فرق مغول‌ها با صهیونیست‌ها:

غارت، ویرانگری و کشتار بیرحمانۀ مغول‌ها در تاریخ ایران قابل توجیه نیست. اما بین مغول‌ها و صهیونیست‌ها دو تفاوت اساسی وجود دارد:

اول این که مغول‌ها برای لشگرکشی به ایران یک بهانه منطقی و دلیل سیاسی داشتند. یعنی اگر خبط محمد خوارزمشاه و خاندانش نبود، شاید هرگز چنان اتفاق ناگواری در تاریخ رخ نمی‌داد.

دوم این که مغول‌ها قتل و خون‌ریزی و وحشی‌گری‌ زیاد داشتند، ولی مردم را از شهر و دیارشان آواره نکردند و ملیّت آن‌ها را منکر نشدند.

اما صهیونیست‌ها؟ اولاً بدون بهانه‌ آمدند و به صورت عدوانی خانه و مزارع و شهر و اماکن فلسطینی‌ها را غصب کردند! شهروندان بی‌گناه را کشتند، زنان و کودکان را قتل عام کردند. بعد هم عده زیادی از مردم مظلوم آن سرزمین را از خانه و کاشانه‌شان بیرون راندند و فلسطین را مِلک طلق خود دانستند...

 

+ صهیونیست‌ها در جنایت و وحشی‌گری بی نظیرند!

++ و صهیونیست‌ها کور خواندند که بتوانند مردم غزه را آواره و شهر را از اهلش خالی کنند...!

حال این شب‌های من.

چند شبی هست کلاً خواب و قرار ندارم. مدام خبرهای غزه و فلسطین را دنبال می‌کنم. از هر سایت یا هر منبع داخلی و خارجی چه فارسی باشد یا غیر فارسی خبرهای غزه مظلوم و قهرمان را دنبال می‌کنم و چون با زیر و بم خبر و چَم و خَم اطلاع‌ رسانی آشنایی دارم. خودم راست و دروغ‌ها یا کم و زیادهای خبر را می‌فهمم و حتی با همین شناخت، بعضی تحولات جنگ را هم پیش‌بینی می‌کنم.

دیشب از دم غروب بی‌قرار غزه بودم و تا صبح آرام نداشتم. همه‌ش درحال دعا و توسل بودم، ذکر می‌گفتم و دم به دم اخبار فلسطین را رصد می کردم. بعد از نماز صبح اما یک مصاحبه از ملعون نتانیاهو شنیدم که تا حدودی خیالم را راحت کرد و تازه فهمیدم که اون جلاد بی رحم چه‌قدر درمانده و مستأصل است و چه‌قدر این دعاها و این حمایت‌های خیابانی و رسانه‌ای علیه اون‌ها اثرگذار و نتیجه بخش بوده و فهمیدم به همان اندازه که حوادث غزه برای ما دردناک و غم انگیز است، حملات مقاومت در تلاویو برای رزیم کودک‌کش صهیونیستی ده‌ها برابر مرگ‌آور و کُشنده‌تر است و دنیا تازه دارد می‌فهمد که افسانۀ شکست ناپذیری صهیونیست‌‌ها فقط یک توهم است.

 

+ بالاخره با پیگیری‌های زیاد، موفق شدم در تیپ یکم لشگر محمد رسول‌الله صلی‌الله علیه و آله برای اعزام ثبت نام کنم. امیدوارم ثبت‌نام کردن‌شون برای دست به سر کردن متقاضیان نباشد :) در هر صورت به قول فرمانده تیپ: «امیدواریم خود مردم غزه جنگ را با پیروزی تمام کنند! ولی اگر نیاز شد ان‌شاءالله ما هم هستیم»

++ اعزام نیرو از طرف ایران فعلاً نه به مصلحت است و نه ممکن، اما ثبت نام برای اعزام و مشارکت در پویش‌های حمایت از غزه را بسیار مفید، کارساز و ضروری می‌دانم.

 

پ.ن: شما رو به خدا دعا و توسل و کمک‌های مالی برای تقویت جبهۀ مقاومت یادتون نره.

فرقی نیست در نماز باشی یا به شراب!

وقتی شهید راه حق و باطل نیستی؛ فرقی نیست که در نماز باشی یا به شراب...

در تاریخ کربلا مشهور است که امام حسین علیه‌السلام در موسم حج بود. اما بعد از مراسم روز عرفه، بقیه مناسک حج را ناتمام گذاشت و روانۀ کربلا شد. در چرایی این تصمیم و دلیل ناتمام گذاشتن این مناسک عظیم، بعضی از صاحب‌نظران توضیحاتی داده‌اند. اما در این میان دکتر علی شریعتی یک نگاه بسیار زیبا و متفاوت دارد که به نظر من بسی خواندنی‌ست. او می‌گوید:

در آن لحظه که حسین علیه‌السلام حج را نیمه‌تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد، بقیۀ کسانی که در غیبت امام، به طواف خود، ادامه دادند، مساوی هستند با کسانی که در همان حال، بر گرد کاخ سبز معاویه در طواف بودند... ... ... حسین علیه السلام می‌خواهد با حضورش این پیام را به همه انسان‌ها بدهد که وقتی در صحنه نیستی، وقتی از صحنه حق و باطل زمان خویش غایبی، هرکجا که خواهی باش! وقتی در صحنه حق و باطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه‌ات نیستی، هرکجا که می‌خواهی باش، چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است. (برگرفته از کتاب شهادت مجموعه آثار ۱۹)

و حالا رابطۀ سلبی این برداشت و تاریخ غزه عزیز با یک رباعی:

تا سنگر غزه خالی از غیرت ماست
در هیئت ما سینه‌زنی باد هواست
گیسوی زنانِ غزه خون‌آلود است
یاران علی را چه شده؟ مرد کجاست

اما رابطۀ ایجابی این برداشت و ماجرای امروز غزه قهرمان:

وقتی که بلای کربلا تازه شود
در غزه صدای ربنا تازه شود
یک قطرۀ اشک در محرّم کافی است
تا غزه به باران شما تازه شود

+ شهید = شاهد، گواهی دهنده، شمع‌گونه، روشنگر، مصلح، نجات‌بخش...

پ.ن:

1. رباعی‌ها از آقای میلاد عرفان‌پور.
2. معانی شهید از استاد مطهری.

 

برای خانم بیان، برای غزه

رسم اغلب خبرنگاران این است که پیام های مهم و آنی خود را در مواقع حساس، برای انتشار سریع و وسیع در سطح جهانی به صورت توئیت منتشر می کنند...

خانم بیان یک خبرنگار فلسطینی و ساکن غزه است که چند روز پیش در یک توئیت پیام عجیب خود را این‌جور به جهان مخابره کرد: 

«من بیان هستم، ۲۷سال در شهر زیبای غزه زندگی کردم و امروز شاید آخرین روز حیات من در این جا باشد. من و خانواده‌ام تصمیم غلط روز نکبت در سال ۱۹۴۸ را تکرار نمی‌کنیم و خانه خود را به سمت جنوب ترک نخواهیم کرد. همه ما تا آخرین نفس به فلسطینی بودن خود افتخار می‌کنیم.

من جهان را از شرق تا غرب به خاطر آن‌چه بر سر ما می‌آید نمی‌بخشم و امیدوارم عکس‌های ما تا پایان عمر، شما را آزار دهد»

من نمی‌دانم کاربران دنیا نسبت به این توئیت چه واکنشی داشتند؟ و خبر هم ندارم که این خبرنگار عزیز و مظلوم الآن کجا و در چه وضعیتی است. فقط یادمه وقتی این توئیت را خواندم خیلی غم روی دلم نشست و قلبم شدیداً به درد آمد. اما چون کاری از دستم ساخته نبود. فقط اشک ریختم و خودم را مستحق نفرینش دانستم. بعد هم برای او و مظلومان فلسطینی دعا کردم و این بیت از حضرت حافظ را برای غزه و اهالی مقاوم غزه خواندم:

به صبر کوش برادر که حق رها نکند...

چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی...

نحن قادمون ان‌شاءالله.

 

سئوال سه وجهی و پیش‌بینی من.

بحمدالله عامل اصلی قتل آقای داریوش مهرجویی و همسرش توسط کارآگاهان حرفه‌ای فراجا شناسایی و دستگیر شد. پروندۀ این قاتل هم سریعاً به دستگاه قضایی رفت و امیدواریم هرچه زودتر به این جرم خشن و مشکوک رسیدگی بشه و قاتل و همدستانش را اعدام و مجازات کنند.

البته باید ببینیم رسانه‌های معاند، سلبریتی‌های مهربون‌تر از مادر، جریان آلودۀ زن زندگی آزادی، منافقین وطن فروش و امثالهم اجازۀ اعدام می‌دهند یا نه؟

+ دارم دو دوتا چهارتا می‌کنم ببینم می‌تونم پیش بینی کنم که اگر این قاتل یا قاتلان به اعدام محکوم شدند، واکنش علی کریمی، علی دایی، رامبد جوان، حسن آقامیری، مصی علی‌نژاد، نرگس محمدی، عبدالحمید اسماعیل‌زهی، مهدی نصیری و امثالهم به این حکم چه خواهد بود؟ یعنی دارم با تحلیل‌های خودم پیش‌بینی می‌کنم که کدامشون سکوت می‌کند، کدامشون موافق اعدام است و کدامشون مخالف اعدام؟

ره میخانه بنما تا بپرسم

مآل خویش را از پیش بینی

نه حافظ را حضور درس خلوت

نه دانشمند را علم الیقینی

 

هنگ کردم!

به فارسی برای یک دوست فلسطینی‌ نوشته بودم:

بر زخم‌های بی‌شمار تو سلام ای غزه

صبور باش.

سپیده می‌رسد از راه

و تو خواهی دید

روزهای روشن فردا را...

الیس الصبح بقریب؟

و او برایم یک بیت از حافظ نوشت:

چو خامه در ره فرمان او سرِ طاعت

نهاده‌ایم، مگر او به تیغ بردارد...

سلام بر قائدنا خامنه‌ای.

دیگه هنگ کردم!!

ملوسک‌های عروسکی...

حالم بهم میخورد از بعضی آدم‌های به ظاهر انسان که حتی یک ذره عاطفه و احساس در وجودشون پیدا نمی‌شود. حالم بهم می‌خورد از آدم‌هایی که از بودن و زندگی کردن فقط بلدند بخورند، بخوابند و عیاشی کنند و یاد گرفته‌اند که زنده باشند تا خوب بلولند! واقعاً حالم بد می‌شود از آدم‌هایی که اگر تمام انسانیت هم نابود شود، آن‌ها فقط نگران این هستند که مبادا شکم‌شان و عیاشی‌شان آسیب ببیند. به خدا قسم گاهی افسوس می‌خورم که چرا این ملوسک‌های عروسکیِ زن زندگی آزادی به اندازه یک ارزن هم درکی از زندگی و همزیستی انسانی ندارند.

به خدا قسم شرم دارم از این که بگویم در سرزمین تمدنی ایران عزیز من، آدم‌هایی هستند که نه فقط از تیکه تیکه شدن هزاران زن و کودک بی‌گناه غزه ناراحت نیستند، بلکه حاضرند پای جلادان آمریکایی و اسرائیلی را هم به خاطر این جنایت‌ هولناک ببوسند:(

و حالا وقتی این آدم‌نماها را می‌بینم تازه معنی فریاد سرور آزادگان جهان را می‌فهمم که چرا به آن قوم سیاه‌دل فرمود: اگر دین ندارید، حداقل آزاده باشید!! و تازه مفهوم کلام مولا علی علیه‌السلام را می‌فهمم که چرا خطاب به مردم منافق و بی‌غیرتِ زمان خود فرمود: یا اشباه‌الرّجال ولا رجال...

***   ***   ***

اما دیروز و امروز به همراه چند نفر از دوستان رفته بودیم مراکز سپاه و بسیج و هلال احمر و امثال این‌ها که ما را به عنوان نیروی داوطلب به فلسطین یا غزه اعزام کنند. اما به هر دری زدیم نشد. گفتیم آموزش دیده‌ایم، گفتند مجوز اعزام نداریم! گفتیم خدمات پزشکی بلدیم، گفتند فعلاً نمی‌شود! گفتیم در رانندگی حرفه‌ای هستیم، گفتند دستور نداریم! گفتیم کار خبرنگاری و فعالیت رسانه‌ای بلدیم، گفتند فعلاً اجازۀ این کار را نداریم! گفتیم کار کفن و دفن شهیدان و نماز میت و این چیزها، بازهم قبول نکردند! آخر به همین تجمع حمایت از فلسطین اکتفا کردیم و رفتیم میدان انقلاب و به عنوان کمترین اقدام، خودمون را در مصیبت جانکاه مردم مظلوم غزه و فلسطین سهیم کردیم و شعار دادیم و از جنایت‌‌های وحشیانۀ صهیونیست‌ها اعلام انزجار کردیم. بعد هم به اتفاق هم تصمیم گرفتیم حداقل 50 درصد موجودی کارت بانکی‌مان را برای حمایت از مردم غزه و فلسطین هدیه کنیم. ولی چون مبلغ آن چشمگیر نبود، در سایت اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری به حساب مخصوص واریز کردیم تا به برکت کمک‌های خوب دیگران، محلی از اِعراب داشته باشد و ان‌شاءالله قبول افتد.

اماتر این‌که، بسیار خوشحالم از این‌که می بینم در کنار آدم‌نماهای جریان آلودۀ زن زندگی آزادی و در کنار یک عده آدمک‌های جیره‌خوار سلیبریتی که فقط بلدند جَویده‌های جاهلیت مدرن را نشخوار کنند؛ بحمدالله انسان‌های شریف و غیرتی فراوان داریم که از قضا وظیفۀ اصلی دفاع از شرافت این مرز و بوم همیشه بر دوش آن‌ها بوده و اتفاقاً همین‌ها هستند که همیشه برای کشور دوست داشتنی ایران اسلامی اعتبار و افتخار می‌آفرینند. کثرالله امثالهم...

 

حتی یک لحظه...

از دیروز (۲۵مهر) روی درب اتاق محل کارم با فونت درشت نوشتم:

اگر امکان اعزام به فلسطین برایم فراهم شود، حتی یک لحظه‌ هم درنگ نخواهم کرد. ان‌شاءالله.

                                                                                                                    تقدیم به شهدای مقاومت فلسطین.

نمی از طوفان...

چند نکتۀ مهم در بارۀ طوفان الاقصی 

• عملیات طوفان الاقصی صرفنظر از اهداف  و چند مرحله‌ای بودنش که برای هیچ‌کس مشخص نیست، اما از نظر نتیجه، سه اثر مهم را در بر داشته است:

1.  این عملیات خاصیت بازدارندگی عمیق داشته است، به حدی که بسیاری از برنامه‌های کوتاه مدت و میان مدت اسرائیل را تا صد درصد به هم ریخته است.
2. اجرای این عملیات برای رژیم صهیونیستی آن‌ قدر وحشت‌آفرین بوده و آن‌چنان ترسی را به جان صهیونیست‌ها انداخته که در تاریخ 70 ساله این رژیم بی سابقه است.
3. ترس ناشی از این تهاجم، به حدی خسارت‌ به صهیونیست‌ها وارد کرده که هیمنه و حیثیت سیاسی آن‌ها را برای همیشه از بین برده و قدرت انسجام و تصمیم‌گیری را برای مدت‌ها از آن‌ها سلب کرده است. 

• صهیونیست‌ها هنوز نمی‌دانند و حالا حالاها نخواهند دانست که مقاومت فلسطین چه برنامه‌های دیگری در پیش دارد. لذا همین نکته، ترس و وحشت آن‌ها را دوچندان کرده و آن‌ها را به درۀ درماندگی و استیصال انداخته است.
• معمولاً کشورهای مقتدر، در دکترین نظامی خود دارای عمق استراتژیک هستند که برای آنها یک امکان پیشگیرانه یا یک خاکریز دفاعی و یا یک برج دیدبانی نامرئی محسوب می‌شود. اما اسرائیل با آن همه دبدبه و کبکبه‌اش نه تنها عمق استراتژیک ندارد، بلکه به لحاظ موقعیت سرزمینی و به لحاظ مبانی اعتقادی و ترکیب جمعیتی و به دلیل قدرت‌طلبی نظامی که دارد بسیار آسیب‌پذیر و نامقاوم است. [1] به همین دلیل صهیونیست‌ها اکثر وقت‌ها به صورت آماده‌باش هستند و حتی در شرایط عادی هم خواب راحت ندارند در حالی که نیروهای حماس و گردان‌های جهاد اسلامی، هم انگیزه جهاد و شهادت طلبی دارند، هم غیرت سرزمینی دارند، هم بازپس گیری قدس شریف را وظیفۀ دینی و اجدادی خود می‌دانند و هم از قدرت مخفی و ناشناخته‌ای برخوردارند که هیچ‌یک از این مؤلفه‌ها برای اسرائیلی‌ها نه قابل ارزیابی و سنجش است و نه قابل پیش بینی و پیشگیری... لذا، در چنین جنگی معلوم است به کدام‌ طرف بیشتر سخت می‌گذرد.
• عده‌ای معتقدند که این جنگ، تدبیر و نقشۀ روسیه بوده است با این هدف که می‌خواستند حواس دنیا را از جنگ با اوکراین منحرف و اروپا و آمریکا را در دو جا سرگرم کنتد تا دست از حمایت اوکراین بردارند. عده‌ای دیگر می‌گویند تفکر سیاسی و ایدئولوژی حماس و گروههای جهادی است که تحت تأثیر افکار اخوانی‌ها (اخوان‌المسلمین) با حمایت قطر و با رضایت ترکیه و روسیه، دست به عملیات زده‌اند.
• گروهی هم در داخل کشور خودمون براین عقیده هستند که گروههای جهادی و حماس با چراغ سبز ایران این عملیات را اجرا کردند تا به تلافی حملات سایبری و خرابکاری‌های گذشته و عملیات‌های تروریستی موفق و ناموفق اسرائیل در شهرهای شیراز و اصفهان و تهران و مشهد، از صهیونیست‌ها زهر چشم بگیرند. اما به نظر بنده هیچ کدام از این تحلیل‌ها و گمانه زنی‌ها مقرون به صحت نیست. بلکه با چند دلیل می‌شود یقین کرد که این عملیات، مستقلاً کار خود حماس و گروه‌های جهادی و در مقابله با فشارها، اهانت‌ها و تعرض‌های وحشیانۀ صهیونیست‌ها به مسجدالاقصی بوده است ولی بعد از آغاز عملیات، مورد حمایت معنوی و مردمی جمهوری اسلامی و سایر کشورها قرار گرفته است.
• در حال حاضر غیر از دولت‌های آمریکا و اروپا، مواضع بقیه کشورها، حتی بن‌سلمان هم، به نفع گروه‌های فلسطینی و مردم فلسطین جریان دارد.
• عملیات زمینی به غزه طبق هیچ قاعده و اصولی به نفع اسرائیل نیست. ضمن این که کشورهای چین، روسیه، ایران، لبنان و حتی سوریه در این زمینه به اسرائیل هشدار جدی داده‌اند. (البته خود اسرائیل هم می‌داند که در صورت حملۀ زمینی به غزه، شکست بسیار سنگینی را متحمل خواهد شد)
• آمار کشته‌ها و تلفات ارتش اسرائیل در این عملیات بیش از تمام درگیری‌ها و حتی بیشتر از جنگ اعراب و اسرائیل در سال 1948 و جنگ شش روزۀ آن‌ها در سال 1967 است که با این حساب برای اسرائیل که همیشه از کشته دادن وحشت دارد، شکست بسیار بزرگی محسوب می‌شود.
• در بین کشورهای اروپایی آقای مکرون رئیس جمهور فرانسه برای اولین بار بود که در برقراری تماس تلفنی با جمهوری اسلامی پیش‌قدم شده و از موضع التماس خواسته است که در بارۀ اسرائیل با آقای رئیسی گفت‌وگو و میانجی‌گری کند که آقای رئیسی هم الحق والانصاف در این گفت‌وگو خیلی خوش درخشید (هم در نحوۀ برقراری تماس و هم در پاسخ‌های قاطعانه و فلج کننده‌اش به مکرون) و من در این باره از صمیم قلبم به ایشان دست‌مریزاد می‌گویم.

علاج تشنه‌کامی جرعه آبی‌ست 

برای امشب این مقدار کافی‌ست

+ با آرزوی پیروزی کامل فلسطین عزیز، از خدای منّان برای شهیدان غزه و حماس درجات عالی، برای مجروحین عزیز مقاومت شفای عاجل و برای خانواده‌های داغدار این سرزمین مقدس، اجر و موفقیت و استقامت مسئلت دارم. ان‌شاءالله هوای طوفانی‌شان طوفانی‌تر و سلاح عزم و رزم‌شان سوزنده‌تر باد.

 

ادامه نوشت: در صورت ادامۀ جنایت‌های اسرائیل، حیفا و تلاویو و پایگاه‌های هوایی رژیم صهیونیستی از حملۀ بی امان مقاومت یمن و عراق و سوریه و لبنان در امان نخواهد بود...

 

 

---

 

[1] . در این باره دونکته قابل ذکر است. اول این که صهیونیست‌ها به دلیل برتری اطلاعاتی، صنعتی و اقتصادی خود در جهان، هیچ‌گاه خود را مستحق شکست نمی‌دانند و بلکه همیشه زندگی طولانی و آقایی جهان را از آن خود می‌دانند. به همین دلیل همیشه از تلفات انسانی و از کشته شدن بیمناک‌اند و از تصور این که یک روز بمیرند و زندگی را از دست بدهند به شدت واهمه دارند. (این یک ویژگی ذاتی و ناشی از باور اعتقادی صهیونیست‌هاست) دوم این که، اکثر قریب به اتفاق ساکنان مناطق اشغالی، یهودیانی هستند که با وعده پول و زندگی امن به این نقطه مهاجرت کرده‌اند. در نتیجه با کمترین احساس نا امنی، مهاجرت معکوس این گروه از مهاجرین یهودی نیز آغاز می‌شود و بدون هیچ گونه مقاومتی منطقه را ترک خواهند کرد. لذا، همین مسئله یکی از بزرگ‌ترین نقطه ضعف‌های رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود.

 

که این چون است و آن چون؟

سه سالی می‌شد که برای نماز جمعه یا روز قدس و... ترجیح می‌دادم بیرون از دانشگاه و در خیابان‌های اطراف بنشینم. دیروز اما بعد از راهپیمایی حمایت از مردم فلسطین، همراه یکی از دوستان جامعةالمصطفی برای نماز جمعه وارد فضای مسقف اصلی دانشگاه تهران شدم و از قضا و شاید بر خلاف میلم جایی نشستیم که نزدیک صف اولی‌ها بود و شیخ ابراهیم عزیز زکزاکی و نمازگزاران غیر ایرانی را هم می‌دیدیم.

چندبار و هربار عمیق و دقیق چهره این رهبر محبوب نیجریه‌ای را ورانداز کردم و با دیدن چهرۀ رنجور و دردکشیده‌اش سه بار گریستم و به مجاهدت و اخلاص و قیادت دینی‌اش واقعاً غبطه خوردم.

به چهل و سه سال قبل فکر می‌کردم که یک لیسانسۀ 28 سالۀ آن روز که نه زبان عربی بلد بود، نه گویش فارسی می‌دانست، نه مذهب شیعه را می‌شناخت و نه با مشرب فکری و سیاسی امام خمینی رحمت‌الله علیه آشنایی داشت، چی شد که در یک دیدار نیم ساعته با امام روح‌الله، کاری را آغاز کرد که شد رهبر مذهبی سیاسی در یک کشور آفریقایی و ‌شد محبوب 20 میلیون انسان شیعه و سنی و مسیحی در نیجریه و ‌شد اهل سلوک و حماسه و اخلاق! و ‌شد پایه‌گذار حداقل 200 مرکز فرهنگی و مؤسسۀ خیریه در یک کشور آفریقایی! و بالاخره رسید به جایی که شد شیخ زکزاکی مروج اسلام ناب و مدافع حقیقی انقلاب اسلامی که 6 فرزندش در راه آرمان انقلاب اسلامی شهید می‌شوند و خودش، همسرش و بقیۀ فرزندانش قریب 9 سال زندان و جراحت و بیماری و فقر و تبعید را در شرایط بسیار سخت تحمل می‌کنند!

 راستی چرا یک نفر با یک نگاه امام می‌شود شیخ زکزاکی و یک نفر دیگر در ام‌القرای شیعه می‌شود فلان شیخ راحت‌طلب و فلان مجتهد‌ برانداز و فلان روحانی‌نمای غربگرای سازشکار و فلان مرجع نان به نرخ روز خور؟

 

+ رویگردانی ما از اسلام، هیچ آسیبی به خداوند نمی‎‌رساند.

++ خداوند برای یاری دینش معطل کسی نمی‌ماند. افراد شایسته و فداکار در کرۀ زمین بسیارند.

 

پ.ن: إِلَّا تَنْفِرُوا یُعَذِّبْکُمْ عَذَابًا أَلِیمًا وَیَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ وَلَا تَضُرُّوهُ شَیْئًا وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ...