسیار جدی و نویدبخش است. مطمئنم که بازی دنیا دارد به نفع اسلام و حکومت جهانی مهدی موعود عج الله تعالی فرجه الشریف تغییر می‌کند. اما، تأسف دارم که ما چه‌قدر عادت کرده‌ایم دیر باور باشیم!

و چه قدر« نا بارور» بودند بعضی نظریه پردازان ما، و بعضی سیاست‌بازان ما و بعضی فرهنگ‌سازان ما! که نمی‌پذیرفتند اندیشۀ امام روح‌الله را بعد از پذیرش قطعنامه 598 و نمی‌شنیدند پیام جهانی آن پیر را که آن روز  با اطمینان می‌گفت: ما انقلابمان را در جنگ به جهان صادر نمودیم:

... هر روز ما در جنگ برکتی داشته‌ایم که در همه صحنه‌ها از آن بهره جسته‌ایم. ما انقلابمان را در جنگ به جهان صادر نموده‌ایم، ما مظلومیت خویش و ستم متجاوزان را در جنگ ثابت نموده‌ایم، ما در جنگ، پرده از چهره تزویر جهانخواران کنار زدیم، ما در جنگ، دوستان و دشمنانمان را شناخته‌ایم، ما در جنگ به این نتیجه رسیده‌ایم که باید روی پای خودمان بایستیم، ما در جنگ ابهت دو ابرقدرت شرق و غرب را شکستیم، ما در جنگ ریشه‌های انقلاب پر بار اسلامی‌مان را محکم کردیم، ما در جنگ حس برادری و وطن دوستی را در نهاد یکایک مردمان بارور کردیم، ما در جنگ به مردم جهان و خصوصاً مردم منطقه نشان دادیم که علیه تمامی قدرت‌ها و ابرقدرت‌ها سالیان سال می‌توان مبارزه کرد، جنگ ما کمک به افغانستان را به دنبال داشت، جنگ ما فتح فلسطین را به دنبال خواهد داشت، جنگ ما موجب شد که تمامی سردمداران نظام‌های فاسد در مقابل اسلام احساس ذلت کنند، جنگ ما بیداری پاکستان و هندوستان را به دنبال داشت و... و... و... صحیفۀ امام  جلد 21 صفحۀ 283

و من در حرکت شتابان تاریخ، بیم آن دارم که ملت‌های غیر مسلمان، جلودار حرکت‌های اسلامی شوند؛ اما مسلمان‌ نماهای ایرانی ما همچنان در ام‌القرای جهان اسلام، جاده‌صاف کن حرکت ظالمان و ستمگران باقی بمانند.

بیم آن دارم که دانشجویان آمریکایی برای حق حیات مردم فلسطین و مسلمانان جهان قیام کنند، اما، مسلمان‌نماهای ما هنوز بهانهٔ زیست حیوانی خود را داشته باشند. اللَّهَ اللَّهَ فِی الْقُرْآنِ لَا یَسْبِقُکُمْ بِالْعَمَلِ بِهِ غَیْرُکُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الصَّلَاهِ فَإِنَّهَا عَمُودُ دِینِکُمْ...

 

پ.ن: نگاه کنیم ببینیم کجای تاریخ هستیم و در کدام طرف تاریخ ایستاده‌ایم.

 

یادداشت مرتبط: این جا

 

 

فـجـریّـه 4- روزه ات قبول دختر کوچولو!

 

یکم: فجریّه 4

اگر چرخ زمان به عقب بازگردد و من به سال های دهۀ 50 و 60  برگردم، بی تردید  برای یوم الحساب خود، در پیش برد آرمان های امام خمینی رحمةالله علیه و در صیانت از خط سرخ فجرآفرینان عزیز و برای صیانت از میراث شهیدان والامقام، این بار انقلابی تر، بیدار تر، وسیع تر، وثیق تر، دقیق تر و عمیق تر از گذشته، تلاش خواهم کرد... می دانم که چرخ زمان به عقب باز نمی گردد. اما من در چهل و سومین سال انقلاب لازم می دانم با صدای رسا بگویم که عشق من به خمینی کبیر و شهیدان راه انقلاب، مجازی نیست و اعتراف کنم که: بی نام خمینی، انقلاب اسلامی ایران در هیچ کجای دنیا شناخته شده نیست.

دوم: روزه ات قبول دخترکوچولو

بر اساس یک عادت شخصی هیچ وقت از نذری هایی که شب های جمعه بر مزار شهدا و اموات تعارف می کنند، بر نمی دارم. فقط قبول باشه میگم و برای صاحب نذر صلوات و فاتحه میخوانم. اما امروز، در مراسم گلباران قبور شهدا، با روزۀ استحبابی اول ماه رجب! ساعتی قبل از اذان مغرب، یک دخترخانم محجبه تقریباً هفت هشت ساله ناز، با دیس پر از کیکِ بُرش دادهٔ وکیوم شده جلو آمد و تعارف زد!  نمیدونم چی شد که نتونستم ازش بگذرم. با یک «به به» و «چه چه» ازش پرسیدم خودت خریدی؟ با لبخندش به چندقدم اون ورتر اشاره کرد و گفت مامانم پخته! منم یک چنگال کوچولو گرفتم و در حالی که آماده برداشتن یک برش کیک بودم، از دخترک پرسیدم کلاس چندمی؟ گفت کلاس اول...

کیک را داخل دهان گذاشتم و ادامۀ سئوال که کلاستون حضوریه یا آنلاین؟ او داشت توضیح می داد و منم در حال قورت دادن کیک بودم.

بابت کیک خوشمزه، بابت توضیح قشنگ و حجاب دخترک یک آفرین بهش گفتم تا بیش از این معطل نشه. اما دخترک که انگار منتظر یک آفرین دیگر بود گفت: تازه من و مامانم امروز روزه ایم! تا اسم روزه رو شنیدم، بی اختیار گفتم وااااای واااای!!

... لبخندی ناگزیرآمیز به دخترک زدم و تهِ دلم گفتم: این است نتیجه ترک عادت! روزه ات قبول دختر کوچولو :)

 

دلواپسی من

برای یمنی های مظلوم و حزب الله مقاوم هر روز دعا میکنم و برای هر دو آرزوی پیروزی و عاقبت بخیری دارم. اما برای خودم بسیار نگران و دلواپسم. همه اش خدا خدا می کنم در این جهش جهانی، جُربُزه این را داشته باشم که اگر اهل مبارزه و استکبار ستیزی نیستم!! اقلاً در شعار و ایده های انقلابی از آنها عقب تر نباشم... 

خدایا به دولتمردان ما ذره ای شجاعت و مناعت طبع عنایت فرما.