در قرائت زیارت عاشورا، هجده مقام را از خدا طلب می کنیم که هیچ کدام از آن ها مادی و دنیوی نیستند.
بعضی از دعاهای زیارت عاشورا، به قدری بالاست که اگر در متن این زیارت نبود، شاید نمی شد باور کنیم که کسی جرأت درخواست آنها را از خدا داشته باشد.
با قرائت زیارت عاشورا درجاتی از سلوک را می آموزیم که سیر آن از مرتبۀ پایین تا مراتب بالا را در بر می گیرد.
مقاماتی که در زیارت عاشورا از خدا طلب می کنیم عبارتند از:
- مقام خونخواهی امام حسین علیهالسلام «ان یرزقنی طلب ثارک» که مرتبه ای بس بزرگ است. از این جهت که خونخواهِ اصلی اباعبدالله الحسین علیه السلام شخص امام زمان است.
- مقام وجاهت عندالله (آبرومندی نزد خدا) با این عبارت: «اللهم اجعلنی عندک وجیهاً بالحسین»
- مقام معِیَّت (همراهی با امام معصوم) «ان یجعلنی معکم فی الدنیا و الآخرة» که این درخواست، بسیار ویژه است، یعنی درخواستی است که تمام انبیا و اولیا آرزویش را داشتهاند.
- مقام شباهت زندگی با پیامبر اسلام و ائمۀ معصومین علیهم السلام از گهواره تا گور. «اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد»
- مقام شباهت درشهادت 14 معصوم «و مماتی ممات محمد و آل محمد» چون شیعه به حسب روایات معتبر معتقد است که پیامبراسلام تا امام حسن عسکری علیهمالسلام، همه با شهادت از دنیا رفته اند.
- رسیدن به مقام محمود «ان یُبِلِّغنی المقام المحمود» با اشاره به آیۀ 79 سورۀ اسراء که خداوند به پیامبر امر می کند: نماز شب بخواند تا به مقام محمود برسد. (مقام محمود از نگاه اکثر مفسران، یعنی مقام شفاعت) خود شفاعت شدن، مقامی است که به هر کس نمیرسد (لا یملکون الشفاعة...) تا چه رسد به مقام شفاعت کردن..
- مقام مشارکت در مصیبت امام معصوم علیه السلام. «لقد عظمت الرّزِیّة... بک علینا» «و اسئل الله بحقکم... ان یعطینی بمصابی بکم... » (یعنی مصیبت شما را، مصیبت خودم میدانم) «الحمد لله علی عظیم رزِیّتی» که مقامی بس عظیم است و بسیار جای بحث دارد. در واقع این فراز از زیارت عاشورا، داستانِ یکیشدن با اهلبیت است که درخواست می کنیم از این طریق، به شجره طیبۀ حیات معصومین علیهم السلام متصل شویم.
- مقام برائت «و بالبرائة من اعدائکم» (بیزاری جستن از دشمنان خدا و رسول و ائمه اطهار علیهم السلام)
- مقام لعن و نفرین بر ظالمان. «اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد» این مقام در زیارت عاشورا مقدم بر سلام است. یعنی اول صد بار بر ظالمین به حقوق پیامبر و آل او لعنت می فرستیم و بعد صد بار به محضر اباعبدالله علــیه السلام درود و ســلام هدیه می کنیم. (اول بروب خانه، سپس مهمان طلب) نکته مهم: چهره اصلی برائت و لعن، بعد از واقعۀ ظهور دیده میشود، چون تا قبل از ظهور نمی توانیم درک کنیم کسانی که باعث ماجرای کربلا بودهاند، ما را از چه نعمت بزرگی محروم کردهاند. به عبارت دیگر، ما الآن ادراک درستی از دنیای بعد از ظهور نداریم. از این رو اصل برائت در آن زمان قابل درک خواهد بود.
- مقام سِلم «انی سلم لمن سالمکم» «و ولیّ لمن والاکم» این مقام، مقام دوستی با دوستان اهلبیت، برای تشکیل یک شبکه متحد در راه تحقق کامل دین خداست.
- مقام تحارب. «حرب لمن حاربکم» این مقام، یعنی جنگیدن با دشمنان اهلبیت، برای پالایش آن شبکه متحد و همچنین مبارزه با موانع رشد بشر. که وصول به این مقام، برازندۀ هرکس نیست.
- مقام ایثار و جانفشانی: «بابی انت و امی»
- مقام قرب الی الله. « انی اتقرب الی الله» «اللهم انی اتقرب الیک» مقام قرب مقامی است که فقط با عنایت ولیّ خدا امکان پذیر خواهد بود.
- مقام دوستی و نزدیکی به اهلبیت «انی اتقرب الی الله و الی رسوله و الی امیرالمومنین و...» این مقام، مقدمۀ وصول به مقام قرب الهی است.
- مقام معرفت اهلبیت.«فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِی أَکْرَمَنِی بِمَعْرِفَتِکُمْ وَ مَعْرِفَةِ أَوْلِیائِکُمْ وَ رَزَقَنِی الْبَرَاءَةَ مِنْ أَعْدَائِکُمْ»
- مقام ثبات قدم و متزلل نبودن «ان یثبّت لی عندکم قدم صدق» «وثبّت لی قدم صدق عندک مع الحسین و اصحاب الحسین»
- مقام رجعت. «و ان یرزقنی طلب ثاری مع امام منصور» که جز با توفیق الهی کسی به مقام رجعت نمی رسد.
- رسیدن به مقام تحیت خدا. «اللهم اجعلنی فی مقامی هذا ممن تناله منک صلوات و رحمة و مغفرة...»
پ.ن:
- برای رعایت اختصار، خیلی خلاصه و فهرست وار نوشتم.
- عزاداری هاتون قبول و التماس دعا...
۷ نظر
۱۹ مرداد ۰۰ ، ۲۳:۲۱